Łąkówka krasnobrzucha: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
według szacunków może -> mógł - jednak nie wymarł do 2015, ale ma się źle, dodane info z dzisiejszego newsa BirdLife International |
m http -> https, replaced: http://books.google.pl → https://books.google.com przy użyciu AWB |
||
Linia 30:
== Morfologia ==
Długość ciała w przedziale 20–21
== Zasięg występowania ==
Gatunek wędrowny. Gniazduje jedynie w południowo–zachodniej [[Tasmania|Tasmanii]]{{r|hbwa}}, według danych z 2014, jedynie w okolicach wioski [[Melaleuca]]{{r|doc}}. Zimuje wzdłuż wybrzeża (do około 10
W sezonie lęgowym występuje głównie w lesie eukaliptusowym, gdzie rośnie np. ''[[Eucalyptus nitida]]'' czy ''[[Eucalyptus ovata|E. ovata]]''{{r|hbwa}}; do tego na wrzosowiskach{{r|doc}}. W zimie na zalesionych wybrzeżach{{r|birdlife}}; może przemieszczać się celem szukania pożywienia np. na słone [[mokradło|mokradła]] i inne środowiska z obecnością [[halofity|halofitów]], jak [[soliród]] (''Salicornia''), ''[[Arthrocnemum]]'' ([[komosowate]]), [[Sit (roślina)|sit]] (''Juncus''), [[sodówka (roślina)|sodówka]] (''Suaeda''){{r|gb}}.
== Zachowanie ==
Łąkówka krasnobrzucha odzywa się charakterystycznym brzęczeniem, powstającym poprzez powtarzanie ostrego ''cziter–cziter''. Prócz tego wydaje z siebie miększe, dzwoniące dźwięki{{r|gb}}. Migracje odbywają się głównie w nocy; stwierdzano drapieżnictwo ze strony [[sokół wędrowny|sokołów wędrownych]] (''Falco peregrinus''), co wskazuje na aktywność wędrówkową również za dnia{{r|gb}}. ''N. chrysogaster'', zwłaszcza w lecie, odżywia się głównie nasionami traw, na przykład ''[[Lepyrodia tasmanica]]'' i ''[[Eurychorda complanata]]''{{r|hbwa}}.
== Lęgi ==
Linia 50:
W sezonie lęgowym nie każda samica przystępuje do rozrodu; niekiedy niemal połowa zdawała się być bierna. W blisko 79% gniazd pisklęta dochodzą do etapu opierzenia. W latach 1990–2006 w okolicach Melaleuca średnia przeżywalność młodych wynosiła 56%, dorosłych – 65%. Młode dorastające w latach 1990–1999 przeżywały średnio 2,2 roku{{r|doc}}. W 2014 w naturze żyło około 50 ptaków, w maju 2014 w niewoli było ich 320. W niewoli sukces lęgowy niższy; występuje nierówny stosunek płci młodych, w latach 2007 do 2013 około 30% piskląt stanowiły samce. W naturze prawdopodobnie nastąpił spadek [[różnorodność genetyczna|różnorodności genetycznej]], który biorąc pod uwagę małą populację, może postępować. W latach 2005-2006 z niewyjaśnionych przyczyn umarło 40 młodych odchowanych w niewoli; prawdopodobnie wystąpiła infekcja wirusowa{{r|birdlife}}.
Od 1978 w Melaleuca ptaki są obrączkowane, a populacja monitorowana. W 1983 powołano ''Orange-bellied Parrot Recovery Team''. Regularnie podejmowane są badania terenowe w obszarach poza znanym zasięgiem gatunku. W okolicy Melaleuca, w [[Birchs Inlet]], w latach 1991–94 wypuszczono 38 osobników odchowanych w niewoli. W grudniu 2013 nieopodal Melaleuca 24 ptaki dołączyły do nowej populacji. Rozpoczęto program rozrodu w niewoli nadzorowany przez [[Zoos and Aquarium Association of Australia]]{{r|doc}}.
W czerwcu 2012 w ośrodkach w kontynentalnej części Australii i na Tasmanii znajdowało się około 200 ptaków; za cel programu uznano uzyskanie populacji 350 ptaków w latach 2016–2017. Na początku grudnia 2015 roku w ośrodku w Taroona (Tasmania) 14 ptaków zostało zabitych przez szczury; przez wcześniejsze 2 miesiące zginęły dwa inne ptaki. Według [[Matthew Groom|Matthewa Grooma]] ( w momencie zdarzenia ''Minister for Environment, Parks and Heritage''; brak dokładnego polskiego odpowiednika) wieść o śmierci tych ptaków została poważnie przyjęta przez tasmański rząd{{r|czt}}.
{{Przypisy|2|przypisy=
<ref name="hbwa">{{cytuj stronę | url = http://www.hbw.com/species/orange-bellied-parrot-neophema-chrysogaster | autor = Collar, N. & Christie, D.A. (2013) | tytuł = Orange-bellied Parrot (''Neophema chrysogaster'') | praca = del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2013). Handbook of the Birds of the World Alive | opublikowany = Lynx Edicions | data dostępu = 5 września 2014}}</ref>
<ref name="birdlife">{{cytuj stronę | url = http://www.birdlife.org/datazone/speciesfactsheet.php?id=1485 | tytuł = Orange-bellied Parrot ''Neophema chrysogaster'' | opublikowany = BirdLife International | data dostępu = 5 sierpnia 2014}}</ref>
<ref name="gb">{{cytuj książkę | url =
<ref name=ioc>{{Cytuj stronę | autor = Frank Gill & David Donsker | url = http://www.worldbirdnames.org/bow/parrots/ | tytuł = Family Psittacidae | opublikowany = IOC World Bird List (v4.3) |język = en |data dostępu = 2014-09-05}}</ref>
<ref name="doc">{{cytuj stronę | url = http://www.environment.gov.au/system/files/resources/d2aefeef-8225-4d05-a309-1af98293b606/files/orange-bellied-parrot-recovery-plan.docx | tytuł = National Recovery Plan for the Orange-bellied Parrot, ''Neophema chrysogaster'' | opublikowany = Department of the Environment, Australia | data dostępu = 5 września 2014 | data = 12 maja 2014}}</ref>
|