Wikipedia

Die Toten Hosen: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
M.Tomma (dyskusja | edycje)
22 150 edycji
m poprawa linków
m int.
Linia 39:
== Historia zespołu ==
=== 1982 do 1987: Lata początkowe ===
Zespół „Die Toten Hosen” powstał w 1982 roku w [[Düsseldorf]]ie (Ratinger Hof). Zespół w pierwotnym składzie tworzyli: [[Campino]], [[Andreas von Holst]], [[Andreas Meurer]], [[Michael Breitkopf]], [[Trini Trimpop]] oraz [[Walter November]]. Zespół był kontynuacją formacji „ZK”, której wywodzili się Campino oraz Andreas von Holst. Swój debiut koncertowy grupa miała w [[Wielkanoc]] 1982 roku w [[Brema|bremeńskim]] pubie „Schlachthof”. W tym samym roku zespół wydał swój pierwszy utwór – „Wir sind bereit”, a krótko po tym ukazał się utwór „Reisefieber”. Wskutek problemów narkotykowych, w 1983 roku niespodziewanie zespół opuścił Walter November. Trzecim singlem wydanym przez zespół był „Eisgekühlter Bommerlunder” (utwór również w polskiej wersji jako ''Zamrożona Wyborowa'', wydany w 2010 roku, również przez Die Toten Hosen). Utwór przyniósł grupie znaczny rozgłos. W 1983 roku ukazał się pierwszy album ''[[Opel-Gang]]'' z ich logiem – trupią czaszką ([[Totenkopf]]).
 
Z końcem tego samego roku, Die Toten Hosen, mający już kontrakt od lipca 1983 z wytwórnią płytową [[EMI]], wraz z [[Nowy Jork|nowojorskim]] [[rap]]perem [[Fab Five Freddy]]m nagrali [[Hip-hop|hiphopową]] wersję singla Bommerlunder, wydaną pt. ''Hip Hop Bommi Bop'' jako bożonarodzeniowy singiel. W 1984 roku zostali zaproszeni przez stację telewizyjną [[BBC]] do programu ''John Peel Show''. Z powodu wysokich kosztów podróży doszło do sporu z EMI i ostatecznie zespół zerwał kontrakt, przenosząc się do [[Virgin Records]]. Spór z wytwórnią odżył w 1984 roku, kiedy ukazał się ich drugi album ''[[Unter falscher Flagge]]''. Powodem miała być okładka, na której widniała karykatura – szkielet psa siedzącego obok gramofonu, nawiązująca do znaku firmowego EMI. Wytwórnia wniosła sprawę do [[sąd]]u, wskutek czego wygląd okładki uległ zmianie. Na okładce pojawił się sztandar z piracką flagą, na której pojawiło się po raz pierwszy logo szkieletu orła (''Knochenadler''). Logo to jest używane przez zespół do dzisiaj.
[[Plik:DieTotenHosen06-800.jpg|thumb|Wolfgang Rohde 1987]]
Na początku 1985 roku Die Toten Hosen odbyli trasę po [[Francja|Francji]], a jesienią po [[Węgry|Węgrzech]] i [[Polska|Polsce]]. Pod koniec roku Trini Trimpop zrezygnował z bycia perkusistą i do 1992 przejął funkcję menedżera zespołu. Nowym perkusistą był chwilowo Jakob Keusen, którego w styczniu 1986 zastąpił [[Wolfgang Rohde]]. Pierwszy koncert Rhode w roli perkusisty był zarazem pierwszym koncertem Die Toten Hosen przed dużą publicznością. Razem z Herbertem Grönemeyerem, Udo Lindenbergiem, Mariusem Müller-Westernhagenem, [[BAP]], [[Rodgau Monotones]] i innymi wystąpili w lipcu 1986 roku na festiwalu Anti-WAAhnsinns pod [[Wackersdorf]]em, by zaprotestować przeciwko budowie tamtejszej rafinerii. W tym samym roku Die Toten Hosen wydali trzeci album studyjny ''[[Damenwahl]]''. W czasie trasy koncertowej promującej ten album, sponsorowanej przez północnoniemieckie przedsiębiorstwo Fromms, z ich inicjatywy rozdawano w wielkich ilościach prezerwatywy. W 1987 roku zespół odniósł sukces wydając płytę winylową ''[[Never Mind the Hosen, Here's Die Roten Rosen]]'', występując jednocześnie pod pseudonimem ''Die Roten Rosen''. Album zawierał rockowe wersje niemieckich przebojów określanych jako Deutsche-Schlager. Z końcem 1987 roku pojawił się ich pierwszy album koncertowy „[[Bis zum bitteren Ende – Die Toten Hosen Live!|Bis zum bitteren Ende]]”, który jednocześnie uplasował się w Top 30 niemieckich i austriackich list.
Linia 48:
Wydana w 1988 roku płyta ''[[Ein kleines bisschen Horrorschau]]'', w której pojawił się przebój ''Hier kommt Alex'', uchodzi za punkt przełomowy w karierze zespołu. Album składa się w większości z utworów napisanych do sztuki teatralnej Bernda Schadewalda: ''Clockwork Orange''. Sztuka powstała w oparciu o powieść „[[Mechaniczna pomarańcza (powieść)|Mechaniczna pomarańcza]]” autorstwa [[Anthony Burgess|Anthony’ego Burgessa]] i filmu [[Mechaniczna pomarańcza (film)|pod tym samym tytułem]] w reżyserii [[Stanley Kubrick|Stanleya Kubricka]]. Przez pół roku występowali na scenie podkładając muzykę do sztuki w teatrze Bad Godesberg w [[Bonn]]. Jeszcze tego samego roku Die Toten Hosen wystąpili na ''Lituanika-Festival'', festiwalu odbywającym się w stolicy [[Litwa|Litwy]], [[Wilno|Wilnie]] oraz w [[Kowno|Kownie]] i zostali wybrani przez jury najlepszym zespołem całego festiwalu<ref>[[Metal Hammer]], Ausgabe 11/1988, S. 122.</ref>.
 
