Rada Kraju: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
||
Linia 20:
* Ormianin,
* Polak<ref name=":5">J. Demel, ''Historia Rumunii'', s. 356. </ref>.
Przewodniczącym Rady został [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eser]] [[Ion Inculeț]], pełniący wcześniej funkcję oficjalnego przedstawiciela Rządu Tymczasowego w Besarabii<ref name=":4" />. Jego zastępcą mianowano natomiast panrumunistę Pantelimona Halippę<ref name=":6">Ch. King, ''The Moldovans...'', s. 33.</ref>. Pierwsze posiedzenie Rady odbyło się 21 listopada 1917 r. w [[Pałac Rady Kraju|dawnym budynku III gimnazjum męskiego]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Alexei Mateevici, 111 – Clădirea fostului gimnaziu nr.3 pentru băieţi în care, în martie 1918 şi-a ţinut şedinţele Sfatul Ţări |data dostępu = 2017-12-12 |opublikowany = www.monument.sit.md |url = http://www.monument.sit.md/alexei-mateevici/111/ |język = ro}}</ref>. 2 grudnia 1917 r. Rada proklamowała utworzenie autonomicznej [[Mołdawska Republika Demokratyczna|Mołdawskiej Republiki Demokratycznej]], uznającej zwierzchnictwo Rosji, ale przyjmując, że status Mołdawii w jej granicach powinien być porównywalny z przedrewolucyjnym statusem [[Wielkie Księstwo Finlandii|Wielkiego Księstwa Finlandii]]<ref name=":6" />. Następnie parlament powołał rząd (Radę Dyrektorów Generalnych na czele z [[Pantelimon Erhan|Pantelimonem Erhanem]], współpracownikiem Inculța<ref>J. Solak, ''Mołdawia: republika na trzy pęknięta. Historyczno-społeczny, militarny i geopolityczny wymiar "zamrożonego konfliktu" o Naddniestrze'', Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2014,
Równolegle z mołdawskim ruchem narodowym w Besarabii rozwijały radykalne ruchy rewolucyjne, znajdujące sympatyków wśród żołnierzy walczących na froncie rumuńskim<ref name=":3" />. Region zaczął stawać się ośrodkiem rewolucji społecznej, jej hasła były znacznie popularniejsze, niż narodowe hasła prorumuńskie<ref name=":3" /><ref>J. Demel, ''Historia Rumunii'', s. 354-355.</ref>. W związku z takim rozwojem sytuacji zwolennicy autonomii, obawiający się utraty kontroli nad sytuacją na rzecz powstających rad robotniczych, żołnierskich i chłopskich, a także możliwości przejęcia władzy w regionie przez bolszewików<ref name=":5" />, zaczęli dopuszczać możliwość ogłoszenia niepodległości państwa mołdawskiego<ref name=":3" />. Dążeniu do pełnej samodzielności sprzyjał także fakt, że narodowy ruch ukraiński, dążąc do budowy niepodległego państwa, domagał się, by Besarabia została do niego włączona<ref name=":6" />.
Linia 35:
== Bibliografia ==
* B. Cywiński, ''Dzieje narodów Europy Wschodniej. Szańce kultur'', Editions Spotkania, Warszawa, {{ISBN
* J. Demel, ''Historia Rumunii'', Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław-Warszawa 1986,
* Ch. King, ''The Moldovans. Romania, Russia and the Politics of Culture'', Hoover Institution Press, Stanford University Press, Stanford 2000,
* W. van Meurs, ''The Bessarabian Question in Communist Historiography. Nationalist and Communist Policy and History-Writing'', Columbia University Press, New York 1994.
|