Muzyka liturgiczna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 13:
Muzyka liturgiczna rozwinęła się z jednogłosowego [[Chorał gregoriański|chorału gregoriańskiego]]. Poprzez dodawanie doń głosów powstawały formy wielogłosowe: [[organum]], konduktus, [[motet]]. Szczytową komplikację [[Polifonia|polifoniczną]] osiągnęła w twórczości kompozytorów [[Niderlandy (region historyczny)|niderlandzkich]]. Styl [[chór]]alny [[a cappella]] stał się wzorem muzyki kościelnej, uznanym przez [[Sobór trydencki]] ([[1545]]-[[1563]]). [[Barok]] w kościele katolickim rozwinął formy wokalno-instrumentalne, jak np.: [[Msza (muzyka)|msze]], części [[Liturgia godzin|liturgii godzin]] itp.
 
Najważniejszym instrumentem wykorzystywanym w liturgii są [[Organy|organy piszczałkowe]], jednak używane są też inne instrumenty, określone przez dokumenty kościelne. Niedopuszczalne jest używaniestosowanie instrumentów elektronicznych oraz używanych w muzyce rozrywkowej, a także odtwarzanie muzyki z nagrań.
 
[[Luteranizm|Kościół luterański]] wykształcił swój własny [[Chorał luterański|chorał]], śpiewany najpierw jednogłosowo, później zaś w technice [[Kontrapunkt (muzyka)|nota contra notam (kontrapunkt)]].