[[Plik:The Soviet Union 1969 CPA 3731 stamp (Sergei Korolev).jpg|thumb|240px|Znaczek radziecki z podobizną S. P. Korolowa, 1969]]
Urodził się w Żytomierzu, małym miasteczku na [[Ukraina|Ukrainie]] nieopodal [[Kijów|Kijowa]]. Jego matka , Maria Nikołajewna Moskalenko, wywodziła się ze starego kozackiego rodu. Ojciec, PawlaPaweł Jakowlewicz Korolow był nauczycielem literatury w miejscowym gimnazjum. Po rozpadzie małżeństwa w roku 1910 Korolow zamieszkał u dziadków w [[Nieżyn (Ukraina)|Nieżynie]]{{r|jh}}. Mając 16 lat był lektorem do spraw likwidacji analfabetyzmu lotniczego{{odn|Suworow|2013|s=86}}. Został wykształcony jako konstruktor samolotów i z początku pracował w biurze konstrukcyjnym [[Andriej Tupolew|Andrieja Tupolewa]]. W 1931 stworzył GIRD (Grupa Badań Ruchu Odrzutowego), która została przekształcona w instytut naukowo-badawczy{{odn|Suworow|2013|s=87}}. W latach 1936–1937 doprowadził do etapu testów rakietę przeciwlotniczą na paliwo stałe i dalekiego zasięgu na paliwo płynne{{odn|Suworow|2013|s=87}}. W 1938 padł ofiarą [[Wielki terror (ZSRR)|Wielkiej Czystki]] i był uwięziony przez sześć lat, w tym przez pewien czas w [[Syberia|syberyjskim]] [[Gułag|łagrze UŁAG-u]]. Większość wyroku spędził jednak w [[szaraszka|szaraszce]], specjalnym więzieniu dla specjalistów które pozwalało im kontynuować swoją pracę. Po zwolnieniu w 1944 stał się kluczową osobą w radzieckim programie rakietowym tworzącym [[Międzykontynentalna rakieta balistyczna|rakiety międzykontynentalne]]. Tu wykazał wielki talent do scalania projektów, organizowania prac na masową skalę i dalekosiężnego planowania. Praca z przejętymi niemieckimi naukowcami rakietowymi w tym z [[Helmut Gröttrup|Helmutem Gröttrupem]]. Pracując nad bronią rakietową, stopniowo zaczął przekonywać przywódców ZSRR do rozpoczęcia wyścigu kosmicznego ze [[Stany Zjednoczone|Stanami Zjednoczonymi]], w celu zwiększenia prestiżu ZSRR. W sierpniu 1956 został mianowany głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego i był odpowiedzialny za jego największe sukcesy, w tym wystrzelenie satelity [[Sputnik]] i załogowego statku kosmicznego [[Wostok (statek kosmiczny)|Wostok]]. Następnie pod jego kierownictwem rozpoczęto pracę nad serią misji mających prowadzić do lądowania na Księżycu, i jeszcze bardziej ambitnych programów lotów do [[Mars]]a i [[Wenus]].
W przeciwieństwie do swojego odpowiednika w programie amerykańskim, [[Wernher von Braun|Wernhera von Brauna]], jego nazwisko było tajemnicą państwową. Znany był tylko jako „główny konstruktor”. Dopiero po śmierci nekrolog w „[[Prawda (gazeta)|Prawdzie]]” ujawnił jego kluczową rolę w programie kosmicznym. Został pochowany z honorami przy murze [[kreml]]owskim. W odróżnieniu od von Brauna, nie miał jednak nigdy pełnej kontroli nad radzieckim programem i często musiał borykać się z konkurentami, m.in. z [[Władimir Czełomiej|Władimirem Czełomiejem]].
