„Żelazna dama” stoi w zachodniej części miasta, nad [[Sekwana|Sekwaną]], na północno-zachodnim krańcu [[Pole Marsowe (Paryż)|Pola Marsowego]].
Wieżę zbudowano specjalnie na paryską [[Wystawa światowa|wystawę światową]] w 18881889 roku. Miała upamiętnić setną rocznicę [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko =Seitz | imię =Frédéric | tytuł =La Tour Eiffel, consécration du fer | wydawca =Action Artistique de la Ville de Paris | miejsce =Paris | rok =2005 | strony =119 | tytuł tomu =Les Expositions Universelles à Paris de 1855 à 1937 | isbn =2-913246-55-9}}</ref> oraz zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Projekt podkreślał architektoniczne walory żelaza, wbrew dominującemu w XIX wieku [[akademizm]]owi, który uważał żelazo za prosty materiał budowlany. Projekt wykorzystywał doświadczenia epoki i jej konstruktora, [[Gustave Eiffel|Gustave’a Eiffela]], w budowie kolejowych mostów żelaznych. Po 20 latach budowla miała być rozebrana, lecz Eiffel nie chciał do tego dopuścić i założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty (z udziałem [[Julian Ochorowicz|Juliana Ochorowicza]], wynalazcy i konstruktora) z umieszczonym na szczycie [[telegraf bezprzewodowy|telegrafem „bez drutu”]] ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. W przededniu I wojny światowej stała się obiektem militarnym: zapewniała Paryżowi łączność z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami (do tej pory do komunikacji używano [[gołąb pocztowy|gołębi pocztowych]]). Zachowana budowla z czasem stała się największą [[atrakcyjność turystyczna|atrakcją turystyczną]] Paryża, którą zwiedziło już ponad 200 milionów ludzi<ref name=autonazwa1>[http://www.rp.pl/artykul/295376-Nieugieta-krolowa--Paryza.html Nieugięta królowa Paryża, Rzeczpospolita, 23.04.2009 r.]</ref>.
