Hotel Warszawa w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, drobne techniczne |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 10:
|typ budynku =
|styl architektoniczny =
|architekt = [[Marcin Weinfeld]]<br />
|inwestor = Towarzystwo Ubezpieczeń Prudential
|wysokość całkowita =
Linia 39:
== Opis ==
Budynek był symbolem nowoczesnej Warszawy lat 30. Według pierwotnych planów miał mieć 11 pięter, jednak architekci, biorąc pod uwagę znaczne zróżnicowanie wysokości już stojących przy placu Napoleona budynków (2-6 pięter), uznali, że to będzie wysokość niewystarczająca do osiągnięcia odpowiedniego wrażenia dominanty<ref name="gm">{{Cytuj pismo | nazwisko = Mika | imię = Grzegorz | tytuł = Niebotyk z placu Napoleona | czasopismo = [[Skarpa Warszawska (czasopismo)|Skarpa Warszawska]] | wydanie = 69 | wolumin = 12 | strony = 6-8 | issn = 2084-4220 | język = pl | data = grudzień 2014}}</ref>. Miał wysokość 16 pięter (66 m), co czyniło go w ówczesnym czasie najwyższym budynkiem w Polsce i drugim w Europie.
W dolnej części budynku znajdowała się przestrzeń biurowa, w wieży mieściły się luksusowe apartamenty. Pomiędzy nimi, na szóstym piętrze mieściły się mieszkania służbowe i pomieszczenia gospodarcze. W części biurowej mieściły się nie tylko pomieszczenia towarzystwa Prudential, ale również elektrowni i innych firm. Najbardziej luksusowe mieszkania miały po 240 m² powierzchni, zajmowanej przez 6 pokojów, 3 łazienki, kuchnię i służbówkę. Nawet mniej luksusowe apartamenty miały oprócz wejścia głównego wejście dla służby i windy{{r|gm}}. Budynek zaprojektował [[Marcin Weinfeld]], zaś stalową konstrukcję spawaną ustawioną na [[żelbet]]owych fundamentach biurowca zaprojektowali [[Stefan Bryła]] i [[Wenczesław Poniż]]<ref>''Encyklopedia Warszawy'', red. Barbara Petrozolin-Skowrońskiej, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 1994, {{ISBN|83-01-08836-2}}.</ref>. Drzwi wejściowe skonstruowano z patynowanej miedzi, pozostałe drzwi i framugi okien wykonano z jesionu. Nad bocznymi wejściami znajdowały się rzeźby [[Ryszard Moszkowski|Ryszarda Moszkowskiego]]{{r|gm}}. Do budowy użyto 2 mln cegieł pustakowych, 2 tys. t cementu, 1500 t stali.
Towarzystwa Ubezpieczeń „Prudential” przeniosło się do swojej nowo wybudowanej siedziby z [[Pałac Kronenberga w Warszawie|pałacu Kronenberga]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Jaroszewski | imię = Tadeusz Stefan | tytuł = Dzieje Pałacu Kronenberga
W 1936 na dachu zbudowano kilkunastometrowy maszt eksperymentalnej stacji telewizyjnej. Profesor [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] [[Janusz Groszkowski]] (późniejszy prezes [[Polska Akademia Nauk|PAN]]) zbudował tu i uruchomił pierwszy w Europie nadajnik telewizyjny, zanim to zrobili Niemcy na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936|igrzyska olimpijskie w Berlinie]]. Dwa lata później otwarto tam również studio telewizyjne, które od 1940 miało nadawać stały program<ref>Rafał Kuzak, [http://ciekawostkihistoryczne.pl/2011/06/26/prawdziwe-poczatki-telewizji-w-polsce-czyli-tele-superheterodyna-z-okiem-elektrycznym/ ''Prawdziwe początki telewizji w Polsce, czyli tele-superheterodyna z okiem elektrycznym''], "Ciekawostki historyczne", 26 czerwca 2011 [dostęp 26-08-2014].</ref>.
Prudential został poważnie uszkodzony w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], m.in. w czasie [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] został ostrzelany przez ok. 1000 pocisków. Trafiony został także pociskiem o masie 2 [[tona|ton]] kalibru 600 mm z samobieżnego moździerza typu [[60-cm Karl Gerät 040|Karl]] (o nazwie [[Ziu (moździerz)|Ziu]]), co poważnie odchyliło go od pionu. Jednak jego stalowa konstrukcja przetrwała, przez kilka lat będąc żywym symbolem zniszczeń. Sylwetkę jego ruiny wykorzystano w antywojennych plakatach.
Linia 53:
Hotel zakończył działalność w 2002, a w 2005 spółka Hotele Warszawskie Syrena sprzedała budynek spółce [[Polimex-Mostostal]] za 6,3 mln euro<ref name="Klimas">{{Cytuj pismo | nazwisko = Klimas | imię = Bartosz | tytuł = Warszawa czeka na hotel Warszawa | czasopismo = Życie Mazowsza (dodatek do 'Rzeczpospolitej') | strony = R4 | data = 25 stycznia 2017}}</ref>. W 2009 Polimex-Mostostal sprzedał hotel rodzinie Likusów z [[Kraków|Krakowa]]<ref name="Klimas"/>.
Od 2010 prowadzony jest remont generalny budynku<ref >{{cytuj stronę|url=http://www.zyciewarszawy.pl/artykul/227046,526268_Prudential--remont-trwa.html|tytuł=Prudential: remont trwa|autor=mag |data=22-10-2010|opublikowany=zyciewarszawy.pl|data dostępu=04-11-2010 |język = pl}}</ref>. Prace przerwano podczas budowy [[Linia M2 metra w Warszawie|drugiej linii metra]], a następnie wznowiono na przełomie 2015/2016<ref name="Klimas"/>. Przewlekłość remontu wzbudziła kontrowersje, podobnie jak plan przywrócenia charakteru sprzed wojny i uznania za wartą ochrony jedynie konstrukcji stalowej<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Głowacki | imię = Artur | nazwisko2 = Musidłowska | imię2 = Maryla | tytuł = Weinfeld to był wielki pan | czasopismo = Skarpa Warszawska | wydanie = 69 | wolumin = 12 | strony = 12--14 | issn = 2084-4220 | język = pl | data = grudzień 2014}}</ref>. Budynek został pozbawiony socrealistycznych detali, rozebrano portyk z kariatydami i [[Herb Warszawy|herbem Warszawy]], a reprezentacyjnych wnętrz usunięto wystrój z lat 50.<ref name="Urz19">{{Cytuj pismo | nazwisko = Urzykowski | imię = Tomasz | tytuł = Szczyt Prudentialu | czasopismo = Gazeta Stołeczna | strony = 4 | data = 19 grudnia 2016}}</ref>
W budynku ma powstać pięciogwiazdkowy hotel, którego otwarcie planowane jest na 2017 rok<ref>{{Cytuj|autor=PTWP|tytuł=Likus o Prudentialu: Chcemy, by wpisał się na trwałe w hotelarski rynek stolicy|data dostępu=2017-07-15|opublikowany=www.propertynews.pl|url=http://www.propertynews.pl/hotele/likus-o-prudentialu-chcemy-by-wpisal-sie-na-trwale-w-hotelarski-rynek-stolicy,42969.html|język=pl}}</ref>.
| |||