Manuskrypt Wojnicza: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paterm (dyskusja | edycje)
Paterm (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Linia 1:
[[Plik:Voynich Manuscript (172).jpg|280px|right|thumb|Jedna ze stron księgi]]
'''Rękopis Wojnicza'''<ref>{{cytuj pismo |autor = Piotr Cieśliński | tytuł = Tajemnica rękopisu Wojnicza | czasopismo = Gazeta Wyborcza | wolumin = 29 | wydanie = 8060 | strony = 18 |data = 5 lutego 2014 | wydawca = Agora | miejsce = Warszawa | issn = 0860-908X}}</ref> ({{w języku|en|Voynich manuscript}}) – [[pergamin]]owa księga oprawiona w skórę, składająca się pierwotnie ze 136 dwustronnie zapisanych [[welin]]owych kart (czyli 272 stron; do dziś przetrwało 120 kart) formatu 15 na 22,5&nbsp;cm (6 × 9 cali), pokrytych rysunkami, wykresami i niezrozumiałym pismem. Swoją nazwę zawdzięcza odkrywcy [[WilfridMichał Michael VoynichWojnicz|Michałowi Wojniczowi]], polskiemu antykwariuszowi i kolekcjonerowi, który w 1912 nabył rękopis od [[Jezuici|jezuitów]] z [[Willa Mondragone|willi Mondragone]] we [[Frascati]]. Do dziś [[rękopis]] uchodzi za jeden z najbardziej tajemniczych rękopiśmiennych zabytków średniowiecza, ponieważ jego autor, [[pismo]] oraz język do dziś pozostają nieznane. Pierwsza [[faksymile]] rękopisu zostało wydane w 2005{{odn|Gawsewitch|2005|s=44}}.
 
Rękopis Wojnicza był i jest przedmiotem intensywnych badań, prowadzonych przez profesjonalnych [[Kryptologia|kryptologów]] i amatorów, m.in. przez uznanych amerykańskich i brytyjskich specjalistów od łamania kodów, którzy działali podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] (żadnemu z nich nie udało się rozszyfrować ani jednego słowa). Ta seria niepowodzeń spowodowała, że rękopis stał się słynnym przedmiotem kryptologii historycznej, ale również dodała wagi teorii mówiącej, że księga jest po prostu wyszukaną [[Mistyfikacja|mistyfikacją]] (dziś nie przyjmuje się tego za pewnik), sekwencją przypadkowych symboli, które nie mają żadnego znaczenia.