Józef Holewiński: Różnice pomiędzy wersjami

Malarstwa uczył się w warszawskiej Szkole Rysunkowej [[Wojciech Gerson|Wojciecha Gersona]], natomiast sztuki drzeworytu interpretacyjnego u [[Jan Styfi|Jana Styfiego]] (od 1864)<ref>Opałek M., ''Drzeworyt w czasopismach polskich XIX stulecia'', Warszawa 1949, s. 48.</ref><ref>Szyndler B., ''Tygodnik ilustrowany "Kłosy" (1865-1890)'', Wrocław 1981, s. 123.</ref>. Pod jego kierunkiem rozpoczął w 1865 pracę w drzeworytni „[[Kłosy (czasopismo)|Kłosów]]”; po upadku czasopisma w 1890 przeszedł do „[[Tygodnik Ilustrowany|Tygodnika Ilustrowanego]]”, w którym (od 1891) pełnił funkcję kierownika artystycznego; na stanowisku tym pozostał do śmierci w 1917; przez jakiś czas prowadził dział ilustracji w tygodniku „[[Wędrowiec (czasopismo)|Wędrowiec]]”; współpracował także z zagranicznymi magazynami "Moderne Kunst" i "Gazette des Beaux Arts"<ref>Kotańska A., ''Ilustratorzy i drzeworytnicy czasopism ilustrowanych drugiej połowy XIX w.'', "Almanach Muzealny" 1997, tom 1, s. 100.</ref><ref>Szyndler B., s. 123, 125.</ref><ref name="Opałek M., op. cit.">Opałek M., ''op. cit.''</ref>

Za swoje drzeworyty Holewiński był wielokrotnie nagradzany: w 1873 otrzymał dyplom uznania na Wystawie Powszechnej w [[Wiedeń|Wiedniu]]<ref name="Kotańska A., s. 102">Kotańska A., s. 102.</ref>; w 1886 nagrodę pieniężną a w 1888 pierwszą nagrodę na I i III Wystawie Dzieł Sztuki Ornamentacyjnej i Reprodukcyjnej w Warszawie<ref>Kotańska A., s. 101.</ref>; w 1886 pierwszą nagrodę na wystawie [[Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych|Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie]] za drzeworyt ''Sabała'', rytowany wg rysunku [[Stanisław Witkiewicz|Stanisława Witkiewicza]]; w 1895 złoty medal w [[Monachium]] i wielki medal srebrny na Wystawie Sztuki Drukarskiej w [[Petersburg]]u<ref> name="Kotańska A., s. 102.<"/ref><ref>Szyndler B., s. 124-125.</ref>.

Drzeworyty Holewińskiego odznaczają się subtelną kreską, miękkim i delikatnym światłocieniem oraz znakomitą interpretacją oryginału; perfekcyjnie odtwarzał dzieła [[Michał Elwiro Andriolli|Michała Andriollego]], [[Józef Chełmoński|Józefa Chełmońskirgo]], [[Aleksander Gierymski|Aleksandra Gierymskiego]], [[Juliusz Kossak|Juliusza Kossaka]], [[Jan Matejko|Jana Matejki]], [[Ksawery Pillati|Ksawerego Pillatiego]], [[Józef Szermentowski|Józefa Szermentowskiego]], Stanisława Witkiewicza i wielu innych<ref> name="Opałek M., ''op. cit.''<"/ref><ref>Socha G., ''Andriolli i rozwój drzeworytu w Polsce'', Ossolineum 1988, s. 102.</ref><ref>Szyndler B., s. 123.</ref>. W 1881 wspólnie z [[Edward Gorazdowski|Edwardem Gorazdowskim]] wykonał drzeworyt wg obrazu Aleksandra Gierymskiego, p.t. ''Handlarka owoców'' - uważany za jeden z najlepszych ówczesnych drzeworytów polskich<ref>Socha G., s. 103.</ref>. Na szczególną uwagę zasługują jeszcze drzeworyty rytowane dla Michała Andriollego do książek: ''Klechdy'' K.W. Wójcickiego, ''Stara baśń'' J.I. Kraszewskiego (1879) i ''Bohaterki poezji polskiej'' (1885), oraz do ''Albumu Jana Matejki'' (1874).