|
[[Plik:Flag of the Brigate Rosse white.svg|thumb|250px|rightthumb|Flaga używana przez ugrupowanie]]
'''Czerwone Brygady''' ({{w języku|it|Brigate Rosse}}, '''BR''') – [[Włochy|włoska]] organizacja [[terroryzm|terrorystyczna]].
== Geneza ==
[[Plik:RCurcio_galassia.jpg |right|thumb| 220px195px|Renato Curcio w 2008 roku]] ▼Organizacja powstała na fali studenckich protestów, które miejsce miały we Włoszech pod koniec lat 60<ref name="TAO">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 78</ref>. Jej twórcami był robotnik Renato Curcio i jego żona Margharita Cagol<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Mieszkająca w [[Mediolan]]ie para była aktywistami [[skrajna lewica|skrajnie lewicowego]] Miejskiego Kolektywu Politycznego<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Małżeństwo skłoniło się ku walce zbrojnej po fali przemocy politycznej, jaka przetoczyła się wtedy przez kraj<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Autorami najbardziej krwawych aktów terroru byli [[neofaszyzm|neofaszyści]],
których działalność była często lekceważona przez władze<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Po [[zamach bombowy na Piazza Fontana w Mediolanie|zamachu bombowym na Piazza Fontana w Mediolanie]] służby wzięły się za aktywistów lewicowych, pomimo że sprawcami zamachu byli sympatycy [[skrajna prawica|skrajnej prawicy]]<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Jednym z pierwszych zatrzymanych działaczy był [[anarchizm|anarchista]] Pino Pinneli. Trzy dni po aresztowaniu wyskoczył on z okna aresztu i zginął, sympatycy radykalnej lewicy uznali, że Pinneli został tak naprawdę zamordowany przez policjantów<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Na radykalizację Curcio wpłynęły też wydarzenia z miejscowości [[Avola]], w której spędzał wakacje – działacz był świadkiem demonstracji robotniczej, w której trakcie policjanci zastrzelili dwóch protestujących<ref name="TEZI">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 175</ref>.
== Historia ==
Sformowanie formacji ogłoszono w kwietniu 1970 roku<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>. Początkowo celem ataków Czerwonych Brygad były wielkie zakłady przemysłowe<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. Atakując wielki przemysł, bojówkarze chcieli zastraszyć [[kapitalizm|kapitalistów]] oraz ożywić konflikt między robotnikami a ich pracodawcami<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. Pierwsze akcje Brygad polegały na podkładaniu ładunków wybuchowych w budynkach fabryk<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. Porywano też członków dyrekcji fabryk, jednak po przesłuchaniu ich przez „trybunał ludowy“ zawsze wypuszczano ich na wolność<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. W lutym 1973 roku na kilka godzin porwano pracownika [[związek zawodowy|związków zawodowych]] Brunona Labate. Aktywiści ogolili mu głowę na łyso, rozebrali i przykuli do bramy fabryki [[Fiat]]a. Na szyi związkowca zawieszona została tabliczka informująca, że jest on zdrajcą sprawcy robotniczej. Bojówkarze w podobny sposób ośmieszali innych działaczy związków i członków zarządu większych fabryk<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>.
Korzenie grupy sięgają końca lat 60<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Założycielem organizacji był Renato Curcio<ref name="b">{{Cytuj stronę | url = https://www.britannica.com/topic/Red-Brigades| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = britannica.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Miejscem sformowania organizacji była [[Genua]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Pierwsi bojownicy Brygad wywodzili się ze środowisk robotniczych i studenckich uczestniczących w protestach roku 1968<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. ▼
W 1974 roku grupa zmieniła taktykę i uległa dalszej radykalizacji<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. W kwietniu 1974 roku porwany został sędzia Maria Sossi, tym samym grupa ogłosiła, że jej celem stali się odtąd funkcjonariusze państwa włoskiego<ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref>. Sossi został zwolniony z niewoli terrorystów po 35 dniach<ref name="TEZIII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 177</ref>. Porwanie było dla Brygad dużym sukcesem propagandowym, niemniej jednak policja przeprowadziła wzmożone akcje przeciwko ekstremistom<ref name="TEZIII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 177</ref>. Służby odkryły wiele kryjówek oraz składów broni i amunicji należących do Brygad<ref name="TEZIII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 177</ref>.
