Waldemar Szwiec: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m -ciekawostkihistoryczne |
|||
Linia 15:
|lata służby = 1939–1943
|siły zbrojne = [[Wojsko Polskie (II RP)]],<br />[[Służba Zwycięstwu Polski]],<br />[[Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie]],<br />[[Armia Krajowa]]
|jednostki = [[15 Wielkopolska Dywizja Piechoty]],<br />[[Armia „Pomorze”]],<br />[[10 Brygada Kawalerii Pancernej (PSZ)]],<br />[[4 Brygada Kadrowa Strzelców]], <br />[[1 Samodzielna Brygada Spadochronowa]],<br />[[Związek Odwetu]],<br />[[Kedyw (wojsko)]] [[Okręg Radom-Kielce
|stanowiska = inspektor dywersji w 4 [[Obwód Końskie
|wojny i bitwy = [[kampania wrześniowa]],<br />[[bitwa nad Bzurą]],<br />[[II wojna światowa]]
|późniejsza praca =
Linia 30:
== Wojna obronna 1939 r. ==
We wrześniu 1939 r. pchor. Szwiec walczył w składzie [[Grupa Operacyjna
== Na Zachodzie ==
Linia 38:
== W okupowanym Kraju ==
Po okresie aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Obwodu Koneckiego AK jako inspektor [[Związek Odwetu|Związku Odwetu]], a następnie tworzonego Kedywu. Zjawił się tu już na początku stycznia 1943 r. Jego bazą stała się wieś [[Michniów]], w domu Materków<ref name="cztery1" />, gdzie rozpoczął współpracę z miejscową dywersją. 26 lutego 1943 r. razem z por. cc. [[Eugeniusz Kaszyński|Eugeniuszem Kaszyński „Nurtem”]] dokonał śmiałej akcji na Baranowskiej Górze<ref name="cztery2">{{Cytuj książkę | nazwisko=Chlebowski | imię=Cezary | tytuł= Cztery z tysiąca | strony=18}}</ref> na drodze Warszawa – Kraków w pobliżu [[Skarżysko-Kamienna|Skarżyska-Kamiennej]]. W zasadzce brali udział pierwsi podkomendni stanowiący później trzon [[Świętokrzyskie Zgrupowania
Wiosną ppor. „Jakub” przejął dowództwo nad oddziałem kpr. [[Józef Domagała|Józefa Domagały „Wilka”]] z Niekłania. Jednocześnie w [[Góry Świętokrzyskie]] dotarł por. „Ponury”. Rozpoczęło się formowanie oddziałów. Wszyscy trzej wymienieni [[cichociemni]] weszli w skład dowództwa tworzącej się formacji. Do końca czerwca 1943 r. Zgrupowania liczyły ok. 300 żołnierzy wyszkolonych przez liniowych oficerów. Obława 12/13 lipca 1943 r. na leśne wojsko oraz kłopoty aprowizacyjne zmusiły „Ponurego” do podzielenia swego wojska. Pod dowództwem ppor. „Robota” znalazł się Pluton I „Wilka” oraz Pluton II Warszawski złożony z żołnierzy „spalonych” w stolicy. W ok. 60-osobowym składzie II Zgrupowanie przeszło w rejon [[Końskie|Końskich]]. Bazą stały się lasy niekłańskie. Wydatną pomocą służyła tutejsza ludność oraz placówka AK Niekłań o kryptonimie „Niemen”. Dobre warunki bytu pozwoliły „Robotowi” na wykazanie swych zdolności dowódczych oraz podjęcie śmiałych działań wobec nieprzyjaciela. Jego działania wywołujące strach w [[Niemcy|Niemcach]] doprowadziły do nadania II Zgrupowaniu potocznej nazwy „Jakobbande” dodającej tylko polskiemu wojsku splendoru w zaistniałych okolicznościach.
Linia 84:
== Linki zewnętrzne ==
* [http://historiaimedia.org/robotowcy Prezentacja i fragment książki „Robotowcy 1943. Monografia II Zgrupowania Zgrupowań Partyzanckich AK “Ponury”]
{{SORTUJ:Szwiec, Waldemar}}
[[Kategoria:Cichociemni]]
[[Kategoria:Obrońcy Warszawy (1939)]]
|