Ludwik Piotrowicz: Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[19 sierpnia]] [[1886]]

|data śmierci = [[23 sierpnia]] [[1957]]

'''Ludwik Marian Piotrowicz''', (ur. 19 sierpnia [[1886]] w [[Nowy Wiśnicz|Nowym Wiśniczu]], zm. 23 sierpnia [[1957]] w [[Zakopane]]m) – historyk [[Starożytność|starożytności]], autor licznych prac z zakresu [[archeologia|archeologii]], [[papirologia|papirologii]], dziejów starożytnego wschodu, ideologii politycznej, historii politycznej i społeczno-gospodarczej starożytnego [[starożytny Rzym|Rzymu]] oraz historii [[Słowianie|Słowiańszczyzny]].<ref>[http://krakowianie1939-56.mhk.pl/pl/archiwum,1,piotrowicz,2698.chtm Krótka biografia ze zdjęciem]</ref>.

Był jednym dziewięciorga dzieci Sebastiana, urzędnika sądowego, i Marii z Mrugaczów. Ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni|gimnazjum]] w [[Bochnia|Bochni]] zdając maturę w [[1905]].<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.1lo.bochnia.pl/index.php/tradycja/historia|tytuł=Historia|opublikowany=1lo.bochnia.pl|data dostępu=11 października 2014}}</ref>. W latach 1905 – 1909 studiował na Wydziale Filozoficznym UJ filologię klasyczną oraz archeologię. W latach 1912 – 1914 wyjechał na studia uzupełniające do Berlina gdzie pogłębiał swoja wiedze na temat historii starożytnej. W czasie I wojny światowej pracował w [[Gimnazjum św. Jacka w Krakowie]]. W 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy ''Plutarch a Appjan'' i w tym samym roku został powołany do pracy przy pierwszej odrodzonej Polsce Katedrze Historii Starożytnej na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie Poznańskim]]. W 1922 został kierownikiem katedry historii starożytnej [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]] w [[Kraków|Krakowie]]. Prezes [[Polskie Towarzystwo Numizmatyczne|Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego]] i przewodniczący oddziału Polskiego Towarzystwa Archeologicznego w Krakowie, wydawca [[Wiadomości Numizmatyczne|Wiadomości Numizmatyczno-Archeologicznych]], tłumacz z [[łacina|łaciny]] i [[język grecki klasyczny|greki]]. Od 1935 był członkiem – korespondentem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]], a od 1945 członkiem czynnym. Od 1937 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Słownika Łaciny Średniowiecznej. Przed wyborami do [[Rada Miasta Krakowa|Rady Miasta Krakowa]] z 1938 został członkiem komitetu Polskiego Bloku Katolickiego<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego | czasopismo = [[Głos Narodu]] | strony = 9-10 | data = Nr 314 z 15 listopada 1938 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=194357}}</ref>.

Aresztowany przez [[Niemcy|Niemców]] 6 listopada 1939 w ramach ''[[Sonderaktion Krakau]]'', więziony był przez rok w [[obóz koncentracyjny|obozie koncentracyjnym]] [[Sachsenhausen (KL)|Sachsenhausen]], po zwolnieniu w lutym 1940 wrócił do Krakowa i działał w [[Rada Główna Opiekuńcza|Radzie Głównej Opiekuńczej]] jako jej prezes na terenie Krakowa. Wybór Ludwika Piotrowicza na członka czynnego Polskiej Akademii Umiejętności w 1945 stał się zaczątkiem gwałtownej kampanii prasowej, która wprost oskarżyła go o kolaborację. Powołana przez rząd specjalna komisja, która zjechała do Krakowa, formalnie oczyściła profesora z wszelkich zarzutów i w pełni go zrehabilitowała. Jednak trudne przejścia, u których podłoża leżały też zapewne względy polityczne, sprowadziły na niego kryzys zdrowotny dodatkowo Ministerstwo odmówiło zatwierdzenia profesora na stanowisko dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego mimo formalnego wyboru go na to stanowisko przez Rade Wydziału. .W latach 1947-1950 wykładał historię starożytną w Krakowskiej WSP<ref>''Leksykon Profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006'', Kraków 2006, s. 445</ref>. Profesor zmarł w ZakopanymZakopanem w wyniku rozległego wylewu, który go częściowo sparaliżował.<ref>[http://stowarzyszeniehistorykowstarozytnosci.uw.edu.pl/portfolio/ludwik-piotrowicz/ Józef Wolski - Wspomnienie o prof. Piotrowiczu]</ref>. Pochowany został na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]]. Profesor był żonaty z Zofią Rozwadowską. Małżeństwo było bezdzietne, posiadaną kamienicę przy ul. Michałowskiego 9 w testamencie zapisali UJ.