Pafawag 3WE: Różnice pomiędzy wersjami

== Produkcja ==

=== Prototypy ===

W 1967 ukończona została wstępna koncepcja składu typu 3WE{{r|ŚK 1/2001}} autorstwa Zbigniewa Tyszki z [[Instytut Kolejnictwa|Centralnego Ośrodka Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa]]{{r|Elektryfikacja/1}}, a w 1973{{r|PS 1/2005}} [[Instytut Pojazdów Szynowych „Tabor”|Centralne Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Taboru Kolejowego]] opracowało dokumentację konstrukcyjną tego pojazdu{{r|Elektryfikacja/1}}. Część elektryczną prowadził początkowo Stefan Wróblewski, a następnie Alojzy Kiełkiewicz współpracujący z Eugeniuszem Małeckim, Zbigniewem Durzyńskim i Aleksandrem Płatkiewiczem. Za część mechaniczną natomiast odpowiedzialny był Romuald Łużny wraz z mgr. inż. Perkiem i mgr. inż. Ludkiem{{r|TTS 5/1996|Elektryfikacja/3}}. Jednostka była przystosowana do przewidywanych warunków pracy w Warszawskim Węźle Kolejowym – dużej częstotliwości ruchu pociągów na [[Kolej średnicowa w Warszawie|linii średnicowej]] z małą odległością między przystankami i konieczności uzyskania dużych prędkości na trasach [[Kolej aglomeracyjna|podmiejskich]]. Do tych warunków dostosowano moc zespołu i przełożenie przekładni{{r|ŚK 1/2001}} (77:20{{r|EPT}}), a także zaprojektowano nowy silnik z możliwością hamowania elektrodynamicznego. Hamulec elektrodynamiczny sterowany był przez [[tyrystor]]owy układ regulacji wzbudzenia silników{{r|ŚK 1/2001}}.

 

 

=== Seria ===

 

W 1984, na potrzeby testów związanych z budową jednostek [[Pafawag 6WE|EW60]], w wagonie EW58-018sa zamontowano [[tyrystor]]owy rozruch impulsowy, pozostawiając w drugim wagonie silnikowym stary [[rozruch oporowy]]. W 1988 testy zakończono stwierdzając, że układ ten nie nadaje się do seryjnego wdrażania i zrezygnowano z jego montażu w EW60{{r|ŚK 7/2007}}. Jednostka pozostała na terenie [[Instytut Pojazdów Szynowych „Tabor”|OBRPS]] do 1992{{r|NWSPKP 45-90/EW58}}.

 

== Konstrukcja ==

=== Nadwozie ===

EW58 składa się z trzech wagonów – dwóch [[wagon silnikowy|silnikowych]] i jednego [[wagon doczepny|doczepnego]]{{r|PKE 12/1974}}. Wagony skrajne (fabryczne oznaczenie ''301B'') są wagonami kabinowymi i oznaczane są na [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] jako ''sa'' i ''sb'' (wagon silnikowy ''a'' i ''b''), natomiast wagon doczepny (fabryczne oznaczenie ''401B'') znajduje się w środku składu i nosi oznaczenie ''d''{{r|Mod SIWZ}}. Wagony są połączone ze sobą [[sprzęg]]iem krótkim (bez głowicy, nierozłączalnym w warunkach eksploatacyjnych) oraz przejściem dla pasażerów, chronionym i uszczelnionym wałkami gumowymi. Na czołach wagonów kabinowych (początek i koniec zespołu) zastosowano sprzęgi długie (samoczynne sprzęgi Scharfenberga), które umożliwiają połączenie zespołów w składy{{r|PKE 12/1974}}. Jednostki EW58 są przystosowane do jazdy w [[trakcja ukrotniona|trakcji ukrotnionej]] z jednostkami tej samej serii oraz z serią [[Pafawag 5B/6B|EN57]] (jest to możliwe jedynie przy dolnym nastawieniu rozruchu, które daje parametry rozruchu jak w pojazdach EN57){{r|Elektryfikacja/1}}. Nie ma możliwości przejścia pomiędzy połączonymi jednostkami.

