Pafawag 3WE: Różnice pomiędzy wersjami

W 1967 ukończona została wstępna koncepcja składu typu 3WE{{r|ŚK 1/2001}} autorstwa Zbigniewa Tyszki z [[Instytut Kolejnictwa|Centralnego Ośrodka Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa]]{{odn|Elektryfikacja 2006|loc=Zespoły trakcyjne serii EW58|s=60}}{{odn|Elektryfikacja 2006|loc=Indeks nazwisk|s=295}}, a w 1973{{r|PS 1/2005}} [[Instytut Pojazdów Szynowych „Tabor”|Centralne Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Taboru Kolejowego]] opracowało dokumentację konstrukcyjną tego pojazdu{{odn|Elektryfikacja 2006|loc=Zespoły trakcyjne serii EW58|s=61}}. Część elektryczną prowadził początkowo Stefan Wróblewski, a następnie Alojzy Kiełkiewicz współpracujący z Eugeniuszem Małeckim, Zbigniewem Durzyńskim i Aleksandrem Płatkiewiczem. Za część mechaniczną natomiast odpowiedzialny był Romuald Łużny wraz z mgr. inż. Perkiem i mgr. inż. Ludkiem{{r|TTS 5/1996}}{{odn|Elektryfikacja 2006|loc=Indeks nazwisk|s=291}}{{odn|Elektryfikacja 2006|loc=Indeks nazwisk|s=294}}. Jednostka była przystosowana do przewidywanych warunków pracy w Warszawskimwarszawskim Węźlewęźle Kolejowymkolejowym – dużej częstotliwości ruchu pociągów na [[Kolej średnicowa w Warszawie|linii średnicowej]] z małą odległością między przystankami i konieczności uzyskania dużych prędkości na trasach [[Kolej aglomeracyjna|podmiejskich]]. Do tych warunków dostosowano moc zespołu i przełożenie przekładni{{r|ŚK 1/2001}} (77:20{{r|EPT}}), a także zaprojektowano nowy silnik z możliwością hamowania elektrodynamicznego. [[Hamulec elektrodynamiczny]] sterowany był przez [[tyrystor]]owy układ regulacji wzbudzenia silników{{r|ŚK 1/2001}}.

Seria EW58 powstała z przeznaczeniem do ruchu w Warszawskimwarszawskim Węźlewęźle Kolejowymkolejowym, ale ostatecznie wszystkie pojazdy tej serii zostały przekazane [[PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście|trójmiejskiej Szybkiej Kolei Miejskiej]]{{odn|Kroma|Sosiński|Zintel|2012|s=263}}. Początkowo stacjonowały one w lokomotywowni w [[Chylonia|Gdyni Chyloni]]{{odn|Buczek 2016|loc=Ekspresem przez dzieje, czyli od Kolei Wschodniej do naszych dni|s=25}} i były obsługiwane w tamtejszym zapleczu utrzymaniowo-naprawczym{{odn|Buczek 2016|loc=Tabor szybkiej kolei miejskiej w Trójmieście|s=93}}, które nie było przystosowane do napraw jednostek trójwagonowych{{odn|Buczek 2016|loc=Ekspresem przez dzieje, czyli od Kolei Wschodniej do naszych dni|s=26}}.