Błąd logiczny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Opisy niektórych błędów logicznych same zawierają błędy logiczne, które, po wyłonieniu, zostały dołączone do listy.
m Anulowanie wersji 51360991 autora 178.37.223.176 (dyskusja), Potrzebne źródło, przywrócenie poprzedniej wersji
Linia 13:
* [[Dowód społeczny]] lub inny dowód uznający dużą liczbę przypadków jako pewną przesłankę dowodzenia. Przykład: „Dowód, że każda krowa jest fioletowa: Jeśli nie byłaby to prawda, to musiałaby istnieć rzecz, która nie jest fioletowa, ale jest krową. Rozejrzyjmy się dokoła - w moim mieście są miliony rzeczy, które nie są fioletowe, a żadna z nich nie jest krową!”
* Ignorowanie konsekwencji własnego dowodu. Przykład: Dowód istnienia Boga poprzez pokazanie, że każda rzecz ma swojego twórcę, a więc wszechświat również musi go mieć. (Oprócz dowodu przez dużą liczbę przypadków stosowana jest tu też ignorancja - wystarczy zapytać: Kto więc stworzył Boga ? A jeśli zrobił to Bóg, to dlaczego dopuszczamy tutaj wyjątek (byt stwarzający siebie), a nie dopuszczaliśmy go wcześniej (byt niemający stwórcy)?)
* Brak rozróżnienia pomiędzy poznaniem rozumowym a wiedzą formalną. Przykład: powyższy podpunkt. Postawiona teza ("każda rzecz ma swojego twórcę, a więc wszechświat również musi go mieć") jest traktowana jako prawda rozumu (jak np. "wartości moralne zakładają osobę" - nie można znaleźć kamienia czy psa podlegającego ocenie moralnej), a nie jako teza formalna (jak np. twierdzenie matematyczne), dlatego po znalezieniu kontrprzykładu - Bóg będąc Stworzycielem nie został stworzony - autor nie zmienia tezy na: "Stwórcą wszechświata jest Bóg", ale usiłuje objąć nią wniosek ową pierwotną tezę obalający.
* Przyjmowanie że maksimum w dużym zbiorze jest zawsze nieskończone. Przykład: Dowód istnienia Boga 'ze stopni doskonałości' ([[łacina|łac.]] ''ex gradibus perfectionis''), w którym analiza coraz doskonalszych bytów prowadzi do wniosku, że musi istnieć byt nieskończenie doskonały, czyli [[Bóg]].
* Nieadekwatne analogie. Przykład: powyższy podpunkt. Korzystający z przyczynowości rozumowej dowód ''ex gradibus perfectionis'' jest logicznie poprawny. Przyczynowość rozumowa, związana z różnicą między aktem a potencją, opiera się na poznaniu, że aktu może udzielić tylko rzecz sama będąca w akcie (np. dana rzecz może być wprawiona w ruch jedynie przez inną, która sama już jest w ruchu, lub może otrzymać ciepło jedynie od innej, która sama posiada ciepło). Ponadto żadna rzecz nie może udzielić więcej aktu niż ma ona sama, innymi słowy - skutek nie może być doskonalszy od przyczyny. Tymczasem teza "przyjmowanie, że maksimum w dużym zbiorze jest zawsze nieskończone" nie jest ścisła (brak definicji "dużego zbioru"), nie odnosi się do przyczynowości i nie jest związana ze sposobem przeprowadzania sylogizmów.
* Utożsamianie idei ([[mem]]ów) z [[byt]]ami. Przykład: „Jeśli twierdzenie Pitagorasa jest prawdą, to w którym miejscu się ono znajduje?”
* Odwracanie [[Implikacja logiczna|implikacji]]. Przykład: „Mężczyźni to ludzie, więc ludzie to mężczyźni."