Gaz drzewny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 36459981 autora Margaret Bruce: fałszywe źródło |
m int. |
||
Linia 5:
== Historia ==
[[image:Gasogenog.jpg|thumb|250px|Samochód z generatorem holzgasu]]
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] miał miejsce duży rozwój technologii zasilania silników spalinowych gazem generatorowym, produkowanym z drewna (głównie liściastego - kostki cięte w kształcie sześcianu o boku ok. 4–5 cm), a także [[węgiel drzewny|węgla drzewnego]], [[antracyt (węgiel)|antracytu]] i innych paliw. Wynikało to z dużego zużycia benzyny na potrzeby prowadzenia działań wojennych, zwłaszcza przez broń pancerną i lotnictwo. Stąd na zapleczu frontu, w samochodach dostawczych i ciężarowych masowo stosowano zasilanie gazem drzewnym, rezerwując benzynę na potrzeby frontu.
Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] było kilka [[Autobusy miejskie w Warszawie|autobusów miejskich]] w [[Warszawa|Warszawie]] produkcji niemieckiej firmy [[Büssing]] przystosowanych do tego paliwa. Produkowano również pojazdy w kraju m.in [[PZInż 703|PZInż 713/723]] z zamontowanym gazogeneratorem. Na holzgas można było przerobić prawie każdy ówczesny samochód, wymagało to zamontowania generatora gazu przypominającego zewnętrznie [[bojler]]. Za najlepsze drewno uważano [[buk|bukowe]], z którego w wyniku [[piroliza|pirolizy]] uzyskiwano gaz. W latach [[1939]]–[[1942]] produkowany był sportowy kabriolet [[Mercedes 170]]VG, zużywający 15 kg drewna na 100 km przy zapasie 30 kg.
| |||