Historia Wrocławia po 1945: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 16:
Bezpośrednio po zakończeniu wojny część niemieckich mieszkańców powróciła do Wrocławia, gdyż nieznane były im jeszcze decyzje oddające miasto Polsce. Jeszcze w sierpniu 1945 w trakcie spisu ludności stwierdzono w nim obecność 189 500 Niemców i 16 500 Polaków<ref name="dudek">{{Cytuj stronę |url = http://www.bibliotekacyfrowa.pl/Content/54277/06_Przemyslaw_Dudek.pdf |tytuł = Koncepcje odbudowy powojennego Wrocławia 1 945- 1956 – między miastem prowincjonalnym a drugą metropolią kraju |nazwisko = Dudek |imię = Przemysław |data dostępu = 2017-11-16}}</ref>. Po roku 1945 na Dolnym Śląsku, szczególnie w [[Wałbrzych]]u i we Wrocławiu pozostało około 110 000 Niemców, w znacznej mierze wykwalifikowanych robotników w przemyśle. W okresie bezpośrednio po wojnie dokonano akcji wysiedlania – tylko w okresie od czerwca do sierpnia 1945 wysiedlono z Ziem Odzyskanych, w tym również z Wrocławia (28 tysięcy pod koniec 1945{{odn|Encyklopedia Wrocławia|2006|s=288}}), 400 tys. osób<ref name="klu">{{Cytuj pismo |nazwisko = Kluba |imię = Jolanta |tytuł = Zapiski i wspomnienia – Wrocławianie |url = https://books.google.co.uk/books?id=9Lw5AwAAQBAJ&pg=PA68&lpg=PA68&dq=pionierzy+Wroc%C5%82awia&source=bl&ots=XbTmO23y1B&sig=CPtaTsXG2Ru3xhaiCU3rRo4uL_Y&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjM6LyK-r7XAhWPyRoKHTJTAKk4ChDoAQhGMAQ#v=onepage&q=pionierzy%20Wroc%C5%82awia&f=false|czasopismo = Przystanek Dolny Śląsk |wydanie = 2014 |wolumin = 1 |strony = 68–78 |issn = 2353-3056}}</ref>. 10 września 1945 w cukrowni przy ul. Obornickiej zorganizowano zebranie ludności niemieckiej, na którym poinformowano o międzynarodowych postanowieniach i ich skutkach dla Niemców. Akcję przesiedleńczą przeprowadzono nieraz przy pomocy brutalnych środków. Akcję przerwano na okres zimowy; w roku 1946 zintensyfikowano ją i wysiedlono następne 140 tys. osób{{odn|Okólska|2005|s=25}}. Cała akcja wysiedlania trwała aż do 1955 roku{{odn|Encyklopedia Wrocławia|2006|s=288}}.
 
Pierwsza grupa dwustu Polaków przyjechała do Wrocławia pomiędzy 9-31 majem 1945; nazwano ich [[Pionierzy Wrocławia|Pionierami Wrocławia]] (nazwa powstała 20 V 1946). Wśród nich były grupy administracyjne, grupy operacyjne Komitetu Ekonomicznego rady Ministrów i Ministerstwa Przemysłu, grupy delegatury Ministerstwa Oświaty oraz grupy funkcjonariuszy MO i [[UB|UrzęduUrząd Bezpieczeństwa|UB]], Polskiego Urzędu Repatriacyjnego, PCK, Pocztowo-Komunikacyjnej, Bankowe, i przedstawiciele partii politycznych. Do grona pionierów zaliczano również kolejarzy pracujących na torach i dworcach Wrocławia. Potocznie pionierami nazywano osoby, które po zwolnieniu z obozów koncentracyjnych i obozów pracy pozostały na terenach nowo przyłączonych oraz mieszkańców przybyłych do Wrocławia w okresie od 9 V 1945 do 19 stycznia 1947 roku{{odn|Encyklopedia Wrocławia|2006|s=674}}
 
Do Wrocławia przyjeżdżali m.in. przesiedleńcy z [[Kresy Wschodnie|Kresów]], szczególnie z okolic [[Lwów|Lwowa]] i [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowa]], nie brak było także przybyszów z [[Wilno|Wileńszczyzny]]. Sporo ludności przyjechało z [[Wielkopolska|Wielkopolski]]. W roku 1947 22% stanowiła ludność z kresów wschodnich, w tym 9% ze Lwowa, 19% z Wielkopolski{{odn|Kulak|1997|s=278}}.