Adam Gurowski: Różnice pomiędzy wersjami

W Niemczech związał się z ruchem karbonarskim. W styczniu 1829 dołączył do [[Sprzysiężenie Wysockiego|sprzysiężenia]] [[Piotr Wysocki (wojskowy)|Piotra Wysockiego]] i był jednym z głównych organizatorów tzw. spisku koronacyjnego (marzec-maj 1829), mającego na celu zabicie cara [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]]. 29 listopada 1830 wraz z [[Joachim Lelewel|Joachimem Lelewelem]] brał udział w formowaniu władz cywilnych i wojskowych. W okresie [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] był związany z lewicą [[Klub Patriotyczny|Towarzystwa Patriotycznego]]. Pisał artykuły do gazet warszawskich w których atakował sejm, [[Rząd Narodowy (powstanie listopadowe)|Rząd Narodowy]] i kolejnych wodzów naczelnych. Był jednym z głównych organizatorów demonstracji [[25 stycznia]] [[1831]], podczas której domagał się detronizacji Mikołaja I jako króla Polski. Podczas natarcia Rosjan na stolicę w lutym 1831 walczył jako prosty żołnierz, za co awansował na oficera i otrzymał [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Virtuti Militari]]. W połowie marca 1831 udał się w misję dyplomatyczną do Paryża z ramienia Rządu Narodowego. Tam w czerwcu 1831 wydał broszurę w której głosił, że nie można odbudować Polski w oparciu o [[kongres wiedeński|traktat wiedeński]] z 1815 roku.