Muzyka liturgiczna: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
{{Dopracować|źródła=2017-08|styl=2017-08|POV=2017-08|linki=2017-08|linkizew=2017-08}}
'''Muzyka liturgiczna'''
W [[Kościół łaciński|Kościele katolickim]] reguły wykonywania utworów muzycznych są [[Kodyfikacja|skodyfikowane]] i określają je
* motu proprio ''Tra le sollecitudini'' [[Pius X|św. Piusa X]] ([[1903]]) * motu proprio ''Divini cultus'' [[Pius XI|Piusa XI]] ([[1928]]), Mediator Dei ([[1947]]); * * konstytucja [[sobór powszechny|soborowa]] ''Sacrosanctum Concilium'' ([[1963]]). Udział muzyki w liturgii mogą również regulować instrukcje Kongregacji do spraw Seminariów i Uniwersytetów i do spraw Kultu. Muzyka spełnia rolę służebną w stosunku do liturgii Muzyka liturgiczna rozwinęła się z jednogłosowego [[Chorał gregoriański|chorału gregoriańskiego]]. Poprzez dodawanie doń głosów powstawały wielogłosowe formy [[organum]], konduktusu, [[motet]]u. Szczytową komplikację [[Polifonia|polifoniczną]] osiągnęła w twórczości kompozytorów [[Niderlandy (region historyczny)|niderlandzkich]]. Styl [[chór]]alny [[a cappella]] stał się wzorem muzyki kościelnej uznanym przez [[Sobór trydencki]] ([[1545]]-[[1563]]). [[Barok]] w kościele katolickim rozwinął gatunki wokalno-instrumentalne: [[oratorium]] i [[Kantata|kantaty]].
|