Maurycjusz (cesarz bizantyński): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, poprawa linków |
|||
Linia 49:
W [[586]] szwagier cesarza, Filipikos, pokonał Persów w [[Armenia|Armenii]]. Obniżono jednak żołd o 1/4, co doprowadziło do buntu armii i obrania na cesarza Germanosa - komendanta wojsk w Fenicji Libańskiej. W [[590]] armia, dzięki interwencji [[patriarcha Antiochii|patriarchy Antiochii]], ponownie uznała Maurycjusza za władcę. Germanosa ułaskawiono. Tymczasem jeden z perskich satrapów [[Bahram Czobin]] zabił szacha [[Hormizd IV|Hormizdasa]], a jego syn Chosroes zbiegł do Bizancjum. Mimo sprzeciwu senatu, cesarz wsparł syna zamordowanego [[sasanidzi|sasanidzkiego]] monarchy (Bizantyjczycy pod wodzą Kommentiolusa zwyciężyli Bahrama pod [[Nisibis]]) i osadził [[Chosrow II Parwiz|Chosroesa II]] na tronie w Seleucji-Ktezyfoncie, w zamian za pomoc uzyskując znaczną część [[Armenia|Armenii]] (po [[jezioro]] [[Wan (jezioro)|Wan]]).
Po zakończeniu wojny [[Iran|persko]]-[[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyńskiej]], cesarz Maurycjusz zorganizował w [[591]] r. kontrofensywę przeciw postępom [[Awarowie|awarsko]]-[[Słowianie|słowiańskim]] i próbował uwolnić od barbarzyńców cały [[Półwysep Bałkański]]. Sojusznikami Bizancjum w walkach z Awarami i [[Słowianie daccy|Słowianami dackimi]] byli [[Plemiona germańskie|germańscy]] [[Longobardowie]] z północnych terenów obecnych [[Włochy|Włoch]] i słowiańscy [[Antowie]] znad [[Dniepr]]u i [[Dniestr]]u<ref name="ReferenceA">{{cytuj|autor=Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski|tytuł=Historia Słowian południowych i zachodnich|miejsce=Warszawa|wydawca=Państwowe Wydawnictwo Naukowe|data=1988|isbn=83-01-07549-X|s=22}}</ref>.
Rozpoczęto wojnę z [[Awarowie|Awarami]], jednak ci oblegli stolicę w roku [[600]] i trzeba było wypłacić im 100 tysięcy sztuk złota. Po jedenastoletnich walkach prowadzonych ze zmiennym szczęściem i przerywanych układami Maurycjusz odzyskał stracone ziemie i przywrócił dawną granicę na [[Dunaj]]u. W [[602]] roku armia bizantyńska przekroczyła Dunaj i przeniosła działania wojenne do siedzib [[Słowianie daccy|Słowian dackich]]. Maurycjusz wydał wojskom rozkaz przezimowania po drugiej stronie Dunaju w barbarzyńskiej [[Dacja|Dacji]]. Wojsko podniosło wówczas bunt pod wodzą setnika ([[Centurion (Rzym)|centuriona]]) [[Fokas]]a, który zajął stolicę<ref
Maurycjuszowi przypisuje się autorstwo traktatu wojskowego [[Strategikon]]. Cesarz ten wprowadził święto [[Zaśnięcie Bogurodzicy|Zaśnięcia Matki Bożej]] w dniu 15 sierpnia na terenie całego Bizancjum<ref>{{cytuj książkę | autor = [[Eugenio Alliata]]| autor2 =Enrique Bermejo| autor3 =[[Giovanni Claudio Bottini]]| autor4 =[[Lino Cignelli]]| autor5 =Abraham Sobkowski| tytuł = Sulle orme di Gesù. Guida ai santuari di Terra Santa| wydawca = Edizioni Terra Santa| miejsce = Milano| rok = 2011| strony = 151| isbn = 978-88-6240-120-3| język =it}}</ref>.
Linia 60:
{{Przypisy}}
{{Cesarze bizantyńscy}}
| |||