Ambroży z Mediolanu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, drobne techniczne |
→Działalność biskupia: Link Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 42:
Zostawszy biskupem, postanowił pogłębić swą formację teologiczną pod kierunkiem kapłana [[Symplicjan z Mediolanu|Symplicjana]], zresztą jego następcy na stolicy biskupiej w Mediolanie. Studiował przeważnie pisarzy greckich, ponieważ dobrze znał język grecki. Zainteresował się [[Orygenes]]em. Znał pisma [[Klemens Aleksandryjski|Klemensa Aleksandryjskiego]], [[Atanazy Wielki|św. Atanazego]], [[Bazyli Wielki|św. Bazylego Wielkiego]], [[Cyryl Jerozolimski|św. Cyryla Jerozolimskiego]], [[Grzegorz z Nazjanzu|św. Grzegorza z Nazjanzu]] i innych. Znał też dzieła pisarzy niechrześcijańskich, np. [[Filon z Aleksandrii|Filona z Aleksandrii]] i [[Plotyn]]a. Doszedł do niezwykłej erudycji w teologii, tak że swobodnie nauczał lud i objaśniał [[Biblia|Pismo Święte]]. Był bardzo gorliwym duszpasterzem i wybitnym mówcą. Wiele wysiłku wkładał w przygotowanie katechumenów, głównie poprzez głoszenie katechez [[Mistagogia|mistagogicznych]]. Energicznie i skutecznie występował przeciw arianom. Dzięki jego działalności potępiono przeciwników postanowień [[Sobór nicejski I|I Soboru Nicejskiego]] i zdjęto ich ze stanowisk biskupich. Przyczynił się walnie do zakończenia kontrowersji ariańskiej na Zachodzie. Jednocześnie słynął z dobroczynności. Podczas najazdu [[Goci|Gotów]] w [[378]] r. polecił przetopić kościelne naczynia liturgiczne w celu uzyskania środków na pomoc dla biednych. Cieszył się wielkim autorytetem nie tylko u wiernych swojej diecezji, ale nawet u cesarzy, chociaż stawiał im często wysokie wymagania. Po dokonanej wiosną 390 roku przez [[Teodozjusz I Wielki|Teodozjusza Wielkiego]] masakrze mieszkańców [[Saloniki|Tessalonik]] Ambroży odmówił władcy prawa uczestnictwa we mszy; cesarz uzyskał przebaczenie dopiero w dniu Bożego Narodzenia, po uprzednim upokorzeniu się i odbyciu pokuty{{r|Aleksander Krawczuk2006-s773-775}}.
Był zaciekłym wrogiem wierzeń [[Pogaństwo|pogańskich]]<ref>{{Cytuj |autor = Maciej Wojcieszak |tytuł = Obraz społeczeństwa Italii w listach Ambrożego z Mediolanu, "Christianitas Antiqua" VI (2014), s. 177-187. |data =}}</ref>. Doprowadził do wstrzymania dotacji państwowych na cele kultu pogańskiego{{r|Słownik pisarzy antycznych}}. Aktywnie działał na rzecz usunięcia w 382 roku ołtarza bogini [[Wiktoria (mitologia)|Wiktorii]] z sali posiedzeń senatu{{r|zob Spór o ołtarz Wiktorii}}. Przyczynił się także do wydania przez [[Teodozjusz I Wielki|Teodozjusza Wielkiego]] zakazu kultu pogańskiego w 392 roku{{r|Averil Cameron2005-s92}}. Zwalczał także judaizm; grożąc Teodozjuszowi ekskomuniką uzyskał całkowitą amnestię dla chrześcijan, którzy z podburzenia swojego biskupa spalili w 388 roku synagogę w mieście [[Ar-Rakka|Kallinikum]] nad Eufratem{{r|Michał Horoszewicz2005-s77}}.
Ambroży zmarł w [[Wielka Sobota|Wielką Sobotę]], 4 kwietnia 397.
| |||