Choroba refluksowa przełyku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int., poprawa linków |
m →Leczenie: jęz. |
||
Linia 87:
[[Leczenie zachowawcze]] – z wyboru stosuje się leki z grupy [[inhibitory pompy protonowej|inhibitorów pompy protonowej]] (IPP) np. [[omeprazol]], [[pantoprazol]], które zmniejszają kwaśność [[sok żołądkowy|soku żołądkowego]]. Po zagojeniu zapalenia przełyku, można je stosować jeszcze wiele lat<ref>{{cytuj pismo | autor=Freston et al | tytuł=The safety long-term lansoprazole for the maintenance of healed erosive oesophagitis | czasopismo=Ailment Pharmacol Ther | wolumin=29 | wydanie=12 | strony=1249-1260 | rok=2009 | pmid= 19416133 | doi=10.1111/j.1365-2036.2009.03998.x}}</ref>.
[[Leczenie chirurgiczne]] – stosowane w przypadku powikłań lub nieudanego leczenia zachowawczego. Najczęściej wykonywanym zabiegiem jest [[fundoplikacja Nissena|fundoplikacja]] sposobem Nissena, polegająca na owinięciu dolnego odcinka przełyku wraz z wpustem i dnem żołądka, którą od początku lat 90. XX wieku wykonuje się techniką laparoskopową. Obie metody leczenia, zachowawcza i chirurgiczna, cechują się podobną skutecznością w długotrwałej obserwacji. Leczenie zachowawcze jest postępowaniem bezpieczniejszym, leczenie operacyjne jest tańsze, niż długotrwałe leczenie IPP (w warunkach europejskich
Postępowanie niefarmakologiczne – polega na:
| |||