Adam Bieniasz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupelnienia |
poprawa linków |
||
Linia 46:
Urodził się 23 lutego 1911 w Sanoku<ref name="MB">{{Cytuj książkę | tytuł = Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995 | rozdział = Sylwetki nauczycieli z długoletnim stażem | imię r = Marek | nazwisko r = Boczar | strony = 270 | miejsce = Sanok | data = 1995 | isbn = 83-903469-0-7}}</ref>. Pochodził z położonego nieopodal [[Wielopole (Zagórz)|Wielopola]] (obecnie część [[Zagórz]]a)<ref name="N1979-183">{{Cytuj pismo | autor = Zbigniew Drzewicki | tytuł = Sportowcy i działacze 35-lecia. Profesor z Sanoka. Adam Bieniasz | czasopismo = [[Nowiny (dziennik rzeszowski)|Nowiny]] | strony = 5 | data = Nr 183 z 16 sierpnia 1979 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/8484}}</ref>.
W 1929 zdał egzamin dojrzałości w [[Gimnazjum nr 2 im. Królowej Zofii w Sanoku|Państwowym Gimnazjum Męskim w Sanoku]] (w jego klasie byli m.in. [[Stanisław Gerstmann]], [[Norbert Ramer]], [[Lidia Uszkiewicz|Lidia Sembratowicz]], [[Eugeniusz Duda]], [[Ryszard Linscheid]], [[Mieczysław Wiśniowski]])<ref>{{cytuj stronę|url= http://1losanok.pl/uczniowie/absolwenci|tytuł=Absolwenci|opublikowany=1losanok.pl|data dostępu=2017-08-03}}</ref><ref name="N1979-183"/>. Podjął studia na [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|Akademii Górniczej w Krakowie]], które przerwał po trzech latach z uwagi na kłopoty materialne<ref name="N1979-183"/>. Przeniósł się do Lwowa zamieszkując u swojego stryja<ref name="N1979-183"/>. Tam podjął studia w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego, od 1937 [[Akademia Handlu Zagranicznego we Lwowie]], gdzie w 1938 zdobył dyplom<ref name="N1979-183"/><ref name="MB"/>. Pod kierunkiem instruktorów Humena i Młynarskiego ukończył szkołę pilotażu w [[Bezmiechowa Górna|Bezmiechowej]] uzyskując kategorię C (uprawniająca do noszenia odznaki z trzema „mewkami”)<ref name="N1979-183"/>. Był członkiem sekcji sanockiej Szkoły Szybowcowej [[Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej|LOPP]]<ref name="TSS">{{Cytuj stronę | url = http://www.isanok.pl/aktualnosc/id104 | tytuł = Tradycje sportowe Sanoka do 1945 roku | data = 2007-01-26 | opublikowany = isanok.pl | data dostępu = 2017-08-03}}</ref>. Po studiach powrócił do Sanoka i podjął pracę w fabryce [[Sanok Rubber Company|Sanok Polska Spółka dla Przemysłu Gumowego]]<ref name="N1979-183"/>. Przystąpił do przyzakładowego Klubu Balonowego, dysponującego największym w kraju [[Sanok (balon)|balonem „Sanok”]] (o pojemności 2000 m³)<ref name="N1979-183"/>. Odbywał pierwsze loty wraz z Alfredem Miklerem oraz dyrektorem technicznym fabryki inż. Władysławem Kubicą<ref name="N1979-183"/>. W trwających od 16 czerwca 1938 Lwowskich Zawodach Balonowych balonów wolnych pilotując balon „Sanok” z por. [[Bronisław Koblański|Bronisławem Koblańskim]]<ref>Według innych źródeł leciał w parze wraz z kpt. [[Klemens Mitręga|Klemensem Mitręgą]], zob. {{Cytuj pismo | tytuł = „Syrena” pilotowana przez kobiety. Start balonów | czasopismo = [[ABC (dziennik)|ABC]] | wolumin = 179 | strony = 5 | data = 18 czerwca 1938 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/287521}} Według innego źródła w parze z kpt. [[Franciszek Hynek|Franciszkiem Hynkiem]], zob. {{Cytuj pismo | tytuł = Lądowanie balonów wolnych | czasopismo = [[ABC (dziennik)|ABC]] | wolumin = 136 | strony = 5 | data = 18 czerwca 1938 