Ariel Szaron: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawki linkujących - izraelskie miejscowości. Plus dr. red. |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowania, typografie i dokonuje drobnych poprawek redakcyjnych. |
||
Linia 74:
Badania opinii publicznej pokazywały jednak, że ponad 2/3 Izraelczyków popierało plan Szarona. Taką też proporcją głosów (64:44) przyjął Kneset pierwszą część planu, dotyczącą odszkodowań dla wycofanych osadników. Zostało to przez sporą część międzynarodowej opinii publicznej uznane za historyczny ruch ze strony władz Izraela, które zdały się zamanifestować tym samym gotowość trwałego wycofania z części ziem, które od [[wojna sześciodniowa|wojny sześciodniowej]] (1967) pozostają pod kontrolą Izraela, a które uważane są za fragment [[Ziemia Obiecana (Biblia)|Ziemi Obiecanej]]. Równocześnie Szaron miał wielki udział w przeforsowaniu planu (popieranego przez większą część izraelskiej opinii publicznej) budowy 3500 domów na Zachodnim Brzegu, łączących wschodnią, arabską część Jerozolimy z największym osiedlem żydowskim [[Ma’ale Adummim]], co prawdopodobnie uniemożliwiłoby podział miasta i utworzenie tam podwójnej stolicy Państwa Izrael i przyszłego państwa palestyńskiego. Wykonanie tego planu, po wyrażeniu wobec niego dezaprobaty przez amerykańskie koła rządowe, jak i samego George’a W. Busha, zwykle popierającego nawet budzące największe wątpliwości działania izraelskie, zostało zawieszone na 2 lata.
Pomiędzy 16 a 30 sierpnia 2005 roku izraelskie wojsko i policja usunęły 8500 żydowskich osadników z 21 osiedli w Strefie Gazy. Kiedy stało się jasne, że premier nie cofnie się przed zlikwidowaniem osiedli, grupa [[Skrajna prawica|ultraprawicowych]] [[rabin]]ów na czele z [[Josef Dajan|Josefem Dajanem]] rzuciła na Szarona starożytną klątwę, wzywając [[Samael
O ile poczynania te spotkały się z oburzeniem skrajnie prawicowych członków m.in. Likudu i członków ruchu osadniczego, to badania opinii publicznej wskazywały na to, że społeczeństwo izraelskie wspierało plan Szarona.
Linia 109:
* wezwanie w 2004 roku Żydów francuskich do emigracji do Izraela z powodu francuskiego antysemityzmu (wywołało to komplikacje w relacjach izraelsko-francuskich).
{{Przypisy|2}}
== Bibliografia ==
|