Wersja z 16:18, 25 lip 2017 edytuj Thorongilion (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 63 049 edycji lit. ← poprzednia edycja		Wersja z 16:24, 22 gru 2017 edytuj anuluj edycję Mathieu Mars .bot (dyskusja \| edycje) Boty 585 069 edycji dodanie kategorii na podstawie infoboksu następna edycja →
Linia 55: Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Pernilla Wiberg osiągnęła w 1985 roku, kiedy zwyciężyła w [[slalom]]ie podczas zawodów Trofeo Topolino<ref>[https://wunderdrels.wordpress.com/2012/04/23/trofeotopolino/ Il Trofeo Topolino] {{lang\|it}}</ref>. Dwa lata później zajęła 24. miejsce w [[slalom gigant\|slalomie gigancie]] podczas [[Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Alpejskim 1987\|mistrzostw świata juniorów w Sälen/Hemsedal]]. Na rozgrywanych w 1988 roku [[Mistrzostwa Świata Juniorów w Narciarstwie Alpejskim 1988\|mistrzostwach świata juniorów w Madonna di Campiglio]] zajęła dziewiętnaste miejsce w [[bieg zjazdowy\|zjeździe]], 22. miejsce w [[supergigant\|supergigancie]] i 26. w gigancie. W zawodach [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim\|Pucharu Świata]] zadebiutowała 13 marca 1990 roku w [[Vemdalen]], zajmując piąte miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. W [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1989/1990\|sezonie 1989/1990]] punkty zdobyła jeszcze jeden raz 18 marca 1990 roku w [[Åre]], gdzie była trzecia w tej samej konkurencji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie [[Vreni Schneider]] ze [[Szwajcaria\|Szwajcarii]] oraz [[Francja\|Francuzka]] [[Patricia Chauvet]]. W klasyfikacji generalnej Wiberg zajęła 45. miejsce. [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1990/1991\|Sezon 1990/1991]] zaczęła od zajęcia trzeciego miejsca 1 grudnia 1990 roku we włoskiej miejscowości [[Valzoldana]]. W kolejnych startach jeszcze cztery razy stawała na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 7 stycznia w [[Bad Kleinkirchheim]] i 20 marca w [[Waterville Valley]] wygrywała slalomy, a 10 marca 1991 roku w [[Lake Louise (Alberta)\|Lake Louise]] triumfowała w gigancie. W klasyfikacji generalnej była siódma, w slalomie zajęła drugie miejsce za [[Austria]]czką [[Petra Kronberger\|Petrą Kronberger]], a w klasyfikacji giganta była trzecia, ulegając tylko Vreni Schneider i [[Anita Wachter\|Anicie Wachter]]. Na przełomie stycznia i lutego 1991 roku wystartowała na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1991\|mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm]], gdzie zwyciężyła w slalomie gigancie. Wyprzedziła tam Austriaczkę [[Ulrike Maier]] i [[Niemcy\|Niemkę]] [[Traudl Hächer]], zostając jednocześnie pierwszą Szwedką, która została mistrzynią świata. Wynik ten powtórzyła na rozgrywanych rok później [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1992\|igrzyskach olimpijskich w Albertville]], pokonując [[Diann Roffe-Steinrotter\|Diann Roffe]] z [[Stany Zjednoczone\|USA]] i Anitę Wachter o 0,97 sekundy. Był to pierwszy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim wywalczony przez Szwedzką narciarkę<ref>[http://www.olympic.org/pernilla-wiberg Olympic.org: Pernilla WIBERG] {{lang\|en}}</ref>. Na tych samych igrzyskach była dwunasta w supergigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. W zawodach pucharowych pięciokrotnie stawała na podium, zwyciężając w gigancie 21 lutego 1992 roku w [[Narwik]]u. W klasyfikacji generalnej i klasyfikacji giganta była piąta, a w slalomie zajęła drugie miejsce za Schneider. Kolejne zwycięstwo odniosła 6 grudnia 1992 roku w [[Steamboat Springs]], gdzie była najlepsza w zawodach Pucharu Świata w slalomie. Tydzień wcześniej w [[Park City (Utah)\|Park City]] w tej samej konkurencji była druga, przegrywając tylko z reprezentantką gospodarzy, [[Julie Parisien]]. W styczniu 1993 