Tournée wiosną 1989 roku zgromadziło wielu fanów i okazało się sukcesem, na koncercie w dortmundzkiej [[Westfalenhallen]] wyprzedano wszystkie bilety. Jednocześnie zespół wydał kasetę VHS ''[[3 Akkorde für ein Halleluja]]'', która dokumentowała jego dotychczasową historię. W 1990 roku zostali zaproszeni do wzięcia udziału w ''[[New Music Seminar]]'' odbywającego się w Nowym Jorku<ref>[[Jürgen Seibold]], V.I.P. music: ''Die Toten Hosen''. [[Paul Zsolnay Verlag]], Wien 1992, {{ISBN|3-552-05005-1}}, s. 56.</ref>, a w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] wystąpili jako support przed koncertem [[The Rolling Stones]]. Latem 1990 roku wyjechali do [[Włochy|Włoch]], gdzie dla gazety [[Die Tageszeitung|Die tageszeitung]] i radia [[SDR 3]] komentowali mecze [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|XIV Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej]]<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_was_frueher_einmal_war_teil3.php taz, Ausgabe 11–30/Juni 1990 u. 2–8/Juli 1990].</ref>. Specjalnie na tę okazję wydali cover ''[[Azzurro (piosenka)|Azzurro]]'' w wersji rockowej, ze specjalnym klipem wideo, który w satyryczny sposób ukazuje zachowanie się grupki niemieckich kibiców, podróżujących na mecze mistrzostw. Jeszcze w tym samym roku wydali album ''[[Auf dem Kreuzzug in Glück]]'', który w ciągu tygodnia sprzedał się w liczbie 150 tys. sztuk<ref>[http://www.dietotenhosen.de/alldieganzenjahre_was_frueher_einmal_war_browser.php?contentid=63 Frankfurter Rundschau 1990].</ref>.
 
