Zuzanna Janin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m literowka |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
|Data i miejsce śmierci =
|Narodowość =
|Dziedzina sztuki = artystka [[Sztuki wizualne|sztuk wizualnych]] [[artyści polscy]] [[
|Styl =
|Ważne dzieła =
Linia 20:
|www =
}}
'''Zuzanna Janin''' z domu '''Antoszkiewicz ''' (ur. 1961 w Warszawie) – polska artystka [[Sztuki wizualne|sztuk wizualnych]]. Rzeźbiarka, twórczyni instalacji, działań performatywnych, obiektów, fotografii i instalacji wideo. W latach 1970-75 uczennica Szkoły Baletowej w Warszawie. Absolwentka ASP w Warszawie w 1986. Stypendium naukowo-
Jej prababka Natalia Rosińska założyła szkołę polska dla kobiet na Smolnej (7) w Warszawie w 1900 (działała do 1920, upaństwowiona i włączona do tzw. "szkoły pani Piłsudskiej", późniejsze LO Żmichowskiej w Warszawie). Jej babcia Józefina Aniela Egiersdorff była jedną z pierwszych studentek wydziału
== Prace ==
Artystka tworzy instalacje wideo i rzeźbiarskie często odnosząc się do przedstawień figuratywnych, przełamanych emocjonalnością łączoną z erudycją i głębokimi doznaniami, które nie pozostawiając widzów obojętnymi. Artystka słynie z przełamywania tabu, otwartości i szczerości oraz akcji głęboko angażujących emocjonalnie zarówno autorkę jak i widzów. Debiutowała w Galerii Dziekanka w Warszawie (pod nazwiskiem Zuzanna Baranowska). Zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje ''Pokrowce''), pamięci (projekt ''Memory'') i czasu (nakładane fotografie z serii ''Idź za mną, zmień mnie, już czas''). Jest autorką „rysowanych w przestrzeni” rzeźb z [[drut]]u i [[wata cukrowa|waty cukrowej]] (rzeźby Słodka dziewczyna, Słodki chłopak) oraz wideo-instalacji ''Walka'', w której walczy na [[ring bokserski|ringu]] w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 stworzyła projekt ''Widziałam swoją śmierć'', polegający na symulacji niebytu samej artystki<ref group="uwaga"> Projekt był szeroko dyskutowany, początkowo niedoceniony, obecnie stał się kanonem zaangażowanej sztuki współczesnej komentującej kulturowe uwikłania człowieka poddawanego manipulacjom i zarządzaniu strachem we współczesnym świecie. Projekt znajduje się w edycjach i wersjach w wielu kolekcjach w kraju i na świecie, m.in. Hoffmann Sammlung, Colezzione La Gaya w Busco we Włoszech, Kolekcje Znaki Czasu w Lublinie i szeregu kolekcji prywatnych w kraju i na świecie. Był pokazywany na wystawach międzynarodowych m.in. w Kunstmusuem Bern (CH), Hajfa Museum of Art (IL), Hoffmann Sammlung (Berlin), Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Zawarte w projekcie najbardziej palące problemy współczesności: manipulacje informacjami, lęk przed śmiercią i ucieczka przed starością, pogarda dla choroby, słabości - jest przedmiotem szeroko komentowany w pozycjach książkowych o kulturze i sztuce i opracowaniach naukowych.</ref>. (Praca dedykowana była zmarłemu dziecku artystki). Jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce ''studio telewiZyJne'': prowadziła ''Art Talk Show'' z ludźmi sztuki. W ostatnich pracach podejmuje aktualne problemy społeczne, zjawiska mowy nienawiści, body-shamingu, uzależnień ''SHAME'', ''CHAIN'' i przemocy ''Cyber-przemoc''. W 2005 roku powołała Fundację Lokal Sztuki promującą sztukę współczesną. Fundacja prowadzi dwa miejsca sztuki: warszawską niezależną galerię sztuki współczesnej [[
W 2009 roku stworzyła pierwsze odcinki projektu ''Majka z filmu”/„Majka from the Movie'', na bazie [[Szaleństwo Majki Skowron (serial telewizyjny)|serialu z 1976 roku]], ''Szaleństwo Majki Skowron'', w którym zagrała główną rolę Majki jako aktorka dziecięca. Odtwórczynią nowej Majki, rebelianckiej bohaterki błąkającej się przez kulturę, czas i przestrzeń jest córka artystki, Mel. Obie Majki z 1975 i 2010 roku pojawiają się w pracy artystki równolegle. Praca wideo pokazywana była m.in. na wystawach i pokazach wideo w Polsce, Niemczech, w Wielkiej Brytanii, Włoszech, Szwajcarii, Austrii, Stanach Zjednoczonych, Kolumbii i Brazylii. Epizod ''Revolutions'' z projektu ''Majka z filmu/Majka from the Movie'' był pokazany na 54 Biennale Sztuki w Wenecji 2011 (wystawa ''Memory Box/The Last Analog Revolution'' w ramach prezentacji Rumunii). Praca m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
W 2014 roku artystka stworzyła wideo ''Podróż do lęku'', w wyniku odbycia "podwójnej" podróży do wiezienia w Usolie Perskim w Rosji (obecnie Bierezniki): jednocześnie do
W 2015 odbyła szereg podróży do Brazylii:
== Wystawy ==
Linia 53:
* Laureatka nagrody The Best Artist ArtVilius 2016, Wilno, za prezentację „Volvo 240 Transformed Into 4 Drones” na wystawie Projects/Focus Poland
Jako nastolatka grała w filmach młodzieżowych oraz jako uczennica szkoły baletowej tańczyła solową partię Klary w „Dziadku do
== Filmografia (aktorka dziecięca) ==
Linia 94:
[[Kategoria:Urodzeni w 1961]]
[[Kategoria:Polscy artyści współcześni]]
[[Kategoria:
|