John Fastolf: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Myślnik. |
uzupełnienie |
||
Linia 1:
Sir '''John Fastolf''' (zm. [[5 listopada]] [[1459]])- rycerz i wódz [[Anglia|angielski]] w czasie [[Wojna stuletnia|Wojny Stuletniej]],
W roku [[1413]] został wysłany do [[Akwitania|Akwitanii]] i brał udział we wszystkich kolejnych kampaniach [[Henryk V Lancaster|Henryka V]] we [[Francja|Francji]]. Zdobył na dworze opinię dobrego żołnierza, w rezultacie czego w roku [[1423]] został mianowany gubernatorem prowincji [[Maine (Francja)|Maine]] i [[Andegawenia|Andegawenii]], zaś w lutym roku 1426 odznaczony [[Order Podwiązki|Orderem Podwiązki]]. Niespodziewanie w tym samym roku dowództwo wojsk we Francji przejął [[John Talbot]].
Linia 6:
Po krótkim pobycie w Anglii w roku 1428 wrócił do Francji, by 12 lutego [[1429]] wziąć pod [[Orlean]]em udział w tzw. [[Bitwa o śledzie|bitwie o śledzie]]. 18 czerwca tego samego roku siły angielskie pod dowództwem Fastolfa i [[John Talbot|Talbota]] poniosły klęskę pod [[Bitwa pod Patay|Patay]]. Niektórzy historycy francuscy<ref>Np. Jean de Waurin, który był obecny na polu bitwy</ref>, winą za przegraną obarczali Talbota, który wykazał się zwyczajną u niego niefrasobliwością, zaś Fastolf zbiegł wprawdzie z pola bitwy, ale dopiero wówczas gdy stało się jasne, że żadna odsiecz nie nadejdzie. Inni kronikarze oskarżali go o tchórzostwo, co zresztą zaraz po bitwie zarzucał mu książę [[Bedford]].
Fastolf służył we Francji aż do roku [[1440]] (a miał już wówczas ponad 50 lat), ale wciąż był podejrzewany o działanie na szkodę korony. Uważa się<ref>Tzw. ''"Paston Letters"''</ref>, że zarobił na zaciągach do wojska. Jeden z jego służących napisał o nim po latach: ''"Okrutny i mściwy, nigdy nie okazujący łaski"'', a zazdrośnicy mawiali, że po śmierci swojej żony zagarnął cały jej - należący się dzieciom - majątek. W każdym razie umiejętności administracyjne pozwoliły mu zgromadzić olbrzymi majątek{{r|Kusiak}}.
== Śmierć i pochówek ==
| |||