W 1991 roku ukazał się dwupłytowy album ''[[Learning English, Lesson One]]'', który uważany jest za jeden z najlepszych albumów coverów piosenek anglojęzycznych. Album miał być ich hołdem wobec twórców oryginalnych wersji tych utworów. Nagrywanie każdego z coverów odbywało się przy obecności co najmniej jednego z autorów każdego utworu. Ta produkcja zapoczątkowała trwającą do dzisiaj współpracę z angielskim muzykiem [[T. V. Smith]]em, twórcą tekstów i byłym członkiem zespołu [[The Adverts]]. Wiosną 1992 roku zespół wyruszył w trwającą do jesieni trasę koncertową, grając koncerty pod hasłem ''Menschen, Tiere, Sensationen'' („Ludzie, zwierzęta, sensacje”). Podczas trasy odwiedzili Niemcy, [[Austria|Austrię]], [[Szwajcaria|Szwajcarię]], [[Dania|Danię]], [[Anglia|Anglię]], [[Hiszpania|Hiszpanię]], Francję i po raz pierwszy [[Argentyna|Argentynę]]<ref>Bertram Job: ''Bis zum bitteren Ende … Die Toten Hosen erzählen ihre Geschichte''. Kiepenheuer & Witsch, Köln 1996, {{ISBN|3-462-02532-5}}. S. 264.</ref>. Singiel, który ukazał się w Boże Narodzenie 1992 roku – ''[[Sascha … ein aufrechter Deutscher]]'' manifestował ich krytyczne poglądy wobec [[Skrajna prawica|ekstremizmu prawicowemu]]. Dochodem uzyskanym ze sprzedaży DTH postanowiło wesprzeć „düsseldorfski apel przeciwko rasizmowi i nienawiści do obcokrajowców”. Wydawnictwo spotkało się z protestami ze strony [[Republikanie (Niemcy)|Partii Republikanów]], co jednak tylko zwiększyło jego popularność, dochody wyniosły pół miliona [[Marka niemiecka|niemieckich marek]]<ref>[[Zillo]], Ausgabe Mai 1993.</ref>.
Linia 63:
W styczniu 1998 Die Toten Hosen wzięli udział w ''[[Warped Tour|Vans Warped Tour]]''. Trasa objęła festiwale w [[Nowa Zelandia|Nowej Zelandii]], [[Australia|Australii]], [[Japonia|Japonii]] i w [[Stany Zjednoczone|USA]], gdzie jak dotąd nie byli jeszcze tak dobrze znani. W tym samym miesiącu pojawił się Ich nowy singiel ''[[Pushed Again]]'', który poruszał taką tematykę jak bezprawie i represje polityczne<ref>[[Der Wahrschauer]], Ausgabe Herbst 2002.</ref>. Utwór ten przedstawili DTH niemieckiej publiczności podczas nielegalnego koncertu, zorganizowanego w [[Ahaus]], przeciwko transportom [[Odpady promieniotwórcze|odpadów radioaktywnych]]<ref>[http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-7851020.html Der Spiegel, 23 marca 1998.]</ref>. [[Strona A i strona B|Strona B]] płyty, czyli ''Alles ist eins'' dedykowana jest szesnastoletniej dziewczynie, tragicznie zmarłej podczas tysięcznego koncertu w [[Düsseldorf]]ie. W sierpniu Die Toten Hosen zagrali na festiwalach w [[Landsberg am Lech]] i na [[Rock am See]] w [[Konstancja (Niemcy)|Konstancji]]. Następnie po raz kolejny wzięli udział w trasie ''Vans Warped Tour'', odbywającej się tym razem na kontynencie [[Europa|europejskim]], podczas której, obok pięciu koncertów w [[Niemcy|Niemczech]], w programie były koncerty w [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Włochy|Włoszech]], na [[Węgry|Węgrzech]] i na [[Słowacja|Słowacji]]<ref name="Tourdatenarchiv">[http://www.dth-dta.de.vu/ Fanseite mit Aufzeichnungen der Konzertdaten, Setlisten und Fotos seit 1982], abgerufen am 30. September 2010.</ref>.
 
Z końcem tego roku, zespół jako „Die Roten Rosen” (Czerwone Róże) wydał album świąteczny ''[[Wir warten auf's Christkind...]]'' parodiujący tradycyjne piosenki i kolędy świąteczne. W 1999 z powodu złego stanu zdrowia (kręgosłup) perkusista Wolfgang Rohde musiał zrezygnować z gry w zespole. Zastąpił go [[Vom Ritchie]], który debiutował podczas koncertów świątecznych pod nazwą ''[[Little Drummer Boy]]''. Ponownie pod nazwą „Die Toten Hosen”, zespół wydał w 1999 album ''[[Unsterblich]]'', z którego utwory koncentrują się przede wszystkim na przemijaniu ludzkiego życia. W tym samym roku, w ich wytwórni płytowej JKP, powstał soundtrack do filmu ''[[You Are Dead]]'', a tytuł filmu zainspirował ich do napisania utworu o takiej samej nazwie.
 
Na początku nowego roku, Die Toten Hosen ponownie odwiedzili Argentynę. Podczas koncertu odbywającego się 24 marca 2000 w „Museum” w [[Buenos Aires]]; kilka minut po rozpoczęciu koncertu, wskutek naporu tłumu fanów, doszło do zarwania się sceny. Na szczęście nikt nie został ranny, jednak występ musiał zostać przerwany, a następnie powtórzony nazajutrz. Oba te występy zostały udokumentowane na płycie DVD ''En misión del señor'', która ukazała się w 2001 roku.
 