roku, podczas zawodów w [[Maribor]]ze doznała kontuzji [[Ścięgno Achillesa\|ścięgna Achillesa]], co wykluczyło ją ze startów w pozostałej części sezonu<ref>[http://www.nytimes.com/1993/01/08/sports/sports-people-skiing-wiberg-is-out-for-world-cup-season.html New Yrok Times: Wiberg Is Out for World Cup Season] {{lang\|en}}</ref>. W klasyfikacji generalnej zajęła ostatecznie 24. miejsce, a w klasyfikacji slalomu była jedenasta. Nie wystąpiła również na rozgrywanych w lutym 1993 roku [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1993\|mistrzostwach świata w Morioce]]. [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1993/1994\|Kolejny sezon]] był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Szwedka dwanaście razy stanęła na podium, przy czym 12 grudnia w [[Veysonnaz]] i 6 stycznia w [[Morzine]] wygrywała slalomy, 17 stycznia w [[Cortina d'Ampezzo]] była najlepsza w supergigancie, a 5 lutego 1994 roku w [[Sierra Nevada (ośrodek sportów zimowych w Hiszpanii)\|Sierra Nevada]] wygrała [[kombinacja alpejska\|kombinację]]. W klasyfikacji generalnej i klasyfikacji slalomu zajęła drugie miejsce za Schneider, a w klasyfikacji kombinacji zdobyła pierwszą w karierze [[Mała Kryształowa Kula\|Małą Kryształową Kulę]]. W lutym 1994 roku brała udział w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994\|igrzyskach olimpijskich w Lillehammer]], gdzie zdobyła kolejny medal. Po zjeździe do kombinacji zajmowała piąte miejsce, tracąc do prowadzącej Niemki [[Katja Seizinger\|Katji Seizinger]] 1,42 sekundy. W slalomie uzyskała drugi wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny wynik i złoty medal. Ostatecznie o 0,13 sekundy wyprzedziła Vreni Schneider, a o 1,48 sekundy pokonała [[Alenka Dovžan\|Alenkę Dovžan]] ze [[Słowenia\|Słowenii]]. Parę dni wcześniej była czwarta w supergigancie, przegrywając walkę o podium z [[Włochy\|Włoszką]] [[Isolde Kostner]]. Czwarte miejsce zajęła także w slalomie, chociaż po pierwszym przejeździe zajmowała drugie miejsce. W drugim przejeździe uzyskała szósty czas i w efekcie spadła na czwarte miejsce, przegrywając brązowy medal o 0,07 sekundy ze Słowenką [[Katja Koren\|Katją Koren]]. Linia 61: Przez dwa kolejne sezony plasowała się w czołówce klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, jednak nie powtórzyła wyników z sezonu 1993/94. W tym czasie łącznie dziesięć razy stawała na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa: 12 marca 1995 roku w [[Lenzerheide]] wygrała slalom i kombinację, a 29 grudnia w Veysonnaz i 29 grudnia 1995 roku w [[Semmering (gmina)\|Semmering]] ponownie była najlepsza w slalomach. [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1994/1995\|Sezon 1994/1995]] ukończyła na szóstej pozycji, wygrywając ponadto klasyfikację kombinacji i zajmując drugie miejsce w slalomie. [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1995/1996\|Rok później]] była ósma w klasyfikacji generalnej oraz trzecia w klasyfikacji slalomu, za Austriaczką [[Elfi Eder]] i [[Urška Hrovat\|Uršką Hrovat]] ze Słowenii. Wystąpiła także na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1996\|mistrzostwach świata w Sierra Nevada]] w lutym 1996 roku, zdobywając dwa złote medale. Najpierw zwyciężyła w kombinacji, uzyskując dziewiętnasty czas zjazdu i najlepszy czas w slalomie. O 2,05 sekundy wyprzedziła tam Anitę Wachter, a o 2,67 sekundy wyprzedziła [[Norwegia\|Norweżkę]] [[Marianne Kjørstad]]. Pięć dni później zwyciężyła także w slalomie, wyprzedzając na podium Patricię Chauvet i Urškę Hrovat. Najlepsze wyniki osiągnęła w [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1996/1997\|sezonie 1996/1997]], kiedy zgromadziła 1960 punktów i zwyciężyła w klasyfikacji generalnej. Ustanowiła tym samym rekord zdobytych punktów w jednym sezonie, który pobity został dziewięć lat później przez [[Chorwacja\|Chorwatkę]] [[Janica Kostelić\|Janicę Kostelić]]<ref>[http://edition.cnn.com/2006/SPORT/03/18/skiing.women/ CNN.com: Kostelic sets new World Cup record] {{lang\|en}}</ref>. W pierwszej trójce zawodów znalazła się osiemnaście razy, w tym dziewięciokrotnie wygrywała: 28 grudnia w Semmering, 4 stycznia w Mariborze, 19 stycznia w [[Zwiesel]], 7 marca w [[Mammoth Mountain]] i 16 marca w [[Vail (Kolorado)\|Vail]] była najlepsza w slalomie, 1 grudnia w Lake Louise i 12 stycznia w [[Bad Kleinkirchheim]] wygrywała supergiganta, 2 lutego w [[Laax]] zwyciężyła w kombinacji, a 12 marca w Vail wygrała bieg zjazdowy. Oprócz klasyfikacji generalnej Wiberg wygrała także klasyfikacje slalomu i kombinacji, a w klasyfikacji supergiganta była trzecia za Niemkami [[Hilde Gerg]] i Katją Seizinger. Podczas [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1997\|mistrzostw świata w Sestriere]] w 1997 roku wywalczyła brązowy medal w zjeździe. W zawodach tych o 0,26 sekundy lepsza była [[Hilary Lindh]] z USA, a o 0,20 sekundy Szwedkę pokonała [[Heidi Zurbriggen]] ze Szwajcarii. Na tej samej imprezie Wiberg była też między innymi szósta w gigancie i dziewiąta w supergigancie. Podczas zawodów Pucharu Świata w [[Lienz]]u w grudniu 1997 roku Szwedka wypadła z trasy i złamała dwa żebra<ref>[http://www.nytimes.com/1998/01/03/sports/plus-skiing-injury-may-force-wiberg-from-games.html Injury May Force Wiberg From Games] {{lang\|en}}</ref>. Do czasu kontuzji wystartowała w większości zawodów pucharowych, jednak na podium nie stanęła ani razu. Mimo tej kontuzji wzięła udział we wszystkich konkurencjach podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998\|igrzysk olimpijskich w Nagano]] w lutym 1998 roku. Najlepszy wynik osiągnęła tam w zjeździe, w którym wywalczyła srebrny medal. Rozdzieliła tam na podium Katję Seizinger i [[Florence Masnada\|Florence Masnadę]] z Francji. Z pozostałych konkurencji ukończyła jeszcze giganta (11. miejsce) i supergiganta (14. miejsce). Po zjeździe do kombinacji zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 0,34 sekundy. Slalomu jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. Po igrzyskach nie wystąpiła już w żadnych zawodach i [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1997/1998\|sezon 1997/1998]] ukończyła na 35. pozycji. Na jednym z treningów w marcu 1998 roku odniosła kontuzję kolana, która wymagała operacji<ref>[http://www.nytimes.com/1999/02/06/sports/plus-skiing-wiberg-takes-women-s-combined.html New York Times: Wiberg Takes Women's Combined] {{lang\|en}}</ref>. Do czołówki powróciła w [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1998/1999\|sezonie 1998/1999]], który ukończyła na piątym miejscu. Na podium plasowała się pięciokrotnie, odnosząc jedno zwycięstwo: 3 stycznia 1999 roku w Mariborze była najlepsza w slalomie. W klasyfikacji tej konkurencji zajęła ostatecznie drugie miejsce, ulegając tylko Austriaczce [[Sabine Egger]]. W lutym 1999 roku startowała na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 1999\|mistrzostwach świata w Vail]], zdobywając dwa medale. Najpierw zwyciężyła w kombinacji, uzyskując piąty czas zjazdu i najlepszy czas slalomu. Srebrną medalistkę, [[Renate Götschl]], wyprzedziła o 0,15 sekundy, a zdobywczyni brązowego medalu, Florence Masnada, straciła do Szwedki 0,45 sekundy. Parę dni później Wiberg zdobyła srebrny medal w slalomie, plasując się [[Zali Steggall]] z [[Australia\|Australii]], a przed Norweżką [[Trine Bakke]]. Na tej samej imprezie była też między innymi czwarta w gigancie, przegrywając walkę o podium z Anitą Wachter o 0,14 sekundy. Już na początku [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 1999/2000\|sezonu 1999/2000]] odniosła kolejną kontuzję kolana<ref>[http://www.hurriyetdailynews.com/default.aspx?pageid=438&n=womens-world-cup-skiing-hard-hit-by-injuries-1999-12-22 