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/101459}}</ref>, docierając aż na obszar przygraniczny w pobliże wsi [[Wołkowce (rejon borszczowski)|Wołkowce]] i [[Dźwinogród (rejon borszczowski)|Dźwinogród]], a tym samym uzyskując najdalszy przelot i wygrywając rywalizację (podczas lądowania doznał złamania lewej nogi)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Zwycięzcy w zawodach krajowych | czasopismo = [[Skrzydlata Polska]] | wolumin = 11 (171) | strony = 332 | data = 1938 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/350990}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Sport balonowy | czasopismo = Touring | wolumin = 12 | strony = 23 | data = 1938 | url = http://www.wbc.poznan.pl/publication/390567}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor = Tomasz Matuszak | tytuł = Udział żołnierzy wojsk balonowych w imprezach sportowych w latach 1921–1939 | wydawca = [[Centralne Archiwum Wojskowe]] | strony = 7 | url = https://caw.wp.mil.pl/plik/file/biuletyn/b23/b23_7.pdf}}</ref><ref name="N1979-183"/><ref>{{Cytuj stronę | url = http://balony.org.pl/pocztki-sportu-balonowego-w-polsce | tytuł = Początki sportu balonowego w Polsce | autor = Marcin Skobodziński | opublikowany = balony.org.pl | data dostępu = 2017-08-03}}</ref>. W 1939 podjął pracę w [[Huta Stalowa Wola|Hucie Stalowa Wola]] nadal startując w zawodach balonowych w parze z Alfredem Miklerem<ref name="N1979-183"/>. W Warszawie zdał egzamin na pilota balonów wolnych uzyskując legitymację federacji [[Fédération Internationale de l’Automobile|FIA]]. Został wskazany jako członek załogi towarzyszącej na zawody o [[Puchar Gordona Bennetta (balonowy)|Puchar Gordona Bennetta]], planowane na wrzesień 1939, co uniemożliwił wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]]<ref name="N1979-183"/>.
Po tułaczce w trakcie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej]] dotarł do Wielopola<ref name="N1979-183"/>. W lutym 1940 wraz z żoną Wilhelminą został aresztowany przez gestapo w Sanoku w związku z podejrzeniem udziału w pomocy przy przekraczaniu granicy uchodźcom na Węgry<ref name="N1979-183"/><ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944 | wydawca = Społeczny Komitet Wydawniczy „San” | miejsce = Sanok | data = 1992 | strony = 48 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/731}}</ref>. Po torturach i sześciomiesięcznym areszcie został zwolniony<ref name="N1979-183"/>. Wraz z żoną działali w konspiracji w ramach [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]]-[[Armia Krajowa|AK]] udzielając pomocy działaczom ruchu oporu, a ich dom służył jako miejsce przechowywania broni i lokal do celów prowadzenia tajnego kursu podoficerskiego<ref name="N1979-183"/><ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944 | wydawca = Społeczny Komitet Wydawniczy „San” | miejsce = Sanok | data = 1992 | strony = 176, 179 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/731}}</ref>. Adam Bieniasz posługiwał się wówczas [[pseudonim]]em „Aspik”<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Brygidyn]] | tytuł = Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944 | wydawca = Społeczny Komitet Wydawniczy „San” | miejsce = Sanok | data = 1992 | strony = 280 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/731}}</ref>. Ponownie został aresztowany przez Niemców w 1944, a wolność odzyskał w czasie nadejścia [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] i Armii Czerwonej<ref name="N1979-183"/>.
| |||