Peter Okee: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
|||
Linia 30:
'''Peter Okee''' (zm. [[12 kwietnia]] [[1998]] w [[Gulu]]) – [[Uganda|ugandyjski]] piłkarz i trener. [[Reprezentacja Ugandy w piłce nożnej mężczyzn|Reprezentację Ugandy]] doprowadził do największego sukcesu w historii.
W trakcie kariery piłkarskiej Okee był prawym obrońcą, znanym w ojczyźnie z często wykonywania wślizgów i dalekich wrzutów z autu<ref name=Observer>{{cytuj stronę| url = http://observer.ug/index.php?option=com_content&view=article&id=18343:flash-back-peter-okee-is-he-ugandas-greatest-coach-&catid=44:sports&Itemid=80 | tytuł = Flash Back: Peter Okee; Is he Uganda’s greatest coach? | autor = Hassan Badru Zziwa | język = en | data dostępu = 12.10.2017}}</ref>. W barwach [[Maroons FC|Prisons FC]] (obecnie Maroons FC) wygrał dwie pierwsze edycje [[Ugandyjska Super League|ugandyjskiej ekstraklasy]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.rsssf.com/tableso/oegchamp.html | tytuł = Uganda - List of Champions | autor = | język = en | data dostępu = 12.10.2017}}</ref>. Był także podstawowym graczem w [[Reprezentacja Ugandy w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Ugandy]]. W 1967 wygrał z nią Puchar Afryki Wschodniej i Środkowej. Rok później uczestniczył z kadrą narodową w [[Puchar Narodów Afryki 1968|Pucharze Narodów Afryki]], a późną jesienią został wybrany do nieoficjalnej reprezentacji Afryki Wschodniej na mecz towarzyski z [[West Bromwich Albion]]. Podczas spotkania na [[Nakivubo War Memorial Stadium]] Okke złamał jednak żebro i musiał pauzować przez kilka tygodni. Po wyleczeniu tego urazu doznał kontuzji kolana,
Okee po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem [[Maroons FC|Prisons FC]] (już wcześniej był grającym asystentem angielskiego szkoleniowca Billa Kirkhama), a w 1976 roku został mianowany selekcjonerem drużyny narodowej. Jeszcze w tym samym roku ''Żurawie'' zdobyły [[Puchar CECAFA]], a sukces ten powtórzyły w kolejnym roku. W 1978 roku Okee doprowadził [[Uganda|Ugandyjczyków]] do największego sukcesu w historii, jakim było zajęcie drugiego miejsca w [[Puchar Narodów Afryki 1978|Pucharze Narodów Afryki 1978]]. Od tego momentu wyniki reprezentacji znacznie się pogorszyły w wyniku niepokojów politycznych. Najpierw wybuchła [[Wojna ugandyjsko-tanzańska]], a następnie [[Wojna domowa w Ugandzie|wojna domowa w Ugandzie]], a wielu piłkarzy resortowych klubów zostało aresztowanych lub wygnanych. Okee w 1981 roku postanowił więc opuścić kraj i wyjechać do [[Niemcy|Niemiec]], gdzie ukończył kurs trenerski. W 1983 roku wrócił do ojczyzny i na krótko ponownie został selekcjonerem reprezentacji<ref>{{cytuj stronę| url = http://mobile.monitor.co.ug/-/691260/1251660/-/format/xhtml/-/9naehtz/-/index.html | tytuł = The tacticians who have taken charge of Crane | autor = Jacobs Seaman Odongo | język = en | data dostępu = 12.10.2017}}</ref>.
Po ponownym odejściu z reprezentacji Ugandy Okee trenował Nile Breweries Jinja, a następnie wyemigrował do [[Kenia|Kenii]], gdzie prowadził kilka klubów, m.in. [[Mumias Sugar FC]]. Po
{{Przypisy}}
|