Kruk: Różnice pomiędzy wersjami

W islandzkiej opowieści o Njaru z XIII wieku kruki towarzyszą mścicielom. Do tego kontekstu nawiązuje też ''Hamlet'' [[William Szekspir|Szekspira]]: „Już kruk krakaniem do zemsty daje hasło” i zazdrosny Otello: „Ta myśl krąży w mej duszy jak kruk nad domem dotkniętym zarazą”. Bajkopisarze tacy jak La Fontaine czy Kryłow przypisywali ptakowi szczególnie zamiłowanie do jedzenia sera. W bajce ''Kruk i lis'' spotykamy ptaka w trakcie zachwalania jego przymiotów przez lisa. Kruk urzeczony pochwałami towarzysza chce udowodnić lisowi piękno swego śpiewu i wypuszcza z dzioba ser o który chodziło sprytnemu drapieżcy siedzącemu na ziemi. W naturze kruk nie ma jednak zbyt często możliwości skosztowania takiego przysmaku i charakteryzuje się dużo większą zręcznością, bo w jedzeniu pomaga sobie pazurami. W wierszu ''Kruk'' [[Edgar Allan Poe|Allana Edgara Poe]] „wleciał ciężko kruk wspaniały, jakby czarny piekieł stróż”. Jest on „złym wróżbiarzem”, czarcim sługą znaku, który zapowiada nadchodzą śmierć. Dość swobodną adaptacją wiersza był amerykański film fabularny z 1963 roku o tym samym tytule.

Kruk w polskiej literaturze pojawiał się też w negatywnym kontekście. W opowiadaniu [[Stefan Żeromski|Stefana Żeromskiego]] z 1895 roku powstaniec styczniowy zostaje złapany, zabity przez ułanów carskich i wobec obojętności osób z innych warstw społecznych martwy pozostawiony na żer ptaków. Kruk stanowi też istotny element trylogii Sari Pettersen ''Krucze pierścienie'', pełniąc dwoistą rolę - z jednej strony gołębia pocztowego (nosiciela wiadomości pocztowych), ale także "Widzącego" - bóstwa lokalnego świata (choć ostatecznie zdemaskowanego jako fałszywego) . W ''Białym kruku'' [[Andrzej Stasiuk|Andrzeja Stasiuka]] autor przedstawia Bieszczady sprzed 60 lat w odniesieniu do współcześnie toczącej się akcji. Biel ptaka można tłumaczyć jak nieotrzepany śnieg oznaczający dawne wspomnienia, które pozostały w bohaterze powieści.