Istnienie Czerwonych Brygad ogłoszono w listopadzie 1970 roku<ref name="b">{{Cytuj stronę | url = https://www.britannica.com/topic/Red-Brigades| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = britannica.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Bojówki Czerwonych Brygad operowały głównie na północnym zachodzie i w centrum Włoch. Za dowódców formacji uważani byli Antonio Savasta, Margherita Cagol, Mario Moretti, Renato Curcio i Alberto Franceschini<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>.
▲[[Plik:RCurcio_galassia.jpg|right|thumb|220px|Renato Curcio w 2008 roku]]
Pierwszą akcją rewolucjonistów było podpalenie samochodu kierownika fabryki w [[Mediolan]]ie we wrześniu 1970 roku<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Do 1972 roku członkowie grupy zajmowali się głównie demolowaniem samochodów należących do właścicieli fabryk oraz atakami na biura [[prawica|prawicowych]] organizacji<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. W 1974 roku terroryści porwali w Genui sędziego. Porwanie zapoczątkowało serię ataków na polityków i funkcjonariuszy państwa włoskiego<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. W 1975 roku Czerwone Brygady ogłosiły partię [[Chrześcijańska Demokracja (Włochy)|Chrześcijańska Demokracja]] „głównym wrogiem”. Liczba ataków na chadeków była szczególnie wysoka w latach 1977-1979. Kulminacją kampanii było [[porwanie Alda Moro]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>.
17 czerwca 1974 roku podczas ataku na siedzibę neofaszystowskiej partii [[Włoski Ruch Społeczny]] w [[Padwa|Padwie]], Czerwone Brygady zabiły dwóch neofaszystów<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-12-28}}</ref><ref name="TEZIV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 178</ref>. Były to pierwsze zabójstwa, jakich dopuściła się formacja. Czerwone Brygady w oświadczeniu stwierdziły, że ofiary śmiertelne były przypadkowe, co nie znaczy, że były niewinne<ref name="TEZIV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 178</ref>.
Działalność Czerwonych Brygad zmalała po 1980 roku. Szereg działaczy formacji trafił do więzień. Aresztowani często współpracowali z władzami, co doprowadziło do kolejnych aresztowań<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. W latach 80. Czerwony Brygady uległy podziałom<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Jako spójna organizacja przestały istnieć około 1981 roku. Największym spadkobiercą Czerwonych Brygad były [[Czerwone Brygady Walcząca Partia Komunistyczna]] (BR-PCC)<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. Mniejszymi formacjami były [[Czerwone Brygady Partia Partyzancka]] (BR-PG), [[Czerwone Brygady Kolumna Walter Alasia]] (BR-WA) i [[Czerwone Brygady Unia Bojowników Komunistycznych]] (BR-UCC<ref>{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/233| tytuł = Red Brigades Fighting Communist Party| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-11-06}}</ref>)<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>.
Jesienią 1974 roku służby ujęły Renata Curcio. Terrorysta został uwolniony kilka miesięcy później przez komando dowodzone przez Margharitę Cagol<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>.
W latach 1999–2003 działały [[Nowe Czerwone Brygady]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://fas.org/irp/world/para/br-new.htm| tytuł = New Red Brigades/Communist Combatant Party (BR/PCC)| autor = | opublikowany = fas.org| data = | język = en| data dostępu = 2017-11-05}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.theguardian.com/world/2003/oct/25/italy.johnhooper| tytuł = Italian police claim arrests have destroyed core of Red Brigades| autor = John Hooper| opublikowany = theguardian.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-11-05}}</ref>. Pomiędzy oryginalną formacją a Nowymi Czerwonymi Brygadami nie występowała ciągłość struktur<ref name="w">{{Cytuj stronę | url = https://www.wprost.pl/tygodnik/53085/Brygady-smierci.html| tytuł = Brygady śmierci| autor = Jacek Pałasiński| opublikowany = wprost.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017-11-05}}</ref>. Ponadto członkowie pierwszej generacji Czerwonych Brygad dystansowali się od działalności ich naśladowców<ref name="w">{{Cytuj stronę | url = https://www.wprost.pl/tygodnik/53085/Brygady-smierci.html| tytuł = Brygady śmierci| autor = Jacek Pałasiński| opublikowany = wprost.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017-11-05}}</ref>. ▼
W 1975 roku w więzieniach przebywało niemal całe kierownictwo Brygad i prawie 100 osób oskarżonych o członkostwo w formacji<ref name="TEZIV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 178</ref>.
== Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę ==
* 17 czerwca 1974 roku bojówkarze zabili dwóch członków prawicowej partii [[Włoski Ruch Społeczny]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. ▼
5 czerwca 1975 roku Margherita Cagol zginęła w strzelaninie z karabinierami, którzy próbowali uwolnić porwanego przez nią przedsiębiorcę. Czerwone Brygady uznały, że na Cagnol wykonano wyrok<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>.
* 16 listopada 1977 roku terroryści zastrzelili Carlo Casalegno, dziennikarza pracującego dla dziennika [[La Stampa]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>. ▼
18 lutego 1976 roku Curcio został ponownie aresztowany co zapoczątkowało stopniowy rozkład formacji<ref name="T">''Terroryzm'' s. 82</ref>.
* 16 marca 1978 roku Czerwone Brygady porwały byłego premiera [[Aldo Moro]] i zabiły pięciu ochroniarzy polityka. W zamian za uwolnienie Moro terroryści domagali się uwolnienia z więzień 13 członków Czerwonych Brygad. Gdy rząd odmówił, Czerwony Brygady zamordowały zakładnika. Ciało Moro znaleziono 9 maja 1978 roku<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref><ref name="b">{{Cytuj stronę | url = https://www.britannica.com/topic/Red-Brigades| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = britannica.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>.
[[Plik:Aldo Moro br.jpg|thumb|190px|[[Aldo Moro]] w niewoli Czerwonych Brygad]] ▼
▲*16 17listopada czerwca 19741977 roku bojówkarzeterroryści zabilizastrzelili dwóchCarlo członkówCasalegno, prawicowejdziennikarza partiipracującego dla pisma [[ Włoski RuchLa SpołecznyStampa]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref>.
== Liczebność ==
▲[[Plik:Aldo Moro br.jpg|thumb| 190px210px|[[Aldo Moro]] w niewoli Czerwonych Brygad]]
Liczebność Czerwonych Brygad według lat:<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>
16 marca 1978 roku przeprowadziły swoją najsłynniejszą akcję jaką było [[porwanie Aldo Moro]]<ref name="TEZVI">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 185</ref>. Samochód, w którym jechał polityk został zatrzymany przez oddział ekstremistów<ref name="TEZVI">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 185</ref>. Wywiązała się strzelanina, w której trakcie zginęło pięciu ochroniarzy polityka<ref name="TEZVI">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 185</ref>. Polityk został zamordowany 9 maja 1978 roku<ref name="TI">''Terroryzm'' s. 83</ref>, a jego ciało wyrzucono w centrum [[Rzym]]u<ref name="TAOII">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 80</ref>.
▲KorzenieOkoło grupy1981 sięgająroku końcarozpadła lat 60się<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref>. ZałożycielemDotychczasowi organizacjiczłonkowie byłzałożyli Renatonowe Curcioformacje, z których największą były [[Czerwone Brygady Walcząca Partia Komunistyczna]] (BR-PCC)<ref name=" bweb">{{Cytuj stronę | url = httpshttp:// wwwweb. britannicastanford. comedu/ topicgroup/ Redmappingmilitants/cgi- Brigadesbin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = britannicaweb. comstanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref>. Miejscem sformowaniaMniejszymi organizacjiorganizacjami byłabyły [[ GenuaCzerwone Brygady Partia Partyzancka]] (BR-PG), [[Czerwone Brygady Kolumna Walter Alasia]] (BR-WA) i [[Czerwone Brygady Unia Bojowników Komunistycznych]] (BR-UCC)<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref> . Pierwsi bojownicy Brygad wywodzili się ze środowisk robotniczych i studenckich uczestniczących w protestach roku 1968<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/ 77233| tytuł = Red Brigades Fighting Communist Party| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref>.
* 1979: 1000 bojówkarzy i 2000 współpracowników ▼▲W latach 1999–2003 działały [[Nowe Czerwone Brygady]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://fas.org/irp/world/para/br-new.htm| tytuł = New Red Brigades/Communist Combatant Party (BR/PCC)| autor = | opublikowany = fas.org| data = | język = en| data dostępu = 2017- 1112- 0528}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.theguardian.com/world/2003/oct/25/italy.johnhooper| tytuł = Italian police claim arrests have destroyed core of Red Brigades| autor = John Hooper| opublikowany = theguardian.com| data = | język = en| data dostępu = 2017- 1112- 0528}}</ref>. Pomiędzy oryginalną formacją a Nowymi Czerwonymi Brygadami nie występowała ciągłość struktur<ref name="w">{{Cytuj stronę | url = https://www.wprost.pl/tygodnik/53085/Brygady-smierci.html| tytuł = Brygady śmierci| autor = Jacek Pałasiński| opublikowany = wprost.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017- 1112- 0528}}</ref>. Ponadto członkowie pierwszej generacji Czerwonych Brygad dystansowali się od działalności ich naśladowców<ref name="w">{{Cytuj stronę | url = https://www.wprost.pl/tygodnik/53085/Brygady-smierci.html| tytuł = Brygady śmierci| autor = Jacek Pałasiński| opublikowany = wprost.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017- 1112- 0528}}</ref>.
