Lascăr Catargiu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot poprawia nazwę sekcji; zmiany kosmetyczne
m poprawiam przeniesione strony
Linia 1:
[[Plik:Lascarcatargiu.jpg|thumb|right|Lascăr Catargiu]]
[[Plik:CuzaGhimpele1872.PNG|right|thumb|250px|Karykatura antydynastyczna, opublikowana w ''"Ghimpele"'' w [[1872]] r. Lewy obrazek: [[Aleksander Jan Cuza]] zdradzony przez [[Ion Brătianu|Iona Brătianu]]; prawy obrazek: [[Karol I (Rumunia)Hohenzollern-Sigmaringen|Karol I]], wspierany przez [[Otto von Bismarck]]a i Brătianu, umacnia niemieckie wpływy i przywileje.]]
 
'''Lascăr Catargiu''' ([[1 listopada]] [[1823]] - [[11 kwietnia]] [[1899]]) - [[Rumunia|rumuński]] [[konserwatyzm|konserwatywny]] polityk urodzony w [[Mołdawia (kraina historyczna)|Mołdawii]]. Należał do starego [[Wołoszczyzna|wołoskiego]] rodu, którego członkowie zostali wygnani w [[XVII wiek]]u przez księcia [[Mateusz Basarab|Mateusza Basaraba]] i osiedli w Mołdawii.
Linia 7:
Pod rządami księcia Mołdawii [[Grigore Ghica|Grigore Ghicy]] (w latach [[1849]]-[[1856]]), Catargiu był prefektem policji w [[Jassy|Iaşi]]. W [[1857]] roku został członkiem komisji [[ad hoc]], wyłonionej zgodnie z postanowieniami [[Traktat paryski (1856)|traktatu paryskiego z 1856 roku]], w celu głosowania nad unią Mołdawii i Wołoszczyzny. Jego silnie konserwatywne zapatrywania, zwłaszcza na kwestię [[reforma rolna|reformy rolnej]], spowodowały, iż konserwatyści wsparli go jako kandydata do objęcia rumuńskiego tronu w [[1859]] roku.
 
W czasie rządów ''[[Domnitor]]a'' [[Aleksander Jan Cuza|Aleksandra Jana Cuzy]] ([[1859]]-[[1866]]), Catargiu był jednym z liderów opozycji, w tym czasie otrzymywał duże wsparcie od spokrewnionego z nim [[Barbu Catargiu]], znanego dziennikarza i polityka, który został zamordowany w [[Bukareszt|Bukareszcie]] [[20 czerwca]] [[1862]] roku. Lascăr Catargiu wziął także udział w tzw. ''Monstrualnej Koalicji'', która obaliła Cuzę, a po akcesji ''Domnitora'' [[Karol I (Rumunia)Hohenzollern-Sigmaringen|Karola I]] w [[maj]]u [[1866]], został przewodniczącym rady ministrów. Jednak nie potrafił współpracować ze swoimi [[liberalizm|liberalnymi]] kolegami, [[Ion Brătianu|Ionem Brătianu]] i [[Constantin Alexandru Rosetti|C.A. Rosettim]], w wyniku czego zrezygnował z pełnionej funkcji w [[lipiec|lipcu]].
 
Po ośmiu innych zmianach ministerialnych, w wyniku kulminacji antydynastycznej agitacji w latach [[1870]]-[[1871]] (sprowokowanej przez liberałów w kontekście [[Wojna francusko-pruska|wojny francusko-pruskiej]]), Catargiu utworzył stabilny konserwatywny gabinet, który przetrwał do [[1876]] roku. Jego polityka, odrzucająca przemoc i przywracająca popularność monarchii uważana była za niepatriotyczną i reakcyjną przez liberałów.