11 czerwca 2000 podczas występu na scenie ''[[Rock am Ring]]'', [[Campino]] pośliznął się i doznał kontuzji [[więzadło|więzadła]]. Był wprawdzie w stanie dokończyć koncert, jednakże kontuzja zmusiła go do odwołania zaplanowanych na tamto tournée ponad siedemdziesięciu koncertów<ref name="Skai62">[[Hollow Skai]]: ''Die Toten Hosen''. Hannibal, A-Höfen 2007, {{ISBN|978-3-85445-281-2}}, S. 62.</ref>.
Linia 72:
[[Plik:Vom Ritchie 2009.JPG|thumb|Vom Ritchie 2009]]
 
W 2001 roku Die Toten Hosen wystąpili jako "Backgroundband" brytyjskiego zespołu T.&nbsp;V. Smith w albumie [[Useless]] zawierającym kompozycje Smitha powstałe od 1977 r. Później po pobycie na [[Kuba|Kubie]], kilku koncertach w [[Polska|Polsce]], w [[Czechy|Czechach]] i na [[Węgry|Węgrzech]] i po występie jako support przed [[AC/DC]] latem 2001 roku w [[Niemcy|Niemczech]], wydali w następnym roku (2002) album ''[[Auswärtsspiel]]''. Od lutego aż do grudnia 2002 roku Die Toten Hosen podróżowali po Niemczech, [[Austria|Austrii]], i [[Szwajcaria|Szwajcarii]] i dali ponad siedemdziesiąt koncertów w po brzegi wypełnionych halach i stadionach. Wzięli dodatkowo udział w ''Himos Festival'' w [[Finlandia|Finlandii]], w ''[[Przystanek Woodstock|Przystanku Woodstock]]'' w Polsce, naw ''[[Sziget]]-Festival'' w [[Budapeszt|Budapeszcie]] i w dwóch koncertach w [[Buenos Aires]]. Według statystyk zespołu z końcem 2002 roku na ich koncertach było ponad pół miliona osób.
 
W międzyczasie została wydana ich druga płyta – składanka typu ''the best of'', zawierająca największe przeboje: ''[[Reich & sexy II: Die fetten Jahre]]''. W 2003 roku zespół zrobił sobie przerwę na wypoczynek, w międzyczasie dając jesienią kilka koncertów w [[Argentyna|Argentynie]], a w lutym 2004 roku powrócili z nowym albumem ''Friss oder stirb''. Wkrótce opublikowali swój występ na [[Rock am Ring]] w formie płyty DVD i w październiku wraz z wydaniem nowego albumu ''[[Zurück zum Glück]]'' świętowali swój szósty raz, gdy ich album znalazł się na pierwszym miejscu wśród niemieckojęzycznych Album-Charts. [[MTV]] wyświetliło w tym samym roku 16-częściowy program ''[[Friss oder stirb]]'', pokazujący Die Toten Hosen w życiu prywatnym wśród rodziny i przyjaciół, wydany w lipcu 2005 na potrójnym DVD. Podczas ich [[Trasa koncertowa|tournée]] pod tą samą nazwą, znowu wszystkie bilety zostały wyprzedane.
 
Podczas [[Rock am Ring]] w 2005 roku, Die Toten Hosen nie było w harmonogramie, jednak DTH pojawili się spontanicznie robiąc fanom wielką niespodziankę. Organizator [[Marek Lieberberg]] wręczył im jako pierwszej grupie w historii festiwalu „Klucz do Rock am Ring”, który uprawniał ich do przyjeżdżania w przyszłości, kiedy tylko zechcą na festiwal bez żadnych wcześniejszych ustaleń<ref>Hollow Skai: ''Die Toten Hosen''. Hannibal, A-Höfen 2007, {{ISBN|978-3-85445-281-2}}, S. 73.</ref>. 2 lipca 2005 wystąpili na festiwalu [[Live 8]] w Berlinie.
 
We wrześniu 2005 Die Toten Hosen wystąpili wraz z gościnnie biorącymi udział muzykami [[Esther Kim]] i [[Raphael Zweifel]] w [[wiedeń]]skim [[Burgtheater]], dając koncert z serii [[MTV Unplugged]]. Nagrana w grudniu w 2005 roku kolejna w dyskografii grupy płyta ''[[Nur zu Besuch: Unplugged im Wiener Burgtheater]]'' została także wydana jako film.
Linia 82:
 
=== Lata 2006–2011: ''album In aller Stille'', jak i trasy koncertowe ''Machmalauter'' i ''Schall und Rauch'' ===
[[Plik:Breiti, Campino, Bob Geldof.jpg|thumb|Michael Breitkopf, Campino, Bob Geldof, Rostock, 7.&nbsp;czerwca 2007]]
 
