Otton III (cesarz rzymski): Różnice pomiędzy wersjami

|1. od = [[983]]

|1. do = [[1002]]

|2. od = [[996]]

|2. do = [[1002]]

Jako dziecko jeszcze za życia ojca został wybrany na króla [[Niemcy|Niemiec]] w [[983]] roku. Koronowany na cesarza rzymskiego [[21 maja]] [[996]]. Początkowo opiekunem i [[regent]]em w imieniu Ottona III był najbliższy męski krewny [[Henryk II Kłótnik]], książę Bawarii. Później regentką została jego matka, [[Teofano (cesarzowa rzymska)|Teofano]], i pozostawała nią do swej śmierci w [[991]] roku. Następnie jego babka (matka Ottona II), [[Adelajda Burgundzka|Święta Adelajda]] rządziła jako regentka do osiągnięcia przez Ottona III dojrzałości.

Otton III dążył do ustanowienia w [[Rzym]]ie swojej cesarskiej stolicy i budowy uniwersalnej władzy cesarskiej na wzór antycznego imperium rzymskiego. Po śmierci swojego kuzyna, [[Grzegorz V (papież)|Grzegorza V]], zapewnił wybór w [[999]] roku na tron papieski swojego współpracownika (a wcześniej nauczyciela) Gerberta z Aurillac, który przyjął imię [[Sylwester II]]. Był uznawany za cesarza-ascetę, wykazującego szczególny pietyzm, choć jego zachowania religijne, takie jak pójście boso do Gniezna w 1000 roku, wpisywały się w ówczesny system rytuałów władzy{{odn|Althoff|2011}}{{odn|Janicki|2011}}.

W [[1000]] roku, przy okazji pielgrzymki do grobu [[Święty Wojciech|świętego Wojciecha]], chcąc również pozyskać [[Bolesław I Chrobry|Bolesława Chrobrego]] do swych idei [[Cesarstwo uniwersalistyczne|cesarstwa uniwersalistycznego]], przybył do [[Gniezno|Gniezna]]{{odn|Strzelczyk|2009|s=123}}. Podczas [[Zjazd gnieźnieński|zjazdu gnieźnieńskiego]] utworzono niezależną polską organizację kościelną z metropolią w Gnieźnie i biskupstwami w [[Kraków|Krakowie]], [[Kołobrzeg]]u i [[Wrocław]]iu. Status utworzonej również diecezji [[poznań]]skiej pozostaje sporny. [[Biskupi gnieźnieńscy|Arcybiskupem gnieźnieńskim]] został brat Wojciecha, [[Radzim Gaudenty|Radzim (Gaudenty)]]. Bolesław Chrobry został również uznany przyjacielem [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętego Cesarstwa Rzymskiego]] i niezależnym władcą, cesarz Otton wyróżnił go dając mu kopię [[włócznia Świętego Maurycego|włóczni św. Maurycego]] i gwóźdź z Krzyża Pańskiego, przy czym cesarz założył mu na głowę swój [[diadem]] cesarski. Bolesław podarował Ottonowi [[relikwiarz]] św. Wojciecha i chorągiew triumfalną.

Otton III zmarł [[23 stycznia]] [[1002]] roku, na [[Zamek Paterno|zamku Paterno]] w [[Faleria|Falerii]] (płn. [[Lacjum]], [[prowincja Viterbo]]), w trakcie próby zdobycia [[Rzym]]u, z którego musiał uchodzić przez wybuch rebelii ludowej w Rzymie. Powody jego śmierci są niejasne. Według niektórych źródeł zmarł na [[malaria|malarię]], według innych zatruł się jedzeniem, a według jeszcze innych został celowo otruty przez późniejszego [[Henryk II Święty|Henryka II]]. Nie pozostawił potomków. Za jego panowania cesarstwo nie zyskało żadnych terenów. Po jego śmierci Bolesław Chrobry zajął [[Miśnia|Miśnię]], [[Łużyce Górne|Milsko]] i [[Łużyce]], wykorzystując walki pomiędzy pretendentami do tronu niemieckiego. Tron po nim objął jego kuzyn [[Henryk II Święty]].

* [[Otto]], Otton -– różne wersje imienia

{{przypisyPrzypisy}}

* {{Cytuj książkę |nazwisko=Althoff |imię=Gerd | nazwisko=Althoff | tytuł=Potęga Rytuału. Symbolika władzy w średniowieczu | wydawca=Wydawnictwo Naukowej PWN | rok=2011 | isbn=978-83-01-16592-5 | odn=tak}}

* {{Cytuj książkę | nazwisko=Strzelczyk | imię=Jerzy | tytuł=Otton III | wydawca=Zakład Narodowy im Ossolińskich Ossolineum | miejsce=Wrocław | rok=2009 | isbn=978-83-04-04536-1 | odn=tak}}

* {{Cytuj stronę | imię=Michał | nazwisko=Kozłowski | url=http://histmag.org/Otton-III-Thietmar-i-uniwersalna-monarchia-7672 | tytuł=Otton III, Thietmar i uniwersalna monarchia |nazwisko=Kozłowski |imię=Michał |opublikowany=histmag.org | data=2013-03-02 | data dostępu=2013-12-25}}

[[Kategoria:CesarzeZmarli Świętegow Cesarstwa Rzymskiego1002]]