Geoffrey Palmer: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot poprawia nazwę sekcji; zmiany kosmetyczne |
m dr red. |
||
Linia 24:
W 1979 został wybrany do [[Izba Reprezentantów (Nowa Zelandia)|Izby Reprezentantów]], kandydując z ramienia [[Partia Pracy (Nowa Zelandia)|Partii Pracy]]. W 1983 został wybrany zastępcą lidera opozycji u boku [[David Lange|Davida Lange'a]]. Gdy labourzyści wygrali w kolejnym roku wybory, został wicepremierem, a jednocześnie ministrem sprawiedliwości i prokuratorem generalnym, w utworzonym przez Lange'a gabinecie. W 1987 objął także tekę ministra środowiska.
W 1989, po rezygnacji Lange'a, objął tekę premiera. Pomimo silnej presji ze strony partyjnych dołów, gabinet Palmera kontynuował zapoczątkowane przez ekipę Lange'a niepopularne reformy gospodarcze. Sam premier był przez wielu postrzegany jako [[Akademik (tytuł naukowy)|akademik]] oderwany od życia zwykłych ludzi, co nie przysparzało mu popularności. Na dwa miesiące przed wyborami w 1990 notowania partii rządzącej były bardzo słabe, dlatego – nie mając nic do stracenia – labourzyści postanowili zastąpić Palmera
Sam Palmer z chwilą swej dymisji zrzekł się również mandatu parlamentarnego i wycofał się z polityki. Powrócił do pracy na uczelni, a w 1994 był jednym z założycieli kancelarii prawnej Chen Palmer & Partners. Zasiadał także jako sędzia ad hoc w [[Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości|Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości]] oraz był przedstawicielem Nowej Zelandii przy [[Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza|Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej]]. Od [[2005]] jest przewodniczącym Nowozelandzkiej Komisji Prawnej, rządowej agendy doradzającej Gabinetowi w zakresie stanowienia prawa.
| |||