Konstanty Rokossowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
"Rokossowski nie znosił samotności..." - o kim to może być cytat? |
poprawa linków |
||
Linia 51:
Konstanty uczęszczał do warszawskiej Szkoły Kupieckiej przy [[Ulica Świętokrzyska w Warszawie|ulicy Świętokrzyskiej]], uczył się bardzo dobrze i lubił czytać. Grał na trąbce basowej w orkiestrze strażackiej.
Po śmierci rodziców z braku środków do życia zatrudnił się w cukierni, następnie u dentysty, potem w fabryce pończoch na [[Wola (Warszawa)|Woli]], gdzie wcześniej pracowała matka, a równocześnie z nim siostry Maria i Helena. Tamże Konstanty zetknął się po raz pierwszy z ruchem robotniczym. Za udział w pochodzie [[Święto Pracy|1 maja]] w 1912 roku na 6 tygodni trafił do więzienia na [[Pawiak]]u. Został zwolniony za wstawiennictwem wuja, Mieczysława Dawidowskiego, jednak stracił pracę. Zaczął terminować w zakładzie kamieniarskim, przy ulicy Strzeleckiej 2, którego właścicielem był Stefan Wysocki (mąż ciotki Konstantego, Zofii)<ref>Wywiad z prawnuczką Adrianną Rokossowską „Przegląd” http://archiwum.polityka.pl/art/jak-pradziadek-kochal-polske,385334.html.</ref><ref>W. Białkowski, ''Rokossowski – na ile Polak?'', {{ISBN|83-7001-755-X}}, s. 24.</ref><ref name="konecki">[[Tadeusz Konecki]], Ireneusz Ruszkiewicz, ''Marszałek dwóch narodów'', Warszawa 1976.</ref>.
=== I wojna światowa ===
Linia 68:
W końcu grudnia 5 pułk dragonów został wycofany z frontu do wsi Gacie pod Warszawą, a Rokossowski uzyskał dzisięciodniowy urlop, w trakcie którego odwiedził rodzinę.
14 stycznia 1915 roku Rokossowski podążył ze szwadronem nad Bzurę, gdzie w ciężkich warunkach byli atakowani przez Niemców. W początkach lipca cała 5 dywizja, w której służył Rokossowski, przerzucona została na północny odcinek frontu w rejon Poniewieży – Szwali, gdzie Niemcy rozpoczęli natarcia na Rygę. Podczas walk w tym rejonie, za zdobycie baterii artylerii niemieckiej, Rokossowski przedstawiony został do odznaczenia Krzyżem św. Jerzego III stopnia<ref>
i, Ireneusz Ruszkiewicz, ''Marszałek dwóch narodów'', Warszawa 1976.</ref>. W sierpniu 1915 roku Rokossowski otrzymał awans na starszego dragona. Wraz ze Stronkiewiczem zakwalifikowany został do specjalnego pododdziału zwiadowczego. Prowadzili rozpoznanie na terenie zajętym przez wroga. Za jeden z udanych wypadów 6 maja 1916 roku Rokossowski i inni zwiadowcy otrzymali Medale św. Jerzego III stopnia. W zwiadowczym pododdziale Rokossowski zaprzyjaźnił się z podoficerem 5 szwadronu, Adolfem Juszkiewiczem, co później miało duże znaczenia w rewolucyjnej działalności Rokossowskiego.
| |||