Ellen G. White: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
ref |
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ); zmiany kosmetyczne |
||
Linia 17:
'''Ellen Gould White''', z domu '''Harmon''' (ur. [[26 listopada]] [[1827]] w [[Gorham (Maine)|Gorham]], w stanie [[Maine]], zm. [[16 lipca]] [[1915]] w Elmshaven, w stanie [[Kalifornia]]) – jedna z założycieli [[Adwentyzm Dnia Siódmego|Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego]]. Autorka 66 książek o tematyce chrześcijańskiej, w środowisku adwentystycznym przypisuje się jej charyzmat proroczy.
Jej rodzice Robert i Eunice Harmon należeli do [[Episkopalny Kościół Metodystów|Episkopalnego Kościoła Metodystów]], z którego zostali wyłączeni w 1843 ze względu na wyznawanie daty [[Paruzja|powtórnego przyjścia Chrystusa]].
Była [[wegetarianizm|wegetarianką]] i czynną propagatorką wegetarianizmu.
== Stosunek KADS do objawień Ellen White ==
[[Plik:Ellen G White.jpg|
[[Plik:Desire of Ages working pages 80-81.jpg|
Siedemnasta zasada wiary [[Kościół Adwentystów Dnia Siódmego|Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego]] naucza:
: ''Jednym z darów Ducha Świętego jest proroctwo. Adwentyści wierzą, iż dar ten, będący znakiem wyróżniającym ostatni Kościół, objawił się w posłannictwie Ellen G. White. Pisma jej — służebnicy Pańskiej — są stałym i autorytatywnym źródłem prawdy, dostarczającym Kościołowi pociechy, myśli przewodnich, wskazówek i szansy poprawy. Wyraźnie zaświadczają także, iż Biblia jest regułą, według której winny być oceniane wszystkie nauki i doświadczenia.''
: <small>[[Księga Joela]] 3,1-2; [[Dzieje Apostolskie]] 2,14-21; [[List do Hebrajczyków]] 1,1-3; [[Apokalipsa św. Jana|Objawienie św. Jana]] 12,17; 19,10</small><ref>''Zasady Wiary Ogólnoświatowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego'', Silver Springs, 1990</ref>.
Pisma Ellen G. White są traktowane przez [[Kościół Adwentystów Dnia Siódmego]] jako pomocnicze w stosunku do [[Biblia|Pisma Świętego]], jedynej reguły wiary, według której winny być oceniane wszystkie nauki i doświadczenia. Mimo tego spotykają się oni często z zarzutami, iż stawiają jej pisma wyżej niż [[Biblia|Biblię]]. Według oświadczeń samej Ellen G. White „jedynie Biblia jest probierzem wszelkiej nauki i doświadczeń – Duch proroctwa nie został dany w tym celu, by zastąpić Biblię; Pismo Święte bowiem stwierdza wyraźnie, że Słowo Boże jest tym wzorcem, według którego sprawdzać należy wszelkie nauki”<ref>[[Zachariasz Łyko|Z. Łyko]], ''Nauki Pisma Świętego'', Wydawnictwo Znaki Czasu, Warszawa, 1989, s. 436</ref>.
Linia 40:
Duch Święty jest „Pocieszycielem, którego Chrystus obiecał posłać po Swym wstąpieniu do nieba, jest Duch w całej pełni Bóstwa manifestujący moc łaski Bożej wszystkim, którzy przyjmują Chrystusa i wierzą w Niego jako w swego osobistego Zbawiciela”{{r|Special_Testimonies}}. Duch Święty jest osobą, bo poświadcza, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Gdyby nie był Osobą Boską nie wyjawiałby tajemnic Bożych. „O rzeczach Bożych żaden człowiek nic nie wie, ale tylko Duch Boży”<ref>Manuscript 20, 1906, cyt. w: Ewangelizacja, s. 392; „Trójca” Woodrow Whiden; John Reeve; Jerzy Moon. – Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu” Warszawa s. 216 (Cyt. za: [http://apologetyka.adwentysci.org/?p=141 Ellen White o Trójcy] Apologetyka Adwentysci.org)</ref>. Działalność Szatana może być zahamowana tylko przez trzecią osobę Trójcy — Ducha Świętego<ref>Special Testimonies, seria A, nr 10, s. 37 [1897], cyt. w: Ewangelizacja, s. 392 (Cyt. za: [http://apologetyka.adwentysci.org/?p=141 Ellen White o Trójcy] Apologetyka Adwentysci.org)</ref>.{{Adwentyzm}}
=== Relacje Jezusa z Bogiem Ojcem ===
„Chrystus, Słowo, jednorodzony Syn Boży, był jedno z wiecznym Ojcem - jedno w naturze, charakterze, celu - jedyną istotą, która miała przystęp do wszystkich zamierzeń i planów Bożych. „I nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju” (Iz. 9,6). „Wyjścia jego są z dawna, ode dni wiecznych” (Mich. 5,2 BG).” (Patriarchowie i Prorocy ChIW str.20)<ref>[http://apologetyka.adwentysci.org/?p=167 Christ’s Place in the Godhead – Apologetyka<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref><ref>{{Cytuj stronę|url = https://adventistbiblicalresearch.org/fr/node/412|tytuł = Christ's Place in the Godhead|autor = Ellen G.White|data dostępu = 2014-12-05|opublikowany = Biblical Research Institute|język = en}}</ref>.
