Sokrat Starynkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Ojciec Sokrata, Iwan, był filologiem klasycznym, dyrektorem gimnazjum w [[Taganrog]]u. Starynkiewicz uczył się w Instytucie Szlacheckim w [[Moskwa|Moskwie]], potem studiował w Wyższej Szkole Artylerii w [[Petersburg]]u, którą ukończył w stopniu podporucznika. Służył w armii od 1836. Po dojściu do stopnia oficerskiego odbywał służbę sztabową. W 1849 jako adiutant dowódcy korpusu brał udział w rosyjskiej interwencji na Węgrzech, która tłumiła powstanie. Od 1855 roku pełnił służbę w Głównym Sztabie I Armii w Warszawie, gdzie awansował do stopnia pułkownika. W 1861 roku na rozkaz namiestnika [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwa Polskiego]] dowodził akcją pacyfikacyjną przeciwko zbuntowanym chłopom pięciu gmin na Lubelszczyźnie. 19 stycznia 1863 przeniesiono go do Odeskiego Okręgu Wojennego, gdzie kierował kancelarią generała-gubernatora [[Paweł Kotzebue|Pawła Kotzebue]] oraz awansował do rangi generała-majora. Następnie został przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w którym minm.in. nadzorował moskiewskie więzienia. W latach 1868–1871 pełnił funkcję gubernatora w [[Chersoń|Chersoniu]]. Po przejściu na emeryturę zarządzał majątkami księcia Demidow San-Donato w guberniach kijowskiej i podolskiej.