Syryjski Kongres Narodowy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
D kuba (dyskusja | edycje)
poprawa linków, WP:SK
D kuba (dyskusja | edycje)
Linia 2:
[[Plik:Syrian National Congress, Damascus 1919-1920.jpg|thumb|Delegaci Kongresu Narodowego na schodach budynku Klubu Arabskiego.]]
[[Plik:Book of the Independence of Syria (ذكرى استقلال سوريا).jpg|thumb||Księga Niepodległości Syrii - deklaracja niepodległości Królestwa Wielkiej Syrii.]]
'''Syryjski Kongres Narodowy''' ('''Syryjski Kongres Generalny''', '''Kongres Pansyryjski'''; arab. '''Al-Mu'tamar as-Suri al-'Amm'''){{r|Pipes}}{{r|BCC}} – zwołany w maju [[1919]] w [[Damaszek|Damaszku]] w celu przedstawienia arabskiego punktu widzenia przed [[Komisja Kinga-Crane’a|Komisją Kinga-Crane'a]] na temat przyszłości terytorium [[Wielka Syria|Wielkiej Syrii]] (obejmującego dzisiejszą [[Syria|Syrię]], ale także [[Liban]], [[Izrael]], [[Palestyna|Palestynę]] i [[Jordania|Jordan]]){{r|Fraser}}, po wyparciu z niej [[Imperium Osmańskie]]go. Odbył się pod przewodnictwem [[Haszim al-Atasi|Haszima al-Atasiego]]{{r|RHD-SNC}}. Uważany jest za pierwsze zgromadzenie parlamentarne we współczesnej historii Syrii.
 
2 lipca 1919 Kongres przegłosował 10 punktową rezolucję w której wyraził wolę osiągnięcia przez Syrię pełnej niezależności, i którą przedstawiono delegacji amerykańskiej przy Komisji Kinga-Crane'a. Punkcie 3. rezolucji Kongres protestował przeciwko artykułowi XXII Konwencji Ligii Narodów, obejmujących terytoria Półwyspu Arabskiego mandatami mocarstw europejskich, wskazując, że arabscy mieszkańcy Syrii mają takie samo prawo do niepodległości, co [[Bułgarzy]], [[Serbowie]], czy [[Grecy]], którzy uzyskali swoje państwa. W punkcie 6. Kongres odrzucał jakiekolwiek zwierzchnictwo i jakąkolwiek pomoc rządu Francji{{r|BCC}}. Zgodnie z tym, Komisja Kinga-Crane'a zarekomendowała zachowanie jedności Wielkiej Syrii, bez wydzielania części południowej (Palestyny) czy zachodniej strefy brzegowej (Liban){{r|RHD-SNC}}. Raport komisji, nie po myśli Francji i Wielkiej Brytanii, został jednak utajniony a opublikowały go dopiero Stany Zjednoczone w 1922{{r|McHugo}}.