* 1983: 100 bojówkarzy i 200 współpracowników ▼
== Relacje z innymi grupami terrorystycznymi ==
WCzerwone 1972Brygady rokuwspółpracowały wchłonęłyz zagranicznymi grupami terrorystycznymi. Wśród nich znajdowały się [[Niemcy|niemiecka]] [[Frakcja Czerwonej Armii]], [[Hiszpania|hiszpańskie]] [[Grupy AkcjiOporu Antyfaszystowskiego 1 Października]], [[Baskowie|baskijska]] [[ETA]] oraz prawdopodobnie [[Francja|francuska]] [[Akcja Bezpośrednia (Francja)|Akcja PartyzanckiejBezpośrednia]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-28}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.encyclopedia.com/politics/legal-and-political-magazines/first-october-anti-fascist-resistance-group| tytuł =First of October Anti-fascist Resistance Group| autor = | opublikowany = encyclopedia.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-12-28}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://portalwiedzy.onet.pl/75879,,,,eta,haslo.html| tytuł =ETA| autor = | opublikowany = portalwiedzy.onet.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017-12-0928}}</ref>.
RywalizowałyNa arenie krajowej wchłonęły mniejsze organizacje: [[Grupy Akcji Partyzanckiej]] i [[Zbrojne Jednostki Proletariatu]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-12-28}}</ref>. W lewicowym ruchu terrorystycznym rywalizowały z ugrupowaniem [[Linia Frontu]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref>.
== Struktury i liczebność ==
W 1976 roku zawarły sojusz ze [[Zbrojne Jednostki Proletariatu|Zbrojnymi Jednostkami Proletariatu]] z [[Neapol]]u<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref>.
Były zbudowane hierarchicznie. Najniżej znajdowały się brygady liczące 2–5 członków<ref name="TEZIV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 178</ref>. Istniały brygady odpowiedzialne za między innymi logistykę, sporządzanie fałszywych dokumentów, organizowanie broni, zakonspirowanych mieszkań czy samochodów oraz odpowiedzialne za zamachy<ref>''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 178-179</ref>. Brygady polityczne zajmowały się zbieraniem informacji o politykach, brygady obronne natomiast szukały informacji o służbach, wymiarze sprawiedliwości oraz więziennictwie<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>. Wyżej niż brygady znajdowały się kolumny, które grupowały kilka brygad z tego samego regionu<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>. W 1980 roku istniało pięć kolumn, każdą z nich kierował jeden dowódca. Przywódcy kolumn decydowali o podejmowaniu zamachu terrorystycznych o znaczeniu regionalnym. Niekiedy kolumny łączyły się we fronty<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>.
Na czele całej formacji stał Komitet Wykonawczy i Kierownictwo Strategiczne<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>. Komitet Wykonawczy zajmował się sprawami politycznymi, Kierownictwo Strategiczne natomiast wojskowymi<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>. Członkowie Komitetu wchodzili jednocześnie do Kierownictwa Strategicznego<ref name="TEZV">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 179</ref>.
Czerwone Brygady współpracowały także z zagranicznymi grupami terrorystycznymi. Wśród nich znajdowały się [[Niemcy|niemiecka]] [[Frakcja Czerwonej Armii]], [[Hiszpania|hiszpańskie]] [[Grupy Oporu Antyfaszystowskiego 1 Października]], [[Baskowie|baskijska]] [[ETA]] oraz prawdopodobnie [[Francja|francuska]] [[Akcja Bezpośrednia (Francja)|Akcja Bezpośrednia]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-09}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.encyclopedia.com/politics/legal-and-political-magazines/first-october-anti-fascist-resistance-group| tytuł =First of October Anti-fascist Resistance Group| autor = | opublikowany = encyclopedia.com| data = | język = en| data dostępu = 2017-09-11}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://portalwiedzy.onet.pl/75879,,,,eta,haslo.html| tytuł =ETA| autor = | opublikowany = portalwiedzy.onet.pl| data = | język = pl| data dostępu = 2017-09-13}}</ref>.
