|
* [[Uniform Resource Identifier]] (URI) – standard identyfikatora zasobów w Internecie.
Jj
== Prefiks WWW ==
Wiele adresów internetowych zaczyna się od „www” ze względu na długoletnią praktykę nazywania hostów internetowych (serwerów) zgodnie z usługami, które oferowały. Nazwa hosta dla serwera Web to najczęściej www, tak jak ftp dla [[File Transfer Protocol|serwera FTP]] czy news lub nntp dla serwerów informacyjnych [[Usenet]]. Te nazwy hostów ukazują się, jako [[subdomena|subdomeny]] w Domain Name System (DNS), jak w przykładzie ''www.example.com''. Stosowanie takich subdomen nie jest wymagane. Pierwszy na świecie serwer Web nazywał się nxoc01.cern.ch, a wiele stron internetowych istnieje bez prefiksu WWW, czy innych takich jak „www2”, „secure” itp. Prefiksy subdomen nie mają żadnego praktycznego znaczenia, są to zwykłe nazwy nadane przez administratorów. Wiele serwerów internetowych jest tak skonfigurowanych, aby korzystać z obu wersji adresu, zarówno samej domeny (''example.com''), jak i z subdomeną (''www.example.com''). W praktyce kierują one użytkownika dokładnie do tej samej strony.
W przypadku wpisania tylko jednego specyficznego słowa w pasku adresu przeglądarki, np.: ''apple'' <enter>, ''openoffice'' <enter> aplikacja może sama spróbować dodać przedrostek www i końcówkę np.: „.com”, „.org” lub „.net” i przekieruje nas np. na stronę „''<nowiki>http://www.apple.com/</nowiki>''”, czy ''<nowiki>http://www.openoffice.org/</nowiki>''. Funkcje te zostały wprowadzone we wczesnych wersjach przeglądarki [[Mozilla Firefox]] na początku roku [[2003]]. Natomiast [[Microsoft]] otrzymał w [[2008]] patent na to samo rozwiązanie, z tym, że tylko w odniesieniu do [[Urządzenie mobilne|urządzeń mobilnych]].
Przedrostki „<nowiki>http://</nowiki>” i „<nowiki>https://</nowiki>” należy rozróżniać. Hypertext Transfer Protocol (HTTP) i HTTP Secure wyznaczają protokół komunikacyjny, który ma zostać użyty do wysyłania i pobierania zawartości strony. Protokół HTTP jest podstawowym elementem działania struktury www, a HTTPS dodaje niezbędną warstwę ochronną w przypadku, gdy poufne informacje, takie jak hasła czy dane bankowe, mają być przesyłane w publicznej sieci Internet. Przeglądarki internetowe również automatycznie dopisują ten element (HTTPS), jeśli zostanie on pominięty. Ogólny zarys {{odn|ref=nie|RFC 2396}} określający postać adresów internetowych to: <protokół>://<host><ścieżka>?<zapytanie>#<fragment>, gdzie <host> to np. serwer internetowy (jak ''www.example.com''), a ścieżka identyfikuje konkretna podstronę. Serwer przetwarza <zapytanie>, które może np. za pośrednictwem formularza wysłać dane do zewnętrznej wyszukiwarki, poprzez to zawartość wyświetlanej strony jest zależna od odebranych informacji zwrotnych. <fragment> nie jest wysyłany do serwera. Określa, która część strony ma być wyświetlana użytkownikowi domyślnie.
W języku angielskim www wymawiane jest przez pojedyncze wypowiedzenie ciągu znaków (double-u double-u double-u). Niektóre kręgi użytkowników wymawiają dub-dub-dub, aczkolwiek ten sposób nie jest jeszcze zbyt powszechny. Angielski pisarz [[Douglas Adams]] zażartował kiedyś w „The Independent on Sunday” (1999): „World Wide Web jest z tego, co wiem, jedynym wyrażeniem, którego skrócona forma jest trzy razy dłuższa od pełnej”. Określenie World Wide Web jest powszechnie tłumaczone na język chiński jako: ''wan wei wǎng'', co dosłownie oznacza „mnóstwo wymiarów sieci”. Tłumaczenie to bardzo dobrze odzwierciedla koncepcję projektu i założenia WWW. Tim Berners-Lee zdefiniował, iż wyrażenie World Wide Web powinno być pisane jako 3 osobne słowa bez żadnych dodatkowych łączników.
== Prywatność ==
|