„Żydzi nigdy wcześniej nie słyszeli tak przekonywujących słów z ludzkich ust, i wydawało się, że Boskość przebłyskiwała przez ludzkość gdy Jezus mówił: ‘Ja i Ojciec jedno jesteśmy.’ Słowa Jezusa miały głębokie znaczenie, gdy wysunął roszczenie, że On i Ojciec są jednej substancji oraz posiadają te same atrybuty”<ref name=":0">''The Signs of the Times'', Nov. 27, 1893, p. 54. {7ABC 437.3}” Ibid</ref>.
Linia 67:
== Krytyka ==
=== Interpretacja Biblii ===
Powszechnie zarzuca się Ellen White poprawianie Biblii i jej nadinterpretację. Plan zbawienia powstał po upadku, kuszenie Ewy przedstawiła w sposób niezgodny z Biblią, ludy sprzed potopu spółkowały ze zwierzętami, Jezus Chrystus nie był prawdziwym Bogiem; odkupienie grzechu dokonało się nie na krzyżu, rozpoczęło się dopiero w roku 1844. Krew Chrystusa miała uwalniać od potępienia, ale nie od „grzechu samego w sobie”. Ostateczną karę za każdy grzech poniesie nie Chrystus, lecz szatan. Kontrowersyjnym zdaniem jest: „Bóg nie może przyjąć do Nieba niewolników” (''Early Writings'', s. 276). „Szabat, o którym mowa w czwartym przykazaniu to właśnie pieczęć Boga żywego” (''Great Controversy'', s. 640). Zdaniem White, Herod, który brał udział w procesie Jezusa był tym samym Herodem, który skazał na śmierć Jakuba (''Spiritual Gifts'', t. 1, s. 71.)<ref>[http://www.zbawienie.com/Ellen-White.htm ''Ellen G. White przeczy Biblii''] opr. przez byłego pastora Sydneya Clevelanda i Roberta K. Sanders, starszego zboru. </ref>. Zarzuca się jej, że chrześcijański dogmat Trójcy Świętej sprowadzała w swych pismach do [[tryteizm]]u<ref group = "uwaga">Np. „Był równy Bogu, nieskończony i wszechpotężny…” (Manuskrypt nr 101, rok 1897). </ref><ref>[http://www.thethirdangelsmessage.com/ellen_white_trinity.php Ellen White on the Trinity Doctrine] The Third Angels Message </ref>.
=== Zarzuty plagiatu ===
Linia 78:
}}</ref>.
Plagiaryzm założycielce adwentyzmu zarzucają taką: [[Desmond Ford]], Walter Martin, Dale Ratzlaff, Sydney Cleveland, D.M. Canright.
Adwentyści twierdzą, że Ellen White używała pism innych ludzi zgodnie z praktyką jej czasów. Pisma innych autorów pomagały jej przekazywać lepiej i efektywniej otrzymane od Boga poselstwa. Vincent L. Ramik, prawnik z Waszyngtonu wynajęty przez adwentystów dla zbadania plagiatu, stwierdził: „Ellen White używała pism innych ludzi, jednak przez sposób ich używania uczyniła je unikalnie własnymi, etycznie jak i prawnie”<ref>William Fagal, [http://apologetyka.adwentysci.org/?cat=17 ''Ellen White, Plagiat Prorok czy plagiator?''] tłum. Marian Knapiuk 2014 </ref><ref>[https://adventistbiblicalresearch.org/sites/default/files/pdf/plagiarist.pdf Was Ellen G. White a plagiarist?] 1981 </ref>.
Linia 105:
* [http://www.gilead.net/egw/books2/earlywritings/ewindex.html ''Early Writings'']
; Krytyczne
* [[Włodzimierz Bednarski (działacz religijny)|Włodzimierz Bednarski]], [http://www.piotrandryszczak.pl/falszywe-proroctwa-e.g.white.html ''Fałszywe proroctwa E.G. White'']
{{Kontrola autorytatywna}}
{{SORTUJ:White, Ellen G.}}
[[Kategoria:Ellen G. White| ]]
[[Kategoria:Amerykańscy pisarze]]
| |||