Cesarz Japonii: Różnice pomiędzy wersjami

{{Nihongo|'''Cesarz Japonii''' (jap.-|天皇-ten|tennō, sumeragi<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Kenkyusha'nōs New Japanese-English Dictionary | wydawca = Kenkyusha Limited | miejsce = Tokyo | data = 1991 | strony = 1678, 1785 | isbn = 4-7674-2015-6}}</ref>|cesarz, dosł. niebiański władca), niebiański suweren}} – tytuł monarszy władcy [[Japonia|Japonii]], ceremonialnej [[Głowa państwa|głowy państwa]]. Od 1989 roku panującym [[cesarz]]em jest [[Akihito (cesarz)|Akihito]].

Według japońskich kronik [[Nihon-shoki|Nihonshoki]] i [[Kojiki]], pierwszym cesarzem był Jimmu, który dzięki bogini słońca [[Amaterasu]] i krukowi [[Yatagarasu]] podbił [[Wyspy Japońskie|Archipelag Japoński]] i w 660 roku p.n.e. stał się pierwszym jego władcą. W rzeczywistości władcy plemienni państwa [[Yamato (okres)|Yamato]] dopiero w VI wieku zaczęli umacniać władzę nad zgromadzeniami naczelników [[Klany japońskie|uji]] i nazywać siebie sumeramikoto''sumera-mikoto''<ref>{{Cytuj|autor=J. W.Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>, co było równorzędne z tytułem tennō. Chińskie kroniki wymieniają około 100 królestw w państwie nazywanym Wa, która to nazwa utarła się w historiografii koreańskiej i chińskiej jako nazwa Japonii do czasów historycznych. W V wieku natomiast pięciu władców Japonii wysyłało daninę cesarzowi chińskiemu<ref>{{Cytuj|autor=J. W. Hall|tytuł="Japan from prehistory to modern times"|data=1970}}</ref>.

W czasie panowania cesarza [[Kōtoku]] (645- 654645–654) rozpoczął się okres reform ery [[Reforma Taika|Taika]]- – otwarcie nawiązywano wtedy do kultury chińskiej, czerpano z niej obficie, czego wyrazem były: wznoszenie od 645 r. dworu cesarskiego na wzór [[Dynastia Tang|chiński]] w miejscowości Naniwa, utworzenie ośmiu ministerstw, rozpoczęcie przydziału stołecznej ziemi, rozpowszechnienie się [[buddyzm]]u i [[Pismo chińskie|pisma chińskiego]], a także sam tytuł cesarski. Dzięki cesarzowi [[Tenji|Tenchi]], wcześniej znanemu jako książę Naka no Ōe umocniła się pozycja cesarza i samego młodego państwa japońskiego, a cesarze kilkadziesiąt lat później rządzili krajem z nowo wybudowanej stolicy [[Heijō-kyō|Heijō]]. W VII w. p.n.e, czyli w początkach okresu cesarstwa władcę nazywano "synem niebios" (天子 ''tenshi'', lub 天子様 ''tenshi-sama'')<ref>{{Cytuj|autor=Boscaro, Adriana; Gatti, Franco; Raveri, Massimo|tytuł=eds. (2003). Rethinking Japan: Social Sciences, Ideology and Thought. II. Japan Library Limited. p. 300. {{ISBN|0-904404-79-X}}.}}</ref> , do dziś to też najbardziej oficjalny tytuł cesarski. Zważając na niewiarygodność kronik japońskich tego okresu, archeolodzy planowali zbadać grobowiec m.in. cesarza Jimmu już od epoki meiji, lecz uniemożliwia im to Agencja Dworu Cesarskiego, powołując się na konieczność pozostawienia w spokoju duchów cesarzy