Rafał Grupiński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
linki |
|||
Linia 20:
W 1976 ukończył studia [[Polonistyka|polonistyczne]] na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza]] w [[Poznań|Poznaniu]] z zakresu historii literatury. W latach 1977–1981 pracował jako nauczyciel i bibliotekarz szkolny w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Od 1981 nauczyciel akademicki, wykładowca historii kultury i estetyki na Wydziale Edukacji Artystycznej [[Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu|Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu]].
W 1980 brał udział w zakładaniu szkolnego koła [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ
W latach 1991–1992 był redaktorem
Od 1990 do 1998 był członkiem zarządu spółki wydawniczej
Członek Senatu ASP w Poznaniu przez dwie kadencje, współtwórca reformy uczelni i jej nowego statutu na początku lat 80. Zasiadał także m.in. w radzie Fundacji Pogranicze, radzie programowej Radia Merkury Poznań i radzie Fundacji 750-lecia Lokacji Miasta Poznania. Jest autorem i współautorem publikacji z zakresu historii kultury i literatury polskiej, programów telewizyjnych oraz podręczników do nauczania języka polskiego.
W latach 1991–1994 należał do [[Kongres Liberalno-Demokratyczny|Kongresu Liberalno-Demokratycznego]], w latach 1994–1997 do [[Unia Wolności|Unii Wolności]], a następnie przez pewien okres do [[Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe|Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego]]<ref>{{Cytuj stronę
W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2005 roku|2005]] z listy PO został wybrany na posła V kadencji w [[Okręg wyborczy nr 36 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|okręgu kaliskim]]. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2007 roku|wyborach parlamentarnych w 2007]] po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 26 944 głosy.
Linia 34:
16 listopada 2007 zaczął pełnić funkcję [[Sekretarz stanu (Polska)|sekretarza stanu]] w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 7 października 2009 podał się do dymisji. Dwa tygodnie później został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego PO. 26 października tego samego roku odszedł z rządu. 22 maja 2010 został wybrany na przewodniczącego PO w [[województwo wielkopolskie|województwie wielkopolskim]], pokonując [[Waldy Dzikowski|Waldego Dzikowskiego]].
W 2011 kandydował w [[Wybory parlamentarne w Polsce w 2011 roku|wyborach parlamentarnych]] z 1. miejsca na liście [[komitet wyborczy|komitetu wyborczego]] PO w [[Okręg wyborczy nr 39 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|okręgu wyborczym nr 39]] w [[Poznań|Poznaniu]] i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 40 510 głosów (10,13% głosów oddanych w okręgu)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wybory2011.pkw.gov.pl/wsw/pl/sjm-39.html|tytuł=Serwis PKW – Wybory 2011|data dostępu=2015-06-04}}</ref>. 8 listopada tego samego roku został przewodniczącym klubu parlamentarnego PO. W 2015 był jednym z założycieli komitetu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich<ref>{{Cytuj stronę|url = https://archive.is/fTku6|tytuł = Bronisław Komorowski pierwszym zarejestrowanym kandydatem|opublikowany = popieramkomorowskiego.pl |data dostępu = 2015-06-04
== Życie prywatne ==
Linia 40:
== Odznaczenia ==
* [[Krzyż Zasługi|Złoty Krzyż Zasługi]] – 2003<ref>{{Monitor Polski|
{{Przypisy|2}}
|