Rok 2006 był rokiem w którym DTH nie robiło prób i nie było żadnych koncertów. Campino wystąpił w tym czasie na [[Berlin|berlińskim]] [[Admiralpalast]] w inscenizacji sztuki [[Bertolt Brecht|Bertolda Brechta]] ''[[Opera za trzy grosze]]'' w reżyserii [[Klaus Maria Brandauer|Klausa Marii Brandauera]] w roli Macheatha<ref>Joachim Lucchesi: ''Brandauer inszeniert Die Dreigroschenoper von Brecht & Weill''. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2006.</ref>. Z kolei [[Stephen George Ritchie|Vom Ritchie]] występował w tym czasie ze [[Spittin’ Vicars]] i [['T. V. Smith|T.&nbsp;V. Smithem]] w trasach<ref>[http://www.dietotenhosen.de/neuigkeiten_empfehlungen_tvsmith_vom_overload.php Tourdaten von Mai bis September 2006 T.&nbsp;V. Smith mit Vom Ritchie auf ''Misinformation Overload''-Tour.'']</ref>.
 
Razem z [[Herbert Grönemeyer|Herbertem Grönemeyerem]], [[Die Fantastischen Vier|Fantastischen Vier]], [[Bono]], [[Bob Geldof|Bobem Geldofem]] i innymi, Die Toten Hosen wzieli udział w koncercie Open-Air ''Deine Stimme gegen Armut'' („Twój głos przeciwko biedocie”). Koncert ten należy do koncertów z serii [[Music & Messages]] organizowanych w ramach protestu przeciwko szczytom G8, i odbył się 7 czerwca 2007 przed 80-tysięczną publicznością zgromadzoną w [[Rostock]]u.
 
[[Plik:Sziget festival 2009 - day 2 die toten hosen 4.jpg|thumb|Sziget Festival 2009]]
Linia 94:
[[Plik:Campino.Wroclaw2010.JPG|thumb|Koncert Die Toten Hosen we Wrocławiu w 2010 roku]]
 
W kwietniu 2009 Die Toten Hosen wydał (<specjalnie z myślą o fanach z [[Argentyna|Argentyny]]) swój najnowszy album – ''[[La hermandad – En el principio fue el ruido]]'', zawierającego obok większości utworów z albumów ''In aller Stille'' i ''Zurück zum Glück'' trzy całkiem nowe kompozycje. Die Toten Hosen odwiedzili po raz dziewiąty [[Ameryka Południowa|Amerykę Południową]], koncertując po raz kolejny między innymi w [[Buenos Aires]]<ref>[http://www.welt.de/kultur/article3646238/Wie-die-Toten-Hosen-Argentinien-erobern.html ''Wie die Toten Hosen Argentinien erobern''] Meldung der [[Deutsche Presse-Agentur|dpa]] in [[Die Welt|Welt Online]] vom 30. April 2009.</ref>. 2 Maja 2009, po raz pierwszy w historii ich zespołu, wystąpili w [[Moskwa|Moskwie]]<ref>[http://www.focus.de/kultur/diverses/musik-die-toten-hosen-starten-tour-mit-moskau-premiere_aid_395569.html Focus Online, 3. Mai 2009.]</ref>. W listopadzie Die Toten Hosen wyjechali ponownie do [[Ameryka Łacińska|Ameryki Łacińskiej]], koncertując między innymi w [[Patagonia|Patagonii]], [[Gwatemala|Gwatemali]], [[Panama|Panamie]], [[Nikaragua|Nikaragui]] i w [[Meksyk]]u. Cała ich trasa jest udokumentowana na Live-Albumie ''[[Machmalauter Live]]'', który w listopadzie 2009 ukazał się jako dwupłytowy album. Dodatkowo wydane zostały płyty z koncertem na berlińskiej [[Waldbühne]] i z koncertem w klubie SO36 w [[Berlin]]ie jako DVD.
 
Pod nazwą ''Schall und Rauch'' odbył Die Toten Hosen we wrześniu i październiku 2010 trasę po [[Azja Środkowa|Azji Środkowej]]. Dwa koncerty odbyły się w [[Kazachstan]]ie: w [[Astana|Astanie]] i w [[Ałmaty]] a później koncertując w [[Taszkent|Taszkencie]], [[Samarkanda|Samarkandzie]], [[Duszanbe]], [[Stambuł|Stambule]], [[Amman]]ie i [[Tel Awiw-Jafa|Tel Avivie]]. Na uwieńczenie swojej trasy zagrali pięć koncertów w [[Polska|Polsce]] występując kolejno:
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Die_Toten_Hosen”