Oblężenie Wrocławia (1945): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
int., poprawa linków, infobox, drobne merytoryczne
Linia 14:
|strona2 = {{państwo|SUN|1924}}
|dowódca1 = [[Hans von Ahlfen]]<br />[[Hermann Niehoff]]
|dowódca2 = [[Władimir Głuzdowski]]<br />[[Pawieł Rybałko]]
|siły1 = 80 000 (w mieście)
|siły2 =
Linia 33:
{{CytatD|Skierowano nas do robót przy umocnieniach obronnych. Pracę musieliśmy wykonywać w nocy, na bezpośrednim zapleczu frontu, który początkowo przebiegał skrajem miasta. (...) Wysłano nas w kierunku jednego z wiaduktów kolejowych i kazano nam zatarasować przejazd pod wiaduktem. (...) Wepchnęliśmy pod wiadukt kolejowy aż dwa wagony tramwajowe, które załadowaliśmy bryłami kostek brukowych, wyrwanych z jezdni. Na zerwanej części wiaduktu układaliśmy również takie brukowe kostki. (...) Po wykonaniu robót na tej barykadzie chodziliśmy na akcje, których celem było opróżnienie określonych obiektów z łatwopalnych materiałów. Polegało to na tym, że z wyznaczonych domów należało powyrzucać wszystkie przedmioty, które mogłyby dostarczyć strawy płomieniom. Nie czyniono przy tym wyjątku ani dla krzyży wiszących na ścianach, ani dla obrazów świętych w pomieszczeniach klasztornych. Następnie zwalaliśmy wszystko na kupę na ulicy lub na podwórzu i podpalaliśmy. W niektórych ścianach, na wysokości 25–30 cm nad podłogą, wycinaliśmy otwory strzelnicze, które miały ułatwić prowadzenie ostrzału. Niekiedy zaś robiliśmy w murach wyłom, a także wielokrotnie przebijaliśmy ściany piwnic, aby umożliwić szybszą i bezpieczniejszą komunikację w ukryciu.}}
 
W październiku 1944 radzieckie samoloty przeprowadziły pierwsze bombardowanie Wrocławia, w czasie którego zginęło 69 osób. W grudniu 1944 roku ówczesny komendant wojskowy Festung„Festung BreslauBreslau”, generał [[Johannes Krause]], zwrócił się do [[gauleiter]]a [[Dolny Śląsk (prowincja)|Dolnego Śląska]] [[Karl Hanke|Karla Hankego]] z propozycją ewakuowania około 200 tysięcy osób - głównie matek z dziećmi i starców ale Hanke nie zgodził się. Twierdził, iż nie chce siania defetyzmu<ref>[http://wpolityce.pl/polityka/127037-kat-wroclawia-gauleiter-dolnego-slaska-karl-hanke-najpierw-wypedzil-mieszkancow-na-marsze-smierci-potem-doprowadzil-miasto-do-zaglady Kat Wrocławia. Gauleiter Dolnego Śląska, Karl Hanke najpierw wypędził mieszkańców na marsze śmierci, potem doprowadził miasto do zagłady]</ref>.
 
W styczniu 1945 na wizytę do Wrocławia przyjechał minister uzbrojenia Rzeszy [[Albert Speer (ojciec)|Albert Speer]]. 17 i 18 stycznia 1945 Rosjanie[[Sowieci]] zbombardowali wrocławskie stacje kolejowe. 19 stycznia 1945, na rozkaz [[gauleiter]]a [[Dolny Śląsk (prowincja)|Dolnego Śląska]] [[Karl Hanke|Karlagauleitera Hankego]], dokonano przymusowej ewakuacji większości przebywającej w mieście ludności cywilnej. We Wrocławiu przebywało wówczas około miliona osób. Z powodu braku odpowiedniej ilości transportu, 20 stycznia wydano decyzję o pieszej ewakuacji. Z powodu zimna (około -20–20°C), przemęczenia i chorób zmarło około 90 tysięcy osób. Pozostali zapełnili ulice [[Drezno|Drezna]] na krótko przed nalotami dywanowymi. [[Bombardowanie Drezna|Słynne bombardowania dywanowe]] [[Royal Air Force|RAF-u]] i [[United States Army Air Forces|USAAF-u]], które doprowadziły Drezno do zniszczenia w stopniu porównywalnym z [[Warszawa|Warszawą]], spowodowane zostały naciskami [[Józef Stalin|Stalina]] na zachodnich [[alianci (II wojna światowa)|aliantów]], by utrudnić Niemcom obronę Wrocławia.
 
Przez dwa i pół miesiąca, od 13 lutego do 6 maja 1945, Wrocław był oblegany przez wojska [[1 Front Ukraiński|1 Frontu Ukraińskiego]], dowodzonego przez marszałka [[Iwan Koniew|Koniewa]]. Podczas ciężkich walk obie strony podpalały całe kwartały domów, a załoga twierdzy, siłami [[Roboty przymusowe w III Rzeszy|robotników przymusowych]] i [[cywil]]i<ref group="uwaga">Podczas rozbiórek zginęło, m.in. z powodu ostrzału z radzieckich samolotów, od 10 do 15 tysięcy ludzi.</ref>, wyburzyła połowę dzielnicy w okolicach dzisiejszego [[Plac Grunwaldzki we Wrocławiu|placu Grunwaldzkiego]], by zbudować lotnisko zapasowe. Od 15 lutego do 1 maja [[Luftwaffe]] utrzymywała [[most powietrzny]] z III Rzeszą. Przez 76 dni wykonano niemal 2 tysiące lotów i przewieziono do oblężonego miasta 1638 ton zapasów.
Linia 51:
* 14 marca – przeniesienie siedziby dowództwa twierdzy z bunkra na [[Wzgórze Partyzantów (Wrocław)|Wzgórzu Liebicha]] do piwnic [[Kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku we Wrocławiu#Barokowy klasztor|biblioteki na Piasku]]
* 29 marca – przybycie [[2 Armia Wojska Polskiego|2 Armii Wojska Polskiego]] w okolice Wrocławia
* 1 kwietnia – drugi szturm [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], natarcie 74 Korpusu w zachodnich rejonach miasta, zdobycie [[Port lotniczy Gądów Mały|lotniska na Gądowie Małym]]
* 1 kwietnia – wieczorem w niedzielę [[wielkanoc]]ną 750 samolotów radzieckich rozpoczyna masowe bombardowanie Wrocławia
* 4 kwietnia – przegrupowanie 2 Armii Wojska Polskiego spod Wrocławia nad [[Nysa Łużycka|Nysę Łużycką]]
Linia 72:
 
{{Uwagi}}
 
{{Przypisy}}