Tahiti: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli Polinezyjczycy, którzy dotarli tu pomiędzy 300 a 800 r. (zdaniem niektórych nawet wcześniej). Mimo że wyspa została dostrzeżona z pokładu hiszpańskiego statku już w 1606, pierwsi Europejczycy dotarli na nią dopiero w 1767 (angielski kapitan [[Samuel Wallis]]). Rok później dotarł tu Francuz [[Louis Antoine de Bougainville]], który opisał Tahiti jako rajską wyspę, zamieszkaną przez tubylców wiodących proste, szczęśliwe, nieskalane przez cywilizację życie, tym samym przyczyniając się do rozpowszechniania stereotypu „[[szlachetny dzikus|szlachetnego dzikusa]]”. W kolejnych latach zaczęły tu coraz częściej docierać europejskie statki, wśród nich m.in. „[[HMS Bounty]]” (1789). Kontakt z cywilizacją białego człowieka oznaczał dla wyspiarzy również kontakt z [[choroba zakaźna|chorobami zakaźnymi]], także [[choroba weneryczna|wenerycznymi]], [[alkohol etylowy|alkoholem]] itp. W efekcie tego liczba ludności znacznie spadła ([[James Cook]] w 1774 szacował ją na 200 tys., co wydaje się wartością zawyżoną, inne szacunki z tego okresu mówiły o 122 tys.; po licznych epidemiach w 1797 żyło tu tylko 16 tys. tubylców, później już ok. 6 tys.). W 1842 Tahiti zostało uznane za francuski [[protektorat]]. W 1880 ostatni król tahitański PomarePōmare V zrzekł się suwerenności na rzecz Francji. W 1891 osiadł tu francuski malarz [[Paul Gauguin]]. W latach 1946–2004 [[Terytorium zamorskie (Francja)|terytorium zamorskie]] Francji.