Ahmad Ben Bella: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Jako przywódca niepodległej Algierii: int., lit. |
|||
Linia 44:
zjednoczył [[Kabylowie|Kabylów]] w ramach Frontu Sił Socjalistycznych. Powstanie w dużej mierze upadło na skutek wybuchu wojny z Marokiem - zwolennicy Ahmeda na wieść o konflikcie opuścili oddziały powstańcze i przyłączyli się do obrony granic. Pod koniec 1963 roku Ben Bella rozpoczął proces „pojednania narodowego“, wypuszczając z więzień wielu kabylskich opozycjonistów. Gest prezydenta nie poskutkował a wielu z uwolnionych przyłączyło się do Frontu Sił Socjalistycznych<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Ben Bella skłaniający się ku radykalnemu skrzydłu partii<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref> musiał się zmierzyć również z [[prawica|prawicową]] opozycją zbierającą w rządzącej monopartii coraz większą popularność. Prawica domagała się odłożenia reformy rolnej, zmian w polityce finansowej, wyborów parlamentarnych i wprowadzenia polityki przyjaznej inwestycjom<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Bella przystąpił do dalszej konsolidacji władzy. 16 kwietnia 1964 roku odbył się partyjny zjazd na którym uchwalono program partii, Kartę algierską. W dokumencie zadeklarowano że podstawowym zadaniem partii jest budowa społeczeństwa socjalistycznego. Określono dwóch podstawowych wrogów socjalizmu - lokalną burżuazję i zagraniczny kapitał. polityce zagranicznej podkreślono konieczność dalszego uniezależnienia<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. W gospodarce z kolei zapowiedziano okresy przejściowe, w trakcie trwania których zachowana miała być własność ziemska i prywatna własność w sektorze usług i przemysłu<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>.
Opozycja nie uznała konsolidacji władzy przez Bellę. Rządy Ben Belii coraz bardziej nie podobały się środowisku wojskowych, ponadto cały czas istniała opozycja wewnątrz partii<ref>Alan Palmer, ''Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860'', Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 45</ref>. Wojsko szczególnie krytycznie przyjęło prezydencką propozycję utworzenia [[milicja|milicji]] co odebrało jako brak zaufania względem armii. Prezydentowi zarzucano nadmierną rozrzutność, bałaganiarstwo, brak konsekwencji. Krytycy zwracali uwagi na jego sposób noszenia zbliżony do filmowego amanta. W czerwcu 1964 roku doszło do nieudanej rebelii pod przywództwem pułkownika Mohammeda Chaabani<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Po straceniu lidera buntu wojskowego, na czele opozycji w armii stanął pułkownik Huari Bumedien (usunięty przez Ben Bellę ze stanowiska ministra obrony narodowej w październiku 1963 roku). Prezydent, nie chcąc doprowadzić do zwiększenia roli Bumediena w państwie, rozpoczął proces usuwania ministrów związanych z pułkownikiem<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>. Momentem kulminacyjnym sporu okazała się zapowiedź prezydenta z czerwca 1965 roku, kiedy ogłosił on zwołanie posiedzenia Biura Politycznego, na którym to miano zadecydować o zmianach w armii i powołaniu milicji<ref name=AR>{{cytuj stronę| url=http://www.romejko.edu.pl/content/pdf/17_romejko_elity_wladzy_algieria.pdf| tytuł = Elity władzy Algierii| autor = Ks. Adam Romejko | opublikowany = romejko.edu.pl| praca = | data = | język = pl}}</ref>.
Pułkownik Bumedien zdecydował się na [[zamach stanu]] i aresztowanie prezydenta. Militarny pucz odbył się 19 czerwca 1965 i był całkowicie bezkrwawy<ref name="PAR2">''Nadeem F. Paracha: Socjalizm islamski''. Część II – czas sukcesów (1952-78)</ref>. Zamach odbył się przed konferencją państw afroazjatyckich, mającą odbyć się w [[Algier]]ze -
=== Utrata władzy i późniejsze życie ===
| |||