Historia Sławkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 288:
=== Gospodarka i infrastruktura komunalna ===
W okresie powojennym znacjonalizowano majątek zakładów przemysłowych. W 1946 przejęta została przez Skarb Państwa [[Zakłady Wyrobów Metalowych|Fabryka Braci Szajn]], która do 31 grudnia 1953 nosiła nazwę „Zakłady Wyrobów z Drutu”, a w latach 1954–1994 „Fabryka Wyrobów Metalowych”. W 1945 skomunalizowano sławkowski młyn wodny. Przejęta w 1951 w zarząd przymusowy cegielnia upaństwowiona została w 1959. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych powstawały jednak również nowe przedsiębiorstwa przemysłowe, zajmujące się eksploatacją [[Piasek|piasku]] podsadzkowego oraz przygotowaniem rud. W dniu 29 marca 1952 Rada Ministrów zatwierdziła projekt budowy Zakładu Przygotowania Rud w Burkach, do którego pierwszą rudę dostarczono w 1957. Spowodowało to rozbudowę sławkowskiej stacji szerokotorowej [[Sławków Południowy LHS]]. Natomiast w 1966 zelektryfikowano linię kolejową [[Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce|Strzemieszyce]] – [[Sędziszów (stacja kolejowa)|Sędziszów]], którą 8 października przejechał pierwszy pociąg elektryczny z Katowic do Sędziszowa.
W latach powojennych zaczęło się odradzać życie kulturalne. Od 1945 działało w Sławkowie, w budynku przy ul. Staropocztowej 10, kino państwowe z salą projekcyjną na 150 miejsc. Funkcjonowało ono pod różnymi nazwami („Piast”, „Gwiazda”) i cieszyło się, zwłaszcza w pierwszych latach po wojnie, dużym powodzeniem. Kino to zostało zamknięte w 1967 z powodu złego stanu technicznego budynku. W 1958 oddana została do użytku nowa [[Szkoła Podstawowa im. Jana Baranowskiego w Sławkowie|szkoła podstawowa]] przy ul. Browarnej, która 4 czerwca 1972 otrzymała imię [[Jan Baranowski (naukowiec)|Jana Baranowskiego]]. W 1967 powstał pierwszy pięciokondygnacyjny blok mieszkalny przy obecnej ulicy PCK, który stał się początkiem większego osiedla mieszkaniowego. Kolejnych 11 budynków oddano do użytku na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. 1 września 1966 otwarto nowy budynek [[Podstawowa opieka zdrowotna|
[[Plik:Slawkow park.jpg|thumb|250px|Fragment parku miejskiego w Sławkowie z widocznymi w głębi śladami średniowiecznych umocnień zamkowych]]
Do lat 70. ludność utrzymywała się z rolnictwa lub znajdowała zatrudnienie w Zakładach Wyrobów Metalowych, w [[ZGH Bolesław|Kombinacie Górniczo-Hutniczym „Bolesław”]] w Bukownie oraz w kopalniach węgla w Sosnowcu i Dąbrowie Górniczej. Na początku lat siedemdziesiątych budowa [[ArcelorMittal Poland Oddział w Dąbrowie Górniczej|Kombinatu Metalurgicznego „Katowice”]] przyczyniła się do zmiany struktury gospodarczo-społecznej miasta. Do Sławkowa napłynęli nowi mieszkańcy, a budowa infrastruktury Huty Katowice spowodowała deprecjację użytkowanych rolniczo gruntów i prawie całkowity zanik gospodarstw rolnych. Sławków stał się odtąd gminą przemysłową. W 1973 rozpoczęto budowę zajezdni transportowej Przedsiębiorstwa Transportowo-Sprzętowego „Transbud”, które istniało do maja 1993. Zakład Przygotowania Rud w Burkach zatrudniał w latach 70. w działach produkcyjnych i pomocniczych ponad 800 osób, a cegielnia 85 pracowników<ref>S. Orłowski: ''Po drugiej wojnie światowej'', w: F. Kiryk (red.), ''Dzieje Sławkowa'', Kraków 2001, s. 511, 512.</ref>. Zakłady Wyrobów Metalowych wyprodukowały w 1973 roku 57 tys. ton drutu, 20 tys. ton gwoździ i 900 ton zawleczek. W 1975 zakład ten zatrudniał 746 pracowników<ref>S. Orłowski: ''Po drugiej wojnie światowej'', w: F. Kiryk (red.), ''Dzieje Sławkowa'', Kraków 2001, s. 509.</ref>.
| |||