Prawo Hooke’a: Różnice pomiędzy wersjami

'''Prawo Hooke’a''' – prawo [[mechanika|mechaniki]] określające zależność [[Odkształcenie|odkształcenia]] od [[naprężenie|naprężenia]]. Głosi ono, że odkształcenie ciała pod wpływem działającej na nie [[siła|siły]] jest [[Proporcjonalność prosta|proporcjonalne]] do tej siły{{odn|Nawrot|Karolczak|Jaworska|2013|s=187}}. Współczynnik między naprężeniem wywołanym przez przyłożone siły a odkształceniem jest często nazywany współczynnikiem ([[Moduł (mechanika)|modułem]]) sprężystości.

Ta prawidłowość, sformułowana przez [[Robert Hooke|Roberta Hooke’a]] (1635-1703) w formie ''ut tensio sic vis'' (jakie wydłużenie taka siła) i przekazana w postaci anagramu ''ceiiinosssttuv'', pozostajePozostaje prawdziwa tylko dla niezbyt dużych odkształceń, nie przekraczających tzw. granicy Hooke’a (zwanej też granicą proporcjonalności), i tylko dla niektórych materiałów. Prawo Hooke’a zakłada też, że odkształcenia ciała, w reakcji na działanie sił, następują w sposób natychmiastowy i całkowicie znikają, gdy przyłożone siły przestają działać. Takie uproszczenie jest wystarczające jedynie dla ciał o pomijalnie małej plastyczności i [[lepkość|lepkości]].

Prawo Hooke’a dla ogólnego, trójwymiarowego układu naprężeń w przypadku materiału [[Izotropowość|izotropowego]] możeuogólnił w 1822 [[Augustin Louis Cauchy]]{{odn|Nawrot|Karolczak|Jaworska|2013|s=187}}. Może być zapisane w postaci układu równań: