Polscy Socjaliści: Różnice pomiędzy wersjami

Działania zjednoczeniowe Polskich Socjalistów z PPS WRN zostały przerwane [[22 maja]] [[1942]] r. w związku ze śmiercią [[Adam Próchnik|Adama Próchnika]]. Po śmierci [[Adam Próchnik|Adama Próchnika]] w maju [[1942]] r. kierownictwo organizacji objął usunięty wcześniej z PPS-WRN [[Henryk Wachowicz]]. W tym czasie. w lipcu [[1942]] r. wskutek wejścia do organizacji agenta [[Gestapo]], doszło do licznych aresztowań (aresztowano m.in. [[Henryk Wachowicz|Henryka Wachowicza]], [[Tadeusz Koral|Tadeusza Korala]], [[major|mjr.]] Malinowskiego „Witalis” z [[Związek Walki Zbrojnej|ZWZ]], Wiktora Strzeleckiego „Karol Buka” kuriera rządu w Londynie). Spowodowało to paraliż organizacji. Dodatkowym elementem było wypuszczenie na wolność przez [[Gestapo]] [[Henryk Wachowicz|Henryka Wachowicza]]. Wokół tego zwolnienia i roli Wachowicza istnieją kontrowersje, które spowodowały również spadek zaufania do organizacji.<ref>Według Jana Mulaka, Wachowicz był jak najzupełniej niewinny usiłując oszukać Gestapo, cyt. za: Jan Mulak, ''Dlaczego?'', s. 75, natomiast Kazimierz Pużak jednoznacznie negatywnie ocenia rolę Wachowicza, cyt. za K.Pużak, ''Wspomnienia 1939-1945'', Gdańsk 1989, s. 39. Podobnie Romuald Kaczmarek, który udowodnił, że Wachowicz rozpoznał i zadenuncjował Niemcom na Pawiaku sławnego działacza PPS-WRN, poszukiwanego przez Gestapo Antoniego Purtala, zatrzymanego przypadkowo jako Jan Bogon, o którym hitlerowcy niezbyt pewnie sądzili, że może jest Tomaszem Arciszewskim. Tym samym Wachowicz przesądził o wyroku śmierci dla Purtala. Cyt. za: Kaczmarek R., ''List w sprawie artykułu o Antonim Purtalu'', „Przegląd Nauk Historycznych”, R.5, 2006, nr 2(10), s. 317-318; Kaczmarek R., ''Zamach na Schultzego'', ''Mówią Wieki'', nr 2 (2008), s. 25.</ref>.