Daily News: Women's World Cup skiing hard hit by injuries] {{lang\|en}}</ref>. Startowała do początku stycznia, po czym zdecydowała się zakończyć sezon. W klasyfikacji generalnej zajęła 33. miejsce. Do tego czasu dwa razy stanęła na podium: 8 grudnia 1999 roku w [[Val d'Isère]] byłą trzecia w supergigancie, a dziesięć dni później zwyciężyła w zjeździe w [[Sankt Moritz]]. W [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 2000/2001\|kolejnym sezonie]] sporadycznie startowała w zawodach Pucharu Świata, najlepszy wynik osiągając 16 lutego 2001 roku w [[Garmisch-Partenkirchen]], gdzie była piąta w supergigancie. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajęła 59. miejsce, notując najsłabszy wynik w karierze. Wystartowała na [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Alpejskim 2001\|mistrzostwach świata w St. Anton]] w 2001 roku, jednak wróciła bez medalu. Była tam siódma w supergigancie, a w zjeździe zajęła osiemnastą pozycję. Ostatni raz na podium zawodów PŚ stanęła 11 stycznia 2002 roku w [[Saalbach-Hinterglemm]], zajmując drugie miejsce w zjeździe. W [[Puchar Świata w narciarstwie alpejskim kobiet 2001/2002\|sezonie 2001/2002]] jeszcze kilkukrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej zajęła 23. miejsce, a w klasyfikacji zjazdu była dziesiąta. Brała także udział w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002\|igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City]], gdzie w supergigancie była dwunasta, a zjazd ukończyła dwie pozycje niżej. Ostatni występ zanotowała 13 kwietnia 2002 roku w [[Lindvallen]], gdzie w zawodach FIS Race nie ukończyła slalomu giganta. W ciągu kariery Szwedka była wielokrotnie kontuzjowana, przechodząc łącznie 13 operacji kolana<ref>[https://news.google.com/newspapers?nid=1454&dat=20020218&id=vQ1PAAAAIBAJ&sjid=Uh8EAAAAIBAJ&pg=6193,789390&hl=en Star News: Sweden's Pernilla Wiberg has raced enough] {{lang\|en}}</ref>. Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwecji, w tym dziewięć złotych: w slalomie w latach 1990, 1991, 1992, 1996 i 1997, gigancie w latach 1991 i 1997 oraz supergigancie i zjeździe w 1992 roku. W 1991 roku otrzymała nagrodę [[Svenska Dagbladets guldmedalj]]<ref>[http://www.svd.se/bragdmedaljorer-genom-tiderna_485089 Bragdmedaljörer genom tiderna] {{lang\|sv}}</ref>. W 1994 roku była chorążym [[Szwecja na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994\|reprezentacji Szwecji]] podczas ceremonii otwarcia igrzysk w [[Lillehammer]]<ref>[http://www.sports-reference.com/olympics/countries/SWE/ Sweden \| Olympics at Sports-Reference.com] {{lang\|en}}</ref>. W latach 2002-2010 była członkiem [[Międzynarodowy Komitet Olimpijski\|Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego]], współpracuje także z [[Międzynarodowa Federacja Narciarska\|Międzynarodową Federacją Narciarską]] (FIS) w celu zwiększenia bezpieczeństwa podczas zawodów w narciarstwie alpejskim<ref>[http://www.pernilla-wiberg.com/en-GB/sport+administration.html Pernilla Wiberg.com: Sport administration work!] {{lang\|en}}</ref>. Ponadto w 1991 roku nagrała singiel pod tytułem "Privilege", jest właścicielką hotelu w [[Idre]]<ref>[http://www.pernillawiberghotel.se/english.4.12865bcd14300d30ed9d290.html Pernilla Wiberg Hotel] {{lang\|sv\|en}}</ref> oraz komentuje zawody sportowe dla [[Sveriges Television]]<ref>[http://www.bloomberg.com/research/stocks/people/person.asp?personId=32899160&ticker=NEWAB:SS&previousCapId=4493212&previousTitle=NEW%20WAVE%20GROUP%20AB%20-B%20SHS bloomberg.com: Pernilla Wiberg: Executive Profile & Biography"] {{lang\|en}}</ref>. Linia 598: [[Kategoria:Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich, Salt Lake City 2002]] [[Kategoria:Urodzeni w 1970]] [[Kategoria:Ludzie urodzeni w Norrköping]]

Pernilla Wiberg: Różnice pomiędzy wersjami