Władysław Szpilman: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 185.67.69.115) i przywrócono wersję 50640872 autorstwa Boston9 |
||
Linia 41:
=== II wojna światowa ===
23 września 1939 grał w ostatniej audycji „na żywo” recital utworów [[Fryderyk Chopin|Chopina]]. Chwilę później niemieckie bomby spadły na [[Elektrownia Powiśle|elektrownię warszawską]] i Polskie Radio zamilkło. Sześć lat później pierwsza emisja [[Polskie Radio|Polskiego Radia]] z [[Warszawa|Warszawy]]/[[Raszyn (województwo mazowieckie)|Raszyna]] zaczęła się od tych samych
W 1940 rodzina Szpilmanów znalazła się w utworzonym przez Niemców [[Getto warszawskie|getcie warszawskim]]. Rodzinę utrzymywał z grania w kawiarniach (''Cafe Capri'' prowadzonej przez [[Izabela Stachowicz|Belę Gelbardt]]) i salkach koncertowych getta, w którym do 1942 możliwe było jeszcze prowadzenie działalności muzycznej (istniały tam nawet wówczas orkiestra symfoniczna i big-band jazzowy). Szpilman był solistą Orkiestry Symfonicznej Simona Pullmanna. W tym czasie skomponował szereg piosenek oraz wykonywany wielokrotnie w [[Kawiarnia Sztuka|kawiarni ''Sztuka'']] utwór z tekstem [[Władysław Szlengel|Władysława Szlengla]] na głos i dwa fortepiany pt. ''Casanova'' oraz ''Jej pierwszy bal ''(wyk. [[Wiera Gran]])<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Marianowicz|imię = Antoni|tytuł = Życie surowo wzbronione|rok = 1995|wydawca = Czytelnik|miejsce = Warszawa|strony = |isbn = 83-07-02481-1}}</ref>.
| |||