Vranov nad Topľou: Różnice pomiędzy wersjami

Z badań archeologicznych wynika, że okolice Vranova były zamieszkane już w VII wieku. Kościół parafialny istniał już w 1314. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z lat 1333–1337. Jeszcze w I połowie XIV w. Vranov stał się osadą targową, wyposażoną przez króla Węgier [[Ludwik Węgierski|Ludwika]] w prawo wolnego handlu. Data nadania Vranovowi praw miejskich nie jest znana, jednak już w liście króla [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta]] z 1410 r. jest wzmiankowany jako miasto. W XV wieku Vranov przeobraził się w ośrodek rzemiosła i handlu, wzrastając w miarę wzrostu znaczenia szlaku handlowego z Polski na Węgry przez [[Przełęcz Dukielska|Przełęcz Dukielską]]. Vranov został mocno dotknięty zniszczeniami podczas wojen w XV i XVI wieku. Od 1523 r. należał do magnackiego rodu [[Batory (dynastia)|Batorych]], od 1617 do rodu [[Drugethowie|Drugethów]], od 1684 do rodu Bárkoczy. W XVIII wieku miasto doznało zniszczeń w walkach powstań antyhabsburskich oraz w katastrofach naturalnych (powódź w 1718, trzęsienia ziemi w 1778 i 1779). Podczas wschodniosłowackiego powstania chłopskiego w 1831 r. Vranov znalazł się w centrum walk, był okupowany i rabowany przez buntowników. Na początku XIX wieku Vranov podupadł i stał się typowym miasteczkiem rolniczym. Region dotknęła masowa emigracja – ludność powiatu spadła z 23,3 tys. osób w 1858 do 22,2 tys. w 1895. W 1910 ludność miasta liczyła 2,1 tys. osób, z czego 1,4 tys. [[Węgrzy|Węgrów]], 0,6 tys. [[Słowacy|Słowaków]] i 0,1 tys. [[Niemcy|Niemców]]. Upadek miasta trwał przez cały XIX wiek, pogłębiła go jeszcze [[I wojna światowa]]. Vranov nie został zniszczony, ale znalazł się na bezpośrednim zapleczu frontu karpackiego. Impulsem do rozwoju miasta okazało się dopiero otwarcie linii kolejowej do [[Trebišov]]a w 1939 r. W okresie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] we Vranowie mieścił się sztab dowodzenia tzw. [[Grupa Szybka „Kalinčak”|Rychlej Skupiny „Kalinčiak”]], biorącej udział w agresji na Polskę. Po wojnie rządy komunistyczne zaznaczyły się w mieście budową zakładów przemysłowych. Do dziś przetrwały zakłady chemiczne ''Bukóza'' i odzieżowe ''Slovenka'' oraz kilka zakładów produkcji żywności i materiałów budowlanych.