 

=== Wnętrze i przestrzeń pasażerska ===

 

Wszystkie drzwi wewnętrzne i zewnętrzne wykonano z blach aluminiowych klejonych, natomiast szyby wszystkich okien wykonano ze szkła hartowanego. Półki, listwy, okucia i uchwyty we wnętrzu wykonano ze stopów aluminium{{r|PKE 12/1974}}. Jarzeniowe oświetlenie wnętrza, zasilane napięciem 220 V z oddzielnej [[Przetwornica napięcia|przetwornicy]] statycznej{{r|Elektryfikacja/2}}, zapewniało natężenie 150 [[Luks (fotometria)|lx]] na wysokości 80 cm od poziomu podłogi. Zastosowano ogrzewanie konwekcyjno-nawiewne, grzejniki o regulowanej mocy umieszczono pod ławkami w przedziałach oraz na ścianach w przedsionkach{{r|PKE 12/1974}}.

[[Plik:EW58-028.jpg|thumb|EW58-028 w malowaniu stylizowanym na [[S-Bahn w Berlinie|berlińską S-Bahn]] (2007)]]

[[Plik:EW58-011 + EN57-1670.jpg|thumb|EW58-011 i [[Pafawag 5B/6B|EN57]]-1670 na stacji [[Gdańsk Główny]] (2011)]]

Seria EW58 powstała z przeznaczeniem do ruchu w Warszawskim Węźle Kolejowym, ale ostatecznie wszystkie pojazdy tej serii zostały przekazane [[PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście|SKM Trójmiasto]]{{r|NWSPKP 45-90/EW58}} i stacjonowały w [[Elektrowozownia Gdynia Cisowa|elektrowozowni Gdynia Cisowa]]{{r|Elektryfikacja/2}}.

 

 

=== Losy pojazdów po zakończeniu eksploatacji ===

 

== Zobacz też ==

<ref name="SS 2/2014">{{Cytuj pismo|nazwisko=Cisłak|imię=Jerzy|tytuł=Szybka Kolej Miejska (SKM) w Trójmieście|czasopismo=Stalowe Szlaki|wolumin=2/2014|strony=27, 30–56|wydawca=Luxtorpeda Ekspres.pl|miejsce=Warszawa|issn=1234-2696|język=pl}}</ref>

<ref name="SS 1/2017">{{Cytuj pismo|nazwisko=Telega|imię=Paweł|tytuł=Zmierzch serii EW58|czasopismo=Stalowe Szlaki|wolumin=1/2017|strony=50–59|wydawca=Luxtorpeda Ekspres.pl|miejsce=Warszawa|issn=1234-2696|język=pl}}</ref>

 

<ref name="PS 1/2005">{{cytuj pismo|nazwisko=Stawecki|imię=Włodzimierz|tytuł=Działalność naukowa i badawcza Instytutu Pojazdów Szynowych „Tabor” w Poznaniu|czasopismo=Pojazdy Szynowe|wolumin=1/2005|strony=6–10|wydawca=Instytut Pojazdów Szynowych „Tabor”|issn=0138-0370|język=pl}}</ref>

<ref name="IR/News 2017-05-18">{{cytuj stronę|url=http://inforail.pl/ew58-pociete-ale-nie-wszystkie_more_94581.html|autor=InfoRail.pl|tytuł=EW58 pocięte, ale nie wszystkie|opublikowany=inforail.pl|data=2017-05-18|data dostępu=2017-05-18|język=pl}}</ref>

<ref name="RK-82551">{{Cytuj stronę|url=http://www.rynek-kolejowy.pl/wiadomosci/czolo-ew58-ozdobilo-elektrowozownie-pkp-skm-trojmiasto-82551.html|tytuł=Czoło EW58 ozdobiło elektrowozownię PKP SKM Trójmiasto &#91;zdjęcia&#93;|nazwisko=Szymajda|imię=Michał|data=2017-07-12|opublikowany=rynek-kolejowy.pl|język=pl|archiwum=http://www.web.archive.org/web/20170712165834/http://www.rynek-kolejowy.pl/wiadomosci/czolo-ew58-ozdobilo-elektrowozownie-pkp-skm-trojmiasto-82551.html|zarchiwizowano=2017-07-12|data dostępu=2017-07-12}}</ref>

}}