Opactwo Benedyktynów w Tyńcu: Różnice pomiędzy wersjami

W XIV wieku opactwo uległo znacznemu zniszczeniu w wyniku ataku [[Czechy|Czechów]] oraz [[Tatarzy|Tatarów]]. W kolejnych wiekach następowały kilkakrotne przebudowy całego kompleksu, najpierw na [[Architektura gotycka|styl gotycki]] w XV w., a następnie na [[barok]] i [[rokoko]]. Opactwo zostało zniszczone przez wojny w XVII wieku, lecz wkrótce znowu odbudowane i powiększone (m.in. o bibliotekę). Kolejne zniszczenie dotknęło zabudowania klasztorne w związku z zamienieniem ich na twierdzę [[konfederacja barska|konfederatów barskich]].

 

 

Odbudowy dokonał opat [[Florian Amand Janowski]]. W 1816 r. opactwo zostało zlikwidowane. W roku 1821 kościół został siedzibą [[diecezja tyniecka|biskupstwa tynieckiego]] z biskupem [[Grzegorz Tomasz Ziegler|Grzegorzem Tomaszem Zieglerem]] na czele. Diecezję tę w roku 1826 przeniesiono do [[Diecezja tarnowska|Tarnowa]]. Po okresie dziewiętnastowiecznego zaniedbania tyniecki kościół został odzyskany dla diecezji i odnowiony przez kardynała [[Jan Puzyna|Jana Puzynę]].

8 maja 1991 r. o. [[Włodzimierz Zatorski]] założył przy opactwie [[TYNIEC Wydawnictwo Benedyktynów|Wydawnictwo Benedyktynów „Tyniec”]]. 14 stycznia 2006 r. dekret opata Bernarda Sawickiego powołał do życia ''Benedicite'' – Jednostkę Gospodarczą Opactwa Tynieckiego. Wtedy też rozpoczął się ostatni etap odbudowy. Jednostka zajmuje się m.in. sprzedażą produktów pod marką ''Produkty Benedyktyńskie''{{fakt|data=2017-07}}. W lipcu 2008 roku została odbudowana tzw. ''Wielka Ruina'' i powstał Benedyktyński Instytut Kultury ''Aby chronić Dobro''.

 

 

Na terenie klasztoru mieści się [[Muzeum Benedyktynów w Tyńcu|muzeum opactwa]] oraz dom gościnny, restauracja i kawiarnia.

 

{{SORTUJ:Tyniec}}

[[Kategoria:Architektura I Rzeczypospolitej (województwo krakowskie)]]

[[Kategoria:Architektura romańska w województwie malopolskim]]