▲*Formacja 16składała listopadasię 1977z rokuregularnych terroryściczłonków zastrzelilii Carlowspółpracowników. Casalegno,Ich dziennikarzaliczba pracującegokształtowała dlasię dziennikaw [[Lanastępujący Stampa]]sposób:<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017- 0912- 0928}}</ref> .
▲* 1979: 1000 bojówkarzyczłonków i 2000 współpracowników
▲* 1983: 100 bojówkarzyczłonków i 200 współpracowników
== Wsparcie zagraniczne ==
Byli członkowie Czerwonych Brygad donieśli władzom, że kupowali broń od [[Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny|Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny]]. Pośrednikiem w transakcjach miała być [[Libia]]. Transakcje miały mieć miejsce począwszytrwały od 1978 roku. Według włoskiego rządu w pobliżu [[Bengazi]] znajdować się miał obóz, gdzie szkolono lewicowych terrorystów. Czerwone Brygady zaprzeczały doniesieniom, twierdząc, że formacja tworzyłatworzyły własne obozy szkoleniowe w opuszczonych kopalniach na terenie Włoch<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref>.
Także według Barry'ego Rubina bojownicy przechodzili szkolenia na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]]. Wśród ich trenerów mieli być rzekomo [[Korea Północna|północnokoreańscy]] wojskowi<ref>{{Cytuj stronę | url = http://scholarcommons.usf.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1012&context=jss| tytuł =North Korea and Support to Terrorism: An Evolving History| autor = Bruce E. Bechtol, Jr.| opublikowany = cholarcommons.usf.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-1112-1528}}</ref>.
Istnieją sporne poszlaki mówiące o tym, że Czerwone Brygady otrzymywały wsparcie finansowe z [[Jugosławia|Jugosławii]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] i [[Bułgaria|Bułgarii]]. Sami członkowie grupy zaprzeczali tym oskarżeniom. Według członków Czerwonych Brygad w ugrupowaniu zabronione było kontaktowanie się z przedstawicielami państw [[blok wschodni|bloku wschodniego]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref>.
Wiadomo, że liderzy grupy Renato Curcio i Margherita Cagol odwiedzili [[Kuba|Kubę]]. Nie wiadomo jednak jaki miał byćbył charakter wizytywizyt<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref>.
== Ideologia ==
ByłyWyznawała ugrupowaniempoglądy wyznającym[[leninizm|marksistowsko-leninowskie]]<ref doktrynęname="TAO">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 78</ref><ref name="TEZII">''Terroryzm w Europie Zachodniej'' s. 176</ref> i [[marksizmmaoizm|marksistowskąmaoistowskie]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref>. zCelem elementamiformacji myślibyło [[maoizm|maoistowskiej]]wprowadzenie iwe [[leninizm|leninowskiej]].Włoszech Celemustroju Czerwonychmarksistowskiego<ref Brygadname="T">''Terroryzm'' byłos. ustanowienie82</ref> weopartego Włoszecho [[dyktatura proletariatu|dyktaturydyktaturę proletariatu]]<ref name="web">{{Cytuj stronę | url = http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77| tytuł = Red Brigades| autor = | opublikowany = web.stanford.edu| data = | język = en| data dostępu = 2017-0912-0928}}</ref> i wycofanie kraju z członkostwa w [[NATO]]<ref name="TAOI">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 79</ref>. Jej działacze za jedyną metodę obrali walkę zbrojną<ref name="TAO">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 78</ref>. Choć jej działacze uważali się za głosicieli marksizmu-leninizmu w najczystszej postaci, pod koniec działalności, ideologia formacji przepełniona była [[neomarksizm]]em i anarchizmem – stąd też często klasyfikuje się ją jak grupę [[anarchokomunizm|anarchistyczno-komunistyczną]]<ref name="TAOI">''Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena'' s. 79</ref>.
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | autor = Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann| tytuł = Terroryzm| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN| miejsce = Warszawa| rok = 2012| isbn = 9788301160197}}
* {{Cytuj książkę | autor = Robert M. Barnas| tytuł = Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena| wydawca = Kirke| miejsce = Wrocław| rok = 2001| isbn = 9788391497043}}
* {{Cytuj książkę | autor = Victor Grotowicz| tytuł = Terroryzm w Europie Zachodniej| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN| miejsce = Wrocław-Warszawa| rok = 2000| isbn = 9788301131142}}
[[Kategoria:Organizacje komunistyczne]]
| 