Zamach na Gabriela Narutowicza: Różnice pomiędzy wersjami

 

Po śmierci Niewiadomskiego niektóre ośrodki prawicowe zainicjowały kult jego osoby{{r|roszkowski146}}. Na jego grobie znajdującym się na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]] składano kwiaty, a za jego duszę odprawiono demonstracyjne nabożeństwa<ref name="roszkowski147">W. Roszkowski, ''Najnowsza historia Polski 1914–1945'', Warszawa 2003, s. 147.</ref>, które zazwyczaj przekształcały się w manifestacje poparcia dla obozu narodowego{{r|brzozasowa270}}. Na bohatera kreowały go także niektóre artykuły prasowe{{r|brzozasowa270}}. [[Konferencja Episkopatu Polski|Episkopat Polski]] musiał zwrócić uwagę proboszczom, że takie manifestacje są niewłaściwe{{r|roszkowski147|brzozasowa270}}<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Gannon |imię=Robert |tytuł=The Cardina Spellmand Story |wydawca=Garden City |miejsce=Londyn |data=1962 | strony =222-224 | język =en |isbn=}}</ref>.

 

Fakt dokonania zamachu na życie pierwszego i dopiero co wybranego prezydenta ukazał słabość i kruchość polskiej demokracji<ref>{{cytuj stronę| url = http://web.archive.org/web/20020307122759/http://www.wsp.krakow.pl:80/konspekt/konspekt3/jkornas.html | tytuł = Blaski i cienie Drugiej Rzeczypospolitej | data dostępu = 26 lutego 2009| autor = Jerzy Kornaś Katedra Nauk Politycznych Akademii Ekonomicznej w Krakowie| język = pl}}</ref>.