Wersja z 23:41, 5 lis 2017 edytuj Pan Samochodzik (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 4548 edycji linki zewnętrzne ← poprzednia edycja		Wersja z 19:16, 12 lis 2017 edytuj anuluj edycję Pan Samochodzik (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 4548 edycji drobne merytoryczne następna edycja →
Linia 27: Była to rozstrzygająca bitwa pomiędzy rodami [[Welfowie\|Welfów]] i [[Hohenstaufowie\|Staufów]], rozgrywająca się poza terenem Niemiec. Główną rolę odegrał tym razem król Francji [[Filip II August]], który poróżnił się z królem angielskim [[Jan bez Ziemi\|Janem bez Ziemi]]. Plany króla Francji dokonania inwazji na [[Anglia\|Anglię]] spełzły na niczym, wobec czego król francuski zebrał wojsko w celu ukarania swojego [[wasal]]a, hrabiego [[Hrabstwo Flandrii\|Flandrii]] [[Ferdynand Portugalski (hrabia Flandrii)\|Ferdynanda Portugalskiego]], który przeszedł na stronę Anglii. Ponieważ Filipowi nie udało się pokonać Ferdynanda, swoją szansę pokonania Francji zwietrzył tym razem Jan bez Ziemi i w lutym 1214 r. wyruszył do południowej Francji, gdzie zamierzał odbić swoje utracone posiadłości. Do króla angielskiego przyłączył się cesarz [[Otto IV\|Otton IV]] z rodu Welfów, który zaatakował z północy. W czerwcu 1214 r. Anglicy po zdobyciu [[Andegawenia\|Anjou]] zostali w końcu przez Francuzów zepchnięci na północ. W ślad za uciekającymi wrogami Francuzi ruszyli do Flandrii, gdzie w okolicach [[Bouvines]] w dniu 27 lipca starli się z siłami cesarza Ottona IV i Jana bez Ziemi. Relację z przebiegu bitwy opisał kronikarz [[Wilhelm Bretończyk]]~~<ref name="Kusiak">~~{{~~cytuj książkę~~ r\| ~~imię = Franciszek \| nazwisko =~~ Kusiak ~~\| tytuł = Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej \| wydawca = PIW \| miejsce = Warszawa \| rok = 2002 \| \| isbn= 83~~-~~06-02890-2 \|strony = 186~~s186}}~~</ref>~~. Bitwa była zacięta, a król francuski cudem uniknął śmierci po tym, gdy ściągnięto go z konia. W czasie bitwy Godło Francji trzymał rycerz Galon z Montigny{{r\|Kusiak-s232}}. O wyniku starcia ~~zadecydował~~zdecydował atak rycerstwa francuskiego. Cesarz Otton IV i król Anglii w panice opuścili pole bitwy. W rycerskim geście Filip nakazał naprawić złamane skrzydło orła cesarskiego, którego odesłał Ottonowi na znak zwycięstwa. Zwycięstwo pod Bouvines oznaczało załamanie się potęgi Welfa i zmiany polityczne w Niemczech, a także znaczny wzrost pozycji i prestiżu Francji w Europie. {{Przypisy}}-lista\| <ref name="Kusiak-s186">{{cytuj książkę \| imię = Franciszek \| nazwisko = Kusiak \| tytuł = Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej \| wydawca = PIW \| miejsce = Warszawa \| rok = 2002 \| \| isbn= 83-06-02890-2 \|strony = 186}}</ref> <ref name="Kusiak-s232">{{cytuj książkę \| imię = Franciszek \| nazwisko = Kusiak \| tytuł = Rycerze średniowiecznej Europy łacińskiej \| wydawca = PIW \| miejsce = Warszawa \| rok = 2002 \| \| isbn= 83-06-02890-2 \|strony = 232}}</ref> }} == Bibliografia ==

Bitwa pod Bouvines: Różnice